Το καρτέλ του πετρελαίου ζητάει και τα ρέστα, ή μήπως παρατραβάει το σχοινί;

Το καρτέλ του πετρελαίου ζητάει και τα ρέστα, ή μήπως παρατραβάει το σχοινί;

Τελικά ο πρόεδρος Μπάιντεν κατάφερε να οργανώσει την αποδέσμευση αργού πετρελαίου από τα στρατηγικά αποθέματα κάποιων χωρών από τις μεγαλύτερες σε κατανάλωση πετρελαίου. Από ό,τι γνωρίζουμε μέχρι τώρα, στην πρωτοβουλία του αμερικανού προέδρου θα συμμετάσχουν και η Κίνα, η Ινδία, η Νότια Κορέα, το Ηνωμένο Βασίλειο.

Η συνολική ποσότητα που θα «απελευθερωθεί» δεν είναι πολύ μεγάλη, υπολογίζεται κάπου ανάμεσα από τα 70 με 80 εκατομμύρια βαρέλια. Γνωρίζοντας πως η ημερήσια παγκόσμια ζήτηση για αργό πετρέλαιο ξεπερνά τα 100 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, είναι φανερό πως η κίνηση αυτή είναι, προς το παρόν τουλάχιστον, περισσότερο συμβολική, ένα είδος μηνύματος προς τους ηγέτες του OPEC + και κυρίως τη Σαουδική Αραβία, αλλά και το εσωτερικό μέτωπο στις ΗΠΑ.

Το, ενισχυμένο, μετά τις αρχές της πανδημίας, πετρελαϊκό καρτέλ δεν φαίνεται να λαμβάνει το μήνυμα, αφού έχει ήδη αγνοήσει κατ’ επανάληψη τις εκκλήσεις του Μπάιντεν και απειλεί πως θα απαντήσει στη συντονισμένη αυτή κίνηση με περικοπές στην παραγωγή πετρελαίου, σε τέτοιο βαθμό που να εξουδετερώσουν αμέσως την προσπάθεια αυτών των χωρών να ρίξουν τις τιμές. Από την άλλη, οι αμερικανοί πολίτες δεν θα συγκινηθούν πολύ αν δεν δουν την τιμή της βενζίνης να κατεβαίνει σημαντικά και σύντομα.

Οι Σαουδάραβες και το καρτέλ πιστεύουν πως έχουν το πάνω χέρι και ο Μπάιντεν δεν μπορεί πραγματικά να τους πιέσει. Πρέπει να προσέξουν όμως, και να μην τον αναγκάσουν να χρησιμοποιήσει το μοναδικό ισχυρό όπλο που έχει στη διάθεσή του. Την, προσωρινή υποθέτουμε, μεταμόρφωσή του σε Ντόναλντ Τραμπ και την επιστροφή στο δόγμα (drill baby, drill) του πρώην προέδρου. Ακούγεται λίγο παλαβό αλλά αν οι δημοσκοπήσεις δείξουν πως οι ψηφοφόροι έχουν αγανακτήσει από το κόστος των υγρών καυσίμων, τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Αν συμβεί κάτι τέτοιο, η τιμή του πετρελαίου θα πέσει πολύ μόνο στο άκουσμα της είδησης και το καρτέλ δεν θα χαρεί καθόλου. Ίσως, μάλιστα αναρωτηθεί μήπως η απληστία του έκανε τελικά τους μεγαλύτερους πελάτες του να ξυπνήσουν, έστω και πολύ αργά, και να απαντήσουν με το δικό τους …. καταναλωτικό καρτέλ.