Η τραγωδία των Τεμπών υπήρξε ένα συλλογικό σοκ. Ένα δυστύχημα που συμπύκνωσε παθογένειες δεκαετιών: κρατική ανεπάρκεια, διοικητική χαλαρότητα, πολιτική ευθύνη χωρίς λογοδοσία. Όμως άλλο η αναζήτηση δικαιοσύνης και άλλο η τυμβωρυχία. Όταν ο ανθρώπινος πόνος μετατρέπεται σε πολιτικό κεφάλαιο, το όριο έχει ήδη ξεπεραστεί.
Η αναγγελία της ίδρυσης κόμματος από την επονομαζόμενη «μητέρα των Τεμπών» ελάχιστους πρέπει να εξέπληξε. Η πορεία των πραγμάτων ήταν ορατή ήδη από πέρυσι, όταν δρομολογήθηκαν οι μεγάλες κινητοποιήσεις, με τη συνδρομή ρωσικών τρολ, των «χρήσιμων ηλιθίων» των δύο άκρων και κύκλων ολιγαρχικών συμφερόντων που απαιτούν μεγαλύτερο μερίδιο από την πίτα μέσω πολιτικής αποσταθεροποίησης.
Οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» αποδείχθηκαν πράγματι πολλαπλώς χρήσιμοι και πολλαπλώς ηλίθιοι. Καβάλησαν το κύμα της οργής, εκμεταλλευόμενοι τη συναισθηματική φόρτιση που προκαλούσε η εικόνα μιας χαροκαμένης μάνας που ζητούσε δικαίωση.
Υπολόγιζαν ότι το μέγιστο κόστος θα ήταν κάποια μεμονωμένη έδρα στη Βουλή στην μάνα σύμβολο τα οργής. Αντιθέτως, τα πιθανά οφέλη - τα «ψηφαλάκια» των οργισμένων - φάνταζαν πολλά. Σε ορισμένες μετρήσεις άθροιζαν ακόμη και διψήφια ποσοστά. Το ισοζύγιο οφέλους-ρίσκου έμοιαζε συντριπτικά υπέρ του πρώτου.
Κάπως έτσι γεννήθηκαν και αναπαράχθηκαν θεωρίες για «ξυλόλια», «εξατμισμένα βαγόνια» και «μπαζώματα». Όλα τα ρέστα ποντάρονταν στα Τέμπη και στην εικόνα της χαροκαμένης μάνας. Υπολόγισαν, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο. Η φιλόδοξη οπορτουνίστρια, αντί να αρκεστεί σε μια κοινοβουλευτική έδρα, θεώρησε ότι μπορεί να αποκτήσει ολόκληρο κόμμα - και γιατί όχι, να διεκδικήσει και ολόκληρη χώρα.
Η ίδρυση κόμματος από την κα Καρυστιανού εκτιμάται ότι θα αποσπάσει ψήφους κυρίως από τα «κόμματα του ξυλολίου», κυρίως την Πλεύση Ελευθερίας και την Ελληνική Λύση. Ευρύτερα, η εμφάνιση του νέου σχηματισμού αναμένεται να λειτουργήσει ως σημείο αναφοράς για το μπλοκ των αντισυστημικών δυνάμεων και των «ψεκασμένων».
Οι απώλειες μπορεί να ακουμπήσουν και τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης που παρασύρθηκαν στην αντιπολιτευτική τακτική του μπαζώματος.
Οι αναφορές της σε Αρχαγγέλους - συμπαραστάτες και προφήτισσες από τη Συρία αναμένεται να συνεγείρουν πλήθη αδαών περί των βασικών νόμων που διέπουν τον κόσμο.
Τις επόμενες ημέρες, τα αντισυστημικά κόμματα της Βουλής θα ξεκινήσουν έναν σκληρό αγώνα επιβίωσης απέναντι στην κα Καρυστιανού. Η έως τώρα κριτική που έχει δεχθεί δεν θα είναι τίποτα μπροστά στις επιθέσεις που έρχονται.
Από την άλλη πλευρά, το μέτωπο της λογικής, αντιλαμβανόμενο τη δυναμική του αντισυστημικού χάους, θα αναγκαστεί να συσπειρωθεί. Και κάπου εκεί, ο Κυριάκος πράγματι μπορεί να τρίβει τα χέρια του.
📬🖊️ Επιστολές αναγνωστών
Περί μοιραίων συμπολιτών το ανάγνωσμα,πρόσχωμεν
Αγαπητέ κ Στούπα
Δεν μπορεί κανείς να μη συμφωνήσει με την απαισιοδοξία σας σε σχέση με την κατάσταση μεγάλης μερίδας συμπολιτών μας πεπλανημένων, αδιάφορων, ανόητων, ανίκανων να κατανοήσουν τα πράγματα ειλικρινά δεν γνωρίζω τι τους συμβαίνει.
Πλην αισιοδοξώ ότι στο τέλος θα επικρατήσει το γνώριμο της φυλής μας και λίγο πριν τη λήξη ή στις καθυστερήσεις μέρος αυτών θα συνετιστεί και θα πάρει την σωστή απόφαση.
Σας θυμίζω το αλληλοφάγωμα των δέκα Αθηναίων στρατηγών, από τις δέκα φυλές της Αθήνας, πριν τη μάχη του Μαραθώνα, που με μια ψήφο διαφορά μετά από ψηφοφορίες επικράτησε το σχέδιο του εμπειρότατου στρατηγού Μιλτιάδη που γνώριζε από μέσα την δομή και την στρατηγική των περσικών στρατευμάτων, όντας ο ίδιος επί σειρά ετών σατράπης σε μια μικρή ηγεμονία, που είχε δημιουργήσει στη Χερσόνησο της Θράκης ο ομώνυμος θείος του. Ήταν και αυτός υποτελής στους Πέρσες και συμμετείχε στην εκστρατεία στον Δούναβη εναντίον των Σκυθών.
Την ιστορική φιλονικία μεταξύ Θεμιστοκλή και Ευρυβιάδη σε σχέση με την τοποθεσία της ναυμαχίας αλλά νωρίτερα, ενδοαθηναιικά, και για την ερμηνεία του Δελφικού χρησμού που χρόνια πάσχιζε ο Θεμιστοκλής να δημιουργήσει η Αθήνα ισχυρό στόλο και συνεχώς το ναυτικό του πρόγραμμα ματαιωνόταν , μολονότι η Εκκλησία του Δήμου είχε ψηφίσει υπέρ της οχύρωσης του Πειραιά, και όλα αυτά για την αντίρρηση αριστοκρατών γαιοκτημόνων και αγροτών που επέμεναν, ιδιοτελώς, για μάχη στη στεριά για να υπερασπιστούν τα εδάφη τους .
Έτσι όπως αυτά τα ιστορικά περιστατικά έληξαν, ευτυχώς, προς όφελος της πατρίδας μας ας ελπίσουμε πως όταν έρθει η ώρα πάλι οι αντιτιθέμενοι, σε σημαντικό ποσοστό, θα κατανοήσουν την πραγματικότητα και θα τοποθετηθούν στην σωστή πλευρά της ιστορίας .
Με εκτίμηση
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΥΖΑΚΗΣ
