Παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα, το 2025 αποδείχτηκε μια από τις καλές χρονιές για την Ελλάδα, την οικονομία και την κοινωνία της. Το χρέος και η ανεργία συνέχισαν να μειώνονται, το ΑΕΠ να αυξάνεται ταχύτερα από τον μέσο όρο της Ε.Ε. και η ανατροπή υπέρ ημών στο Αιγαίο να εδραιώνεται.
Το 2025 ξεκίνησαν επίσης τη λειτουργία τους τα μη κρατικά πανεπιστήμια, ο χρόνος απονομής δικαιοσύνης μειώθηκε και ξεκίνησαν οι προσπάθειες για τη μείωση των ωρών αναμονής στα έκτακτα των εφημερευόντων νοσοκομείων.
Τη χρονιά που κλείνει, τόσο η Exxon όσο και ο πρόεδρος της Βουλής της Λιβύης ακύρωσαν στην πράξη το τουρκολιβυκό μνημόνιο, στέλνοντας σαφές μήνυμα στην Άγκυρα.
Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ προστέθηκε στις αδυναμίες χειρισμού της διαφθοράς και της κομματοκρατίας από την κυβέρνηση, ενώ στην αρχή της χρονιάς κλιμακώθηκαν οι αντιδράσεις ως απόρροια του τραγικού δυστυχήματος των Τεμπών.
Τη χρονιά που πέρασε, επίσης, είδαμε να εδραιώνεται η απώλεια περίπου δέκα μονάδων της κυβέρνησης σε σχέση με τις τελευταίες εκλογές, η σταθερή διπλή διαφορά από το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης και η διόγκωση της «γκρίζας ζώνης».
Το γεγονός πως κανένα κόμμα της μείζονος αντιπολίτευσης δεν φαίνεται να προσπορίζεται αυτές τις απώλειες καταδεικνύει μια ενίσχυση του αντισυστημικού ρεύματος στην κοινωνία και την κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας μεταξύ των συστημικών δυνάμεων.
Η προσδοκία ότι η επάνοδος Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ θα επέφερε πριμοδότηση των ακροδεξιών και «ψεκασμένων» σχημάτων, καθώς θα τραβούσε το χαλί κάτω από τα πόδια της κυβέρνησης Μητσοτάκη, διαψεύστηκε.
Παρ’ όλα αυτά, το αντισυστημικό ρεύμα παραμένει ακμαίο, γεγονός που ενισχύει τις προϋποθέσεις διεύρυνσης του αντικυβερνητικού μετώπου σε ποσοστά ικανά να περιορίσουν δραστικά τις πιθανότητες αυτοδυναμίας στις επόμενες εκλογές.
Σύμφωνα με την τελευταία ετήσια μέτρηση της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας, το διαθέσιμο εισόδημα του μέσου Έλληνα, σε πραγματικούς όρους, αυξήθηκε κατά 22,3% την τελευταία εξαετία (από το 2019 έως το 2024), καταγράφοντας θετικό πρόσημο σχεδόν σε όλη αυτήν την περίοδο, με μοναδική εξαίρεση την πρόσκαιρη υποχώρηση του 2020 λόγω της πανδημίας.
Παρά την αύξηση του πραγματικού εισοδήματος τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας έχει την αίσθηση ότι η αγοραστική δύναμη μειώθηκε. Οι δείκτες της υποκειμενικής φτώχειας καλπάζουν. Η λέξη «υποκειμενική» όμως υποδηλώνει την αίσθηση που υπάρχει, όχι αντικειμενικά κριτήρια.
Είναι προφανές πως οι πολίτες είχαν αυξημένες προσδοκίες, οι οποίες διαψεύστηκαν.
Οι κινητοποιήσεις των αγροτών, που νέκρωσαν τις οδικές αρτηρίες διαμελίζοντας τη χώρα, καταδεικνύουν πως οι ρεαλιστικές προσδοκίες στις οποίες μας είχε προσαρμόσει η χρεοκοπία ξεθωριάζουν. Στο προσκήνιο επανέρχονται οι δυναμικές κινητοποιήσεις που έχουν στόχο τα πλεονάσματα που μειώνουν το χρέος.
Επίσης, το 2025 - με τις κινητοποιήσεις για τα Τέμπη και την εμφάνιση νέων κομμάτων - είχαμε μια συστηματική χρήση μεθόδων υβριδικού πολέμου εναντίον της κοινωνίας και της χώρας από κέντρα και συμφέροντα εντός και εκτός αυτής. Πιστεύω πως οι επιθέσεις αυτές θα συνεχιστούν και θα ενταθούν.
Υπό αυτήν τη σκοπιά, το 2026 μπορεί να κρύβει εκπλήξεις.
