Αν κάτι πάει «σίγουρα καλά» σε αυτό τον τόπο είναι τα ταμεία του κράτους. Με την έννοια ότι μήνας μπαίνει-μήνας βγαίνει, ο ρυθμός με τον οποίο γεμίζουν είναι εντυπωσιακός. Η χθεσινή ανακοίνωση εκτέλεσης προϋπολογισμού τρέχοντος έτους το αποδεικνύει.
Οι βασικοί φόροι, έμμεσοι και άμεσοι, θα κλείσουν εφέτος στα 67 δισ. ευρώ. χωρίς την επιβάρυνση των φόρων επί των ακινήτων, Δεδομένου ότι πριν έναν χρόνο οι βουλευτές είχαν ψηφίσει πως οι φόροι θα φθάσουν μέχρι τα 62 δισ., μια αύξηση κατά 4%, η διοίκηση, δηλαδή η κυβέρνηση «κατάφερε» να διπλασιάσει την αύξηση, στο 8%.
Θυμίζω ότι τα προηγούμενα χρόνια ο ρυθμός αύξησης των φόρων ήταν συνεχώς διψήφιος, με αποτέλεσμα να εκτιμάται ότι το 2026 (έτος για το οποίο οι βουλευτές ψήφισαν 74 δισ. φόρων), θα έχουν διπλασιαστεί έναντι εκείνων του 2020.
Πολλοί πιστεύουν ότι η ένταση της φορολογικής πίεσης οφείλεται στην αύξηση των φόρων επί της κατανάλωσης. Όσο πραγματική και αν είναι η αύξησή τους, στηρίζεται στις γενικές οικονομικές εξελίξεις. Σίγουρα δεν δικαιολογεί τις ατελείωτες λογοδιατριβές για τον άδικο χαρακτήρα των «έμμεσων» οι οποίες αποσκοπούν στο εκ του προχείρου συμπέρασμα ότι πρέπει να μειωθεί ο ΦΠΑ για να μειωθεί η ακρίβεια.
Όμως, και η φορολογία επί των εισοδημάτων, οι γνωστοί «άμεσοι», αυξήθηκαν με ετήσιο ρυθμό 10% φθάνοντας τα 26 δισ. ευρώ. Συγκρινόμενοι με εκείνους του 2020, η αύξηση είναι 94%. Σχεδόν διπλασιασμός και σε αυτή την κατηγορία φόρων.
Οι αυξήσεις αυτές μπορεί να μοιάζουν -και είναι- εντυπωσιακές στηρίζονται όμως σε πραγματικά δεδομένα αύξησης των εισοδημάτων, των κερδών και των εργασιών στις αγορές προϊόντων και υπηρεσιών, όλα όσα, δηλαδή, διαμορφώνουν τελικά αυτό που αποκαλούμε «οικονομική δραστηριότητα».
Σημειώστε ότι η τροπή αυτή των φορολογικών πραγμάτων συμβαίνει ενόσω οι συντελεστές και η βάση υπολογισμού πολλών φόρων έχουν μειωθεί. Είναι τόσο σημαντικές οι επιτυχίες περιορισμού της φοροδιαφυγής; Προφανώς και είναι!
Δείχνει όμως αυτό πόσο μεγάλες ήταν οι αποτυχίες τα χρόνια που προηγήθηκαν και, τελικά, μας οδήγησαν στη χρεοκοπία. Γιατί, σε τελευταία ανάλυση, το φούσκωμα των φόρων ακολουθεί, τα τελευταία χρόνια, το φούσκωμα της οικονομίας.
Σκεφτείτε μόνον πόσα δισεκατομμύρια έχανε το κράτος, κάθε χρόνο, με αποτέλεσμα να υποχρεώνεται σε αντίστοιχο δανεισμό ώστε να κλείνει τα ελλείμματα που δημιουργούσε η αδιαφορία του πολιτικού κατεστημένου εκείνων των χρόνων. Γιατί εκείνη την περίοδο, το φούσκωμα της οικονομίας ξεφούσκωνε τους φόρους και φούσκωνε τα χρέη: Του κράτους και των νοικοκυριών.
Αν ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της πλειοψηφίας μετά το 2019 είχε επιτρέψει την έρευνα επί της μεγάλης κρίσης, θα είχαμε στη διάθεσή μας όλο το απαραίτητο υλικό για να βλέπουμε τη μεγάλη εικόνα και να αντιλαμβανόμαστε ορθολογικά τα δημοσιονομικά πράγματα. Και όχι μόνον αυτά...
