Θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι η κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου έχει κάποια στρατηγική. Δεν έχει. Τακτικίστρια είναι, όπως όλοι οι οπορτουνιστές και λαϊκιστές. Τακτική φασίζουσα, χρώματος μπουρδοφαιοκόκκινου.
Τακτική απλή, γιατί είναι πιο αποτελεσματική. Στηρίζεται στη γνώριμη «αρχή» όσων θέλουν να διαλύσουν την αστική δημοκρατία χρησιμοποιώντας τους δικούς της φιλελεύθερους κανόνες τους.
Γράφοντας στα παλαιότερα (αν έχει!) των υποδημάτων της κάθε νομιμότητα, όλον τον κανονισμό της Βουλής και κάθε άγραφο κανόνας πολιτικής συμπεριφοράς, γιατί έτσι της αρέσει και γιατί έτσι την συμφέρει. Αλλά και γιατί αυτήν την ανατροφή έλαβε κι έτσι έμαθε, να κάνει ό,τι θέλει και οι άλλοι να υπακούουν στις στομφώδεις και ρυπαρές αγορεύσεις του δεκάρικου.
Η κυρία Κωνσταντοπούλου πουλάει αντικαθεστωτικισμό. Υπάρχει κοινό γι αυτό, καθόλου ευκαταναφρόνητο, προς άγραν εκλογικήν. Στην κοινωνία μας, είναι γνωστό από παλιά, ένα 15-20% θέλει «να καεί η Βουλή», να πέσει το «καθεστώς», να διαλύσει τη φιλελεύθερη ανοικτή Δημοκρατία.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου πιστεύει, όπως λαμπρά το περιέγραψε ο μεγάλος Καρλ Πόππερ ότι η μισαλλοδοξία, ο δογματισμός και η πίστη στην απόλυτη αλήθεια είναι απαραίτητες επειδή θα οδηγήσουν, τελικά, στην κατάρρευση των ανοικτών κοινωνιών.
Υπάρχει βεβαίως ένα θέμα δυσλειτουργίας της Βουλής. Το προεδρείο δεν προλαβαίνει να βάλει μια κάποια τάξη στις συζητήσεις και, ταυτόχρονα, να συγκρατήσει την κυρία πρόεδρο η οποία δεν βάζει γλώσσα μέσα, αλλά προσβάλει συστηματικά, με βαρύτατους χαρακτηρισμούς (είστε φασίστες, εγκληματίες, κ.λ.π.) τους βουλευτές, των μελών του προεδρείου μη εξαιρουμένων. Κατάφερε μάλιστα τη διακοπή της συνεδρίασης όταν ο βουλευτής του ΚΚΕ δέχθηκε άτιμη επίθεση με αποτέλεσμα να διακοπεί η συνεδρίαση. Επιδιώκει τον καυγά και ενίοτε βρίσκει πρόθυμα «θύματα» μεταξύ όσων δεν έχουν μάθει να συγκρατούν την αποστροφή που τους προκαλεί, με αποτέλεσμα να παίζουν το απεχθές παιχνίδι της.
Είναι προφανές ότι το μόνο που αρμόζει από την πλευρά των μελών της Βουλής είναι η επιδεικτική και οργανωμένη έξοδος των βουλευτών κάθε φορά που ομιλεί, αυτό την εκνευρίζει περαιτέρω, αφού άλλωστε δεν λέει ποτέ τίποτε το ενδιαφέρον και τίποτε που να αφορά το υπό συζήτηση νομοσχέδιο ή ζήτημα.
Υπήρξε όμως μια στιγμή που «κατάπιε τη γλώσσα της». Κατά την προχθεσινή συνεδρίαση της Ολομέλειας του Κοινοβουλίου τα έβαλε με την αντιπρόεδρο Ολγα Γεροβασίλη, πρώην συντρόφισσά της στον ΣΥΡΙΖΑ. Το σκηνικό έχει ενδιαφέρον. Οσο ήταν στην έδρα η κυρία Γεροβασίλη, , η πρόεδρος της Πλεύσης διέκοπτε κάθε ομιλητή, όπως έκανε όλη τη μέρα εκτοξεύοντας βαριές «ατάκες» συνήθως προσωπικές. Ώσπου φτάσαμε στον εξής «διάλογο».
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας): Γιατί παίζετε το παιχνίδι τους;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Όλγα Γεροβασίλη): Θα απαντήσω όταν θα μπορέσω, κυρία Κωνσταντοπούλου. Αλλά το ποιος παίζει παιχνίδια και τέτοια είναι μια μεγάλη συζήτηση.
Ζ.Κ. Ξέρω πάρα πολύ καλά τι σημαίνει εξουσία και την εξουσία αυτή, εγώ δεν την καταχράστηκα ποτέ, ούτε για να ποδοπατήσω…
Ο.Γ. Απλά την διεκδικείτε, κ. Κωνσταντοπούλου για να την καταχραστείτε. Παρακαλώ.
Ζ.Κ. Την διεκδικώ για να την καταχραστώ;
Ο.Γ. Βεβαίως.
Ζ.Κ. Πού το βασίζετε αυτό, κυρία Γεροβασίλη;
Ο.Γ. Συνεχίζουμε.
Ζ.Κ. Δεν έχω ολοκληρώσει, κυρία Πρόεδρε.
Ο.Γ. Ολοκληρώσατε.
Ζ.K. Όχι, δεν έχω ολοκληρώσει. Εσείς καταχράζεστε την εξουσία σας και παίζετε το παιχνίδι…
Ο.Γ. Τελείωσε η συζήτηση αυτή. Τον λόγο έχει ο κ. Αμυράς (Σημ: επόμενος ομιλητής).
Ζ.Κ. Κυρία Γεροβασίλη, είναι απαράδεκτο και εκτίθεστε με αυτό που κάνετε…
Ο.Γ. Έχω την ευθύνη των πράξεων μου και όπου χρειαστεί να απολογηθώ για αυτό, θα απολογηθώ.
Από τον «διάλογο» αυτόν, εκείνο που πρέπει να κρατήσουμε είναι η περί εξουσίας μνημιώδης σκέψη που απηύθυνε η Γεροβασίλη στην Κωνσταντοπούλου:
«Απλά την διεκδικείτε για να την καταχραστείτε».
Πόσο δίκαιο έχει, θα έλεγε και ο Πόππερ. Έχει ακόμη περισσότερο δίκιο. Η κυρία Γεροβασίλη έζησε κι αυτή, μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα, τις προσπάθειες και τους τακτικισμούς της Κωνσταντοπούλου ιδιαίτερα στις δύσκολες τέτοιες μέρες του 2015, όταν η Ζ.Κ. συνέδραμε συστηματικά, με συνεχείς πραξικοπηματικές ενέργειες χρησιμοποιώντας με αυθαίρετο τρόπο την καρέκλα του προεδρείου της Βουλής (στην οποία είχε «οχυρωθεί») ώστε να ανατραπεί ο τότε Σύριζα και βεβαίως να πάει η χώρα στη δραχμή.
Είναι αποκαλυπτικό ότι η «κυρία πρόεδρος» δεν εξήγησε ποτέ ποια συμφέροντα την καθοδήγησαν το 2015. Αν όμως πιθανολογήσουμε ότι είναι τα ίδια με αυτά που την καθοδηγούν και σήμερα, μάλλον δεν θα πέσουμε έξω. Κατανοώ βεβαίως τη διακριτικότητα με την οποία χειρίζεται, ως οφείλει, τα οικογενειακά θέματα.
