Υπό προθεσμία τριών ημερών, μέχρι δηλαδή τη σύγκλιση έκτακτης συνόδου κορυφής για την Αθήνα, προκειμένου να παρουσιάσει η κυβέρνηση το σχέδιό της για και «αξιόπιστα εναλλακτικά μέτρα» έμπαινε η Ελλάδα στην τελευταία και ίσως τη δυσκολότερη και την πλέον αποκαλυπτική φάση ανικανότητας της κυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου, τέτοιες μέρες πριν δέκα χρόνια.
Η πλατεία Συντάγματος κατακλύστηκε από πολίτες, που έφτασαν μέχρι τις πόρτες της Βουλής διαδηλώνοντας την απαίτησή τους να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρώπη. Προφανώς, κανείς κυβερνητικός δεν τους έδωσε σημασία.
Στο κυβερνητικό κονκλάβιο πρόσεξαν, επειδή ενοχλήθηκαν, τις σίγουρα προσεκτικές παρατηρήσεις της Τράπεζας της Ελλάδος ιδίως το σημείο εκείνο στο οποίο ο Γιάννης Στουρνάρας παρατηρούσε πως, υπό την προϋπόθεση να επικρατήσει ψυχραιμία και ρεαλισμός «η απόσταση που μένει να διανυθεί για την ολοκλήρωση της συμφωνίας είναι σχετικά μικρή». Δεν άργησε να παραλάβει απειλητική επιστολή από την πρόεδρο Κωνσταντοπούλου προκειμένου να προσέλθει στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής για να εξεταστεί προσωπικά ο ίδιος ως προς τον ρόλο του στην υπόθεση Siemens. Η υπόθεση Novartis δεν ήταν, ακόμη, έτοιμη. Ο πρώην υπουργός Οικονομικών βρισκόταν στον αντίποδα του λαϊκίστικου και φοβικού κλίματος που καλλιεργούσαν τα υψηλά στελέχη της τότε κυβέρνησης, που συνέχισαν να υπόσχονται «λαγούς με πετραχείλια».
Αν και, στο μεταξύ, τα κόκκινα δάνεια υπολογίστηκαν πως είχαν ξεπεράσει τα 100 δισ. ευρώ, ενώ τα ανασφάλιστα αυτοκίνητα ξεπέρασαν το 1 εκατομμύριο. Η εφαρμογή των ρυθμίσεων του υπουργού Εργασίας Σκουρλέτη εκτιμήθηκε ότι θα οδηγήσουν σε αύξηση μέχρι 2% του κόστους εργασίας στη διετία 2015-2016. Ο υπουργός ενέργειας Λαφαζάνης υποσχέθηκε τη μονιμοποίηση στη δημόσια επιχείρηση πετρελαίου όσων εργάζονται σε εργολάβους της ΔΕΠΑ ενώ όσοι θέλουν να νομιμοποιήσουν «μαύρο» εισόδημα του παρελθόντος θα μπορούν να το κάνουν πληρώνοντας φόρο 21%. Τέλος, η πτώση τιμών για τις αθηναϊκές κατοικίες έδειξε να συγκρατείται κάπου γύρω στο -40% για την περίοδο 2008-2015.
Ο Tόνι Μπάρμπερ, ευφυής αρχισυντάκτης ευρωπαϊκών θεμάτων των Financial Times σημειώνει πως ενόσω η Ελλάδα πολύ δύσκολα θα φύγει από την Ευρωζώνη, αλλά αν αυτό συμβεί, θα καταλήξει να μοιάζει με το Κοσσυφοπέδιο ή το κρατίδιο των Σκοπίων. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ντόρα Μπακογιάννη, εκείνες τις μέρες, επισκέφθηκε τον πρωθυπουργό Τσίπρα «προκειμένου να σταθμίσει η ίδια τον βαθμό του κινδύνου». Επίσκεψη για την οποία διοχέτευσε τη δυσαρέσκειά του ο Αντώνης Σαμαράς, πρόεδρος, ακόμη τότε, της ΝΔ.
Τα ωραιότερα συνεχίζουν να συμβαίνουν στο εσωτερικό της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, με 49 βουλευτές του, με πρώτο και «καλύτερο» τον κοινοβουλευτικό του εκπρόσωπο, υπογράφουν επιστολή προς την πρόεδρο της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου ζητώντας να συζητηθεί η πρόταση της επιτροπής που είχε συγκροτήσει η ίδια η πρόεδρος με σκοπό να αρνηθεί η Ελλάδα τα χρέη της. Ολοι οι κυβερνητικοί της εποχής γνώριζαν ότι εφόσον βρισκόταν συμβιβασμός επί της απαιτούμενης συμφωνίας, τότε θα προσφερόταν από τους Ευρωπαίους μια μακρόπνοη συμφωνία κουρέματος, ενός ακόμη, του ελληνικού χρέους.
Στο φύλλο της 18ης Ιουνίου θύμιζα την «απαράγραπτη απόφαση του Γιούρογκρουπ τον Νοέμβριο του 2012», που επέτρεπε στην Ελλάδα να διεκδικήσει, εφόσον θα πετύχαινε τους δημοσιονομικούς στόχους που θα έθεταν το δημόσιο χρέος υπό έλεγχο, μια δεύτερη «μακρόπνοη συμφωνία κουρέματος» και ταυτόχρονα την αναδιαμόρφωση των επιτοκίων.
Εκείνη η ευκαιρία χάθηκε με το δημοψήφισμα και μόνον ένα μέρος της αναβίωσε όταν, στο τέλος του τρίτου μνημονίου, άλλαξαν πολλοί και σημαντικοί όροι των δανείων διάσωσης, χωρίς όμως δεύτερο «κούρεμα». Μια ακόμη χαμένη ευκαιρία. Ακόμη σήμερα, υψηλόβαθμα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως απέδειξε σχετική ερώτηση του Ν. Παππά, δεν εννοούν να κατανοήσουν τους μηχανισμούς του χρέους και διαμαρτύρονται επειδή η σημερινή κυβέρνηση προεξοφλεί μέρος του χρέους προκειμένου να επιτύχει την άρση της δυσκολίας που θα μπορούσε να προκύψει το 2032. Αλλά γι αυτό το θέμα μια άλλη μέρα, όταν δεν θα χρειάζεται να ανατρέξουμε στα καταραμένα «έργα» και τις «διαταραγμένες» ημέρες της «πρώτη φορά αριστερά». Άλλη μια ημέρα με την καταστροφή να πλησιάζει καλπάζοντας ενόσω η παρέα, που βρέθηκε χωρίς να το έχει καταλάβει στην εξουσία, συνέχιζε να παίζει με τη μοίρα του τόπου και τις ζωές των ανθρώπων του.