Καλή χρονιά, λοιπόν, και ευτυχισμένο το 2025.
📬🖊️ Επιστολές αναγνωστών
Για το άρθρο σας "Γιατι φοβόμαστε ακομα και τη σκιά μας?"
Αγαπητέ κύριε Στούπα,
Κατά την γνώμη μου, δεν θα έπρεπε να μας φαίνονται όλα αυτά, στα οποία αναφέρεστε περίεργα, αλλά απολύτως φυσιολογικά.
Όλα αυτά, ακόμα και οι περίεργες θεωρίες περί ξυλολίου στα Τέμπη και άλλες παρόμοιες παράλογες πεποιθήσεις, έχουν να κάνουν με ένα πράγμα: την κακή "διαχείριση προσδοκιών" (expectation management) του Ελληνικού κράτους προς τους πολίτες του και την συνεπαγόμενη απώλεια εμπιστοσύνης. Η Απώλεια εμπιστοσύνης οδηγεί προφανώς ΚΑΙ σε παράλογες σκέψεις και ενέργειες, ανοιχτά αυτιά σε τυχάρπαστες και ανυπόστατες θεωρίες του διαδικτύου. Αυτά όλα τα γνωρίζουμε όλοι μας και σε προσωπικό επίπεδο ο καθένας μας.
Γιατί αυτή η απώλεια εμπιστοσύνης στο κράτος και τους θεσμούς?
Όταν πχ. το επίσημο κράτος μέσω της παιδείας στα σχολεία, μας μαθαίνει ακόμα και σήμερα ότι υπήρξαν τα λεγόμενα «κρυφά σχολεία» επί τουρκοκρατίας, το αργότερο όταν παρακολουθήσει κανείς , για παράδειγμα, την εξαίρετη ακαδημαϊκή ιστορικό κ. Ευθυμίου (την αναφέρω ως παράδειγμα γιατί υπάρχει μεγάλη ακροαματικότητα στο διαδίκτυο) ότι όλα αυτά είναι παραμύθια της Χαλιμάς και ότι είχαμε εξαίρετα Ελληνικά σχολεία, τα οποία λειτουργούσαν ανελλιπώς σε όλα τα Βαλκάνια επί Τουρκοκρατίας, τότε αρχίζει η κρίση εμπιστοσύνης προς το κράτος. ΑΝ το ψάξει κάποιος περισσότερο,
- όταν μαθαίνουμε επίσης ότι οι επαναστάτες του 1821 ύψωσαν το λάβαρο της επανάστασης με τον Π. Πατρών Γερμανό, όταν ο ίδιος δεν αναφέρει αυτό το αρκετά σημαντικό γεγονός, στα απομνημονεύματα του, και ο ίδιος βρισκόταν εκείνη την ημέρα σε διαφορετικό μέρος, σύμφωνα με το ημερολόγιο του,
- όταν μαθαίνουμε ότι επαναστάτησε το Ελληνικό γένος, ενώ σημαντικότατα τμήματα του πληθυσμού, τα οποία συνέβαλαν σε αυτή, ήταν Αρβανίτες (Ύδρα, Σπέτσες, κλπ) Βλάχοι, κά., αρκετοί από αυτούς μάλιστα δεν μιλούσαν καν Ελληνικά
- όταν αποφεύγουμε, σαν το διάολο το λιβάνι, να διδαχτούμε τον πραγματικό ρόλο της εκκλησίας (με τα πολλά καλά της, αλλά και τα αρνητικά) στην επανάσταση και τον διαφωτισμό (ζω στην Δυτ. Ευρώπη, όπου τα μαθαίνουν όλα αυτά όπως έγιναν, χωρίς ωραιοποιητικές σάλτσες). Ακόμα και ο ίδιος ο Πάπας της Ρώμης έχει ζητήσει δημόσια συγχώρεση για τα αρνητικά (τα εγκλήματα του Παπισμού), οπότε υπάρχει πλέον ένας μεγαλύτερος βαθμός εμπιστοσύνης από όσους τον ακολουθούν ακόμα , γιατί γνωρίζουν την αλήθεια.
Τα παραδείγματα πολλά και είμαι σίγουρος ότι οι αναγνώστες σας θα έχουν ακόμα περισσότερα υπόψη τους.
Με εκτίμηση,
Σταύρος Αργυριάδης
ΥΓ: «όσο εξετάζει κανείς έτσι την ιστορία (ωραιοποιώντας διάφορα αρνητικά της), ........., τότε θα συνεχίσει να εξελίσσεται η ιστορία, όπως εξελίσσεται». Karlheinz Deschner, σύγχρονος Γερμανός ιστορικός.
