Η μετεωρολογική πρόβλεψη, σε όλα τα αναπτυγμένα κράτη, είναι θέμα μεγάλου ενδιαφέροντος. Γίνεται, τώρα, και σε μας. Δεν ξέρω όμως πόσο θα κρατήσει. Συνήθως το ενδιαφέρον μας ακολουθεί μεγάλα επεισόδια ακραίων καιρικών φαινομένων. Λογικό. Κατά κανόνα όμως ο καιρός δεν μας απασχολεί ιδιαίτερα. Εξίσου λογικό αφού στον τόπο μας ο καιρός είναι καλός και μόνον όταν σχολιάζουμε τα πολιτικά ή την (αντι)κοινωνική μας συμπεριφορά ή όταν δεν βρίσκουμε λόγια για να εξηγήσουμε τη μιζέρια της κρατικής μηχανής χρησιμοποιούμε θυμοσοφικά των εύγλωττη έκφραση «τον κακό μας τον καιρό»!
Πλην όμως, οι προβλέψεις της αγαπητής σε όλους ΕΜΥ χρειάζονται ραφινάρισμα και τελειοποίηση. Όταν, εντός ενός και μόνον πρωινού, δεν μπορούν να συνεννοηθούν ο ευγενικός Κολυδάς με τον περιφερειάρχη για το άνοιγμα/κλείσιμο των σχολείων, με αποτέλεσμα να τρελαίνουν τους γονείς και να οδηγούν σε ψυχολογικά σοκ χαρμολύπης μαθητές και μαθήτριες, κάτι δεν πάει καλά.
Ούτε είναι ευχάριστο να αντιμετωπίζει μια νεανική παρέα τον ταραχώδη συναγερμό 112 με την έκφραση «παιδιά θα βρέξει». Κινδυνεύει, το πολύτιμο αυτό εργαλείο να γίνει μπανάλ και, τελικά, να μη του δίνουμε σημασία. Ειδικά όταν, τελικά, το καταστροφικό σύνθημα δεν ανταποκρίνεται καθόλου στην προκείμενη πραγματικότητα.
Θα καταντήσει δηλαδή σαν τα σήματα κυκλοφορίας. Όπως το σήμα που βάζει «όριο 60» αλλά εμείς δεν σηκώνουμε το πόδι από το βυθισμένο γκάζι. Ή το σήμα «επικίνδυνη στροφή αριστερά», που το αντιλαμβανόμαστε ότι πρέπει να πάρουμε τη στροφή με …μαγκιά. Και αυτό το τελευταίο συμβαίνει πολύ συχνά, λόγω κακής εκπαίδευσης ή/και επειδή έχουμε ήδη αγνοήσει το διπλανό σήμα περιορισμού ταχύτητας.
Ευτυχώς, στην τελευταία πραγματικά καταστροφική κακοκαιρία θρηνήσαμε λιγότερους συνανθρώπους από εκείνους που θα έχαναν τη ζωή τους χωρίς το 112 και, μη το ξεχνάμε, χωρίς τα ιστορικώς ριζωμένα ρεφλέξ επιβίωσης με τα οποία είναι προικισμένος ο λαός μας, για ιστορικούς κυρίως λόγους. Λίγα δεν είναι ποτέ, αλλά όταν τα συγκρίνεις με τους άνω των 600 νεκρούς στο δρόμο (οι μισοί μέσα στις πόλεις!) ή τους σχεδόν 10.000 τραυματίες (οι 8.500 μέσα στις πόλεις!!) εύκολα καταλαβαίνεις πως κάτι δεν πάει καλά στη συμπεριφορά μας.
Σημειώστε ότι 8 στους 10 σκοτώνονται σε «κανονικές» (έτσι τις περιγράφει η Στατιστική), συνθήκες οδοστρώματος και μόνον 2/10 σε υγρό, βρεγμένο, χιονισμένο δρόμο. Πάνω από τους μισούς πεθαίνουν στην άσφαλτο μέρα, με το φως του ήλιου. Οι 142 από τους 243 που τους χάνουμε νύχτα κυκλοφορούσαν σε δρόμους με επαρκή φωτισμό και οι 65 σε δρόμους που δεν είναι φωταγωγημένοι.
Κάνω τη σύγκριση για να υπογραμμίσω ότι όπως και πολύ καλώς φαίνεται πως έχουμε δεχτεί και θέλουμε περισσότερες και, προφανώς, πολύ καλύτερες μετεωρολογικές προβλέψεις, γιατί μας βοηθούν στην καθημερινότητά μας, στην παραγωγή και στην κατανόηση των κινδύνων, το ίδιο ισχύει και για όλες τις προβλέψεις που αποσκοπούν να βελτιώσουν τη ζωή μας και, δυστυχώς πολύ συχνά, να τη διαφυλάξουν από τον μέγιστο κίνδυνο απώλειάς της.
Τα γράφω επίσης για να παρακαλέσω όσους αντέδρασαν στην ενίσχυση και ένταξη της Μετεωρολογίας στην Πολιτική Προστασία να το ξανασκεφτούν. Χρειαζόμαστε όση περισσότερη (και καλύτερη) meteo-κρατία μπορούμε να αποκτήσουμε. Κι ας πέφτουν έξω που-και-που κι ας μας τη σπάει η σειρήνα του 112 κι ας κοροϊδεύουμε όταν «βάζει ο Κικίλιας τη στολή του»…
