Στο εν αναμονή βιβλίο Ιθάκη, που φιλοδοξεί να αποτελέσει απολογισμό και ταυτόχρονα πλυντήριο των πεπραγμένων του Αλέξη Τσίπρα, προδημοσιεύτηκε ότι περιγράφει τους πρώην υπουργούς του – Λαφαζάνη, Ήσυχο, Βαλαβάνη – ως «γραφικούς» που αποκαλούσαν τον ρωσικό δορυφόρο Μεντβέντεφ «σύντροφο». Προφανώς, δεν περίμενα και τίποτα διαφορετικό από κάτι βετεράνους της μεταπολιτευτικής «κνιτολαγνείας», που μεγάλωσαν με το δόγμα ότι από τη Μόσχα εκπορεύεται το «άγιο πνεύμα» της λυτρωτικής επανάστασης.
Η δεκαετία του ’90 πέρασε από δίπλα τους σαν μετεωρίτης: το κόκκινο άστρο κατέρρευσε, αλλά αυτοί συνέχισαν να φέρονται σαν να περιμένουν τηλεγράφημα από το Πολιτμπιρό. Γι’ αυτό και δεν τους κακοφάνηκε να αποκαλέσουν «σύντροφο» έναν άνθρωπο που δεν ήξερε αν έπρεπε να γελάσει ή να ψάξει για κάμερες.
Μιλάμε για περιπτώσεις που δύσκολα προσεγγίζονται πολιτικά - περισσότερο θυμίζουν υλικό για κάποιο συνέδριο ψυχιατρικής. Το πραγματικό ερώτημα, όμως, δεν είναι τι έκαναν οι ίδιοι. Είναι ποιος τους έχρισε υπουργούς και διεθνείς εκπροσώπους της Ελλάδας. Και όταν ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός χαρακτηρίζει «γραφικούς» αυτούς που ο ίδιος τοποθέτησε, ακυρώνει με χειρουργική ακρίβεια τον εαυτό του. Το να ειρωνεύεσαι τις επιλογές σου δεν είναι αυτοκριτική – είναι ομολογία αποτυχίας.
Ο κ. Τσίπρας επικαλείται στην αναζήτησή του την Ιθάκη, αλλά φαίνεται να έχει μείνει στο προαύλιο του 15μελούς. Διότι αν είχε διαβάσει ποτέ το νόημα του «ὅμοιος ὁμοίῳ ἀεί πελάζει», θα γνώριζε ότι το 2015 δεν ήταν καμία σύμπτωση ότι επέλεξε να συγκυβερνήσει με τον Πάνο Καμμένο αντί για το Ποτάμι. Οι όμοιοι προσελκύονται. Οι ανορθολογισμοί συναντιούνται. Οι ψεκασμοί συντονίζονται.
Η σοβαρότητα ενός ηγέτη κρίνεται από την ποιότητα των συνεργατών του. Αν οι συνεργάτες του αποδεικνύονται «γραφικοί», δύο περιπτώσεις υπάρχουν: ή δεν κατάλαβε ποτέ με ποιους είχε να κάνει, ή τους χρησιμοποίησε συνειδητά. Και στις δύο, η αξιοπιστία εξαϋλώνεται.
Επιπλέον:
Λανθασμένη κρίση ή απελπισμένη επιλογή;
Το «τους διάλεξα λάθος» δεν ακούγεται καλά από άνθρωπο που κυβέρνησε χώρα.
Μεταφορά ευθυνών
Η ειρωνεία προς πρώην στελέχη δεν είναι αυτοκάθαρση. Είναι υπεκφυγή.
Κουλτούρα διοίκησης; Μηδέν.
Σοβαροί ηγέτες αναλαμβάνουν ευθύνη. Δεν την πετάνε στους άλλους όταν καίει.
Μήνυμα προς νέους συνεργάτες:
«Αν τα κάνετε όπως σας πω, στο επόμενο βιβλίο θα σας κοροϊδεύω κι εσάς.»
Δεν με εξέπληξε λοιπόν ο τρόπος που φέρεται να μιλά ο κ. Τσίπρας για τους πρώην υπουργούς του. Ήταν πάντα αυτό που έδειχνε: ένα πολιτικό προϊόν των συγκυριών, που βρέθηκε με περισσότερη εξουσία απ’ όση μπορούσε να χειριστεί και με ακόμη περισσότερη αυτοπεποίθηση απ’ όση μπορούσε να δικαιολογήσει.
Και, όπως λέει και το αρχαίο ρητό, οι όμοιοι πάντα συναντιούνται. Μόνο που εδώ, εκτός από το ρητό, συναντιούνται κι οι ευθύνες. Και αυτές δεν τις αποφεύγεις με ειρωνεία. Τις κουβαλάς μέχρι την πραγματική Ιθάκη. Αν φυσικά φτάσεις ποτέ.
📬🖊️ Επιστολές αναγνωστών
Γελάω μέχρι δακρύων
Καλημέρα κ. Στούπα
Και η στρατηγική απογείωση και ο νέος γεωπολιτικός ρόλος της Ελλάδος (με εντολή και εύνοια Τραμπ και ΗΠΑ), μετά τις ιστορικές συμφωνίες του Ζαππείου (εφάμιλλες με την είσοδο της Ελλάδος στην ΕΟΚ επί γέρου Καραμανλή και στην ΟΝΕ επί αείμνηστου Σημίτη), άρχισε ήδη να αποτυπώνεται: Αύριο έρχεται στην Αθήνα ο Ουκρανός Πρόεδρος Ζελένκσι, για κρίσιμες στρατηγικές συνομιλίες, αφού πλέον και η Ουκρανία θα στηρίζεται στον κάθετο ενεργειακό άξονα των ΗΠΑ με αφετηρία την Αλεξανδρούπολη...
Εν τω μεταξύ, σερφάρω στο διαδίκτυο και γελάω μέχρι δακρύων με τα βιντεάκια ακροδεξιών ρωσοψεκασμένων, οι οποίοι – μέχρι και προ ολίγων εβδομάδων ή ημερών – διατείνονταν ότι έχουν... "έγκυρη πληροφόρηση" ότι ο Τραμπ θα... ρίξει τον Μητσοτάκη!!! Ορόσημο, για τους περισσότερους, η άφιξη της Αμερικανίδας Πρέσβειρας Κίμπερλι Γκίλφόιλ στην Αθήνα. Η οποία έφθασε, φυσικά, με λατρεία για την Ελλάδα και έπιασε αμέσως δουλειά που παράγει σπουδαίους καρπούς. Και η οποία στην πρώτη της τηλεοπτική συνέντευξη δήλωσε:
1. «Η Ελλάδα θα γίνει ενεργειακός κόμβος, θα βοηθήσει να αντισταθούμε σε κινεζικά και ρωσικά συμφέροντα»
2. «Νομίζω ότι είχα ήδη τέσσερις συναντήσεις με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Τον είδα αρκετά, είχαμε πολλή δουλειά. Τον συμπαθώ πάρα πολύ. Και συμπαθώ πάρα πολύ τη σύζυγό του, τη Μαρέβα. Είναι υπέροχη. Πολύ καλοί άνθρωποι. Δουλεύουν σκληρά. Είναι έξυπνοι, ταλαντούχοι. Αγαπούν τη χώρα και έδειξαν άμεσο και ειλικρινές ενδιαφέρον να συνεργαστούν μαζί μου για να έχουμε μια ιδιαίτερα παραγωγική περίοδο κατά τη θητεία μου εδώ».
