Πρόβες θερμού επεισοδίου στήνει η Τουρκία τα τελευταία εικοσιτετράωρα στο Αιγαίο, θέλοντας να στείλει το μήνυμα ότι ο κορωνοϊός δεν επηρεάζει την προώθηση της αναθεωρητικής ατζέντας της στην περιοχή ούτε μειώνει τα αντανακλαστικά της σε αυτό που η ίδια αντιλαμβάνεται ως «περιορισμό» της στα χωρικά ύδατα της στο Αιγαίο.
Σε αυτό το σκηνικό η Τουρκία κλιμακώνει με πρωτοφανή τρόπο τις προκλήσεις στον αέρα, με σχεδόν καθημερινές υπερπτήσεις που δεν περιορίζονται σε βραχονησίδες ή μικρά νησιά αλλα και την ιδια την Λέσβο και την Χίο, κρατά οπλισμένο το «όπλο» των μεταναστευτικών ροών που πλέον αποκτούν και άλλη διάσταση λόγω της πανδημίας και συγχρόνως αμφισβητεί την άσκηση αρμοδιοτήτων και κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στο Αιγαίο.
Για την Αθήνα είναι μονόδρομος ο οσο πιο σφιχτός έλεγχος των θαλασσίων συνόρων, καθώς φυσικά το «σφράγισμά» τους είναι αδύνατο και η συνεχής επαγρύπνηση ώστε να αποτραπεί κάθε προσπάθεια είτε μαζικής αποστολής μεταναστών είτε πρόκλησης επεισοδίου στην θάλασσα από την Τουρκία.
Και συγχρόνως η Αθήνα οφείλει να κινηθεί και σε επίπεδο ΝΑΤΟ και πιθανότατα σε επίπεδο ΟΗΕ για τις συνεχιζόμενες και εντεινόμενες πλέον υπερπτήσεις κατοικημένων ελληνικών νησιών που συνιστούν απειλή για την ασφάλεια και ειρήνη στην περιοχή.
Η αποφασιστική αντιμετώπιση εκ μέρους της Ελλαδας της επίθεσης με πολιορκητικό κριό τους μεταναστες στον Έβρο, ήταν ξεκάθαρο από την πρώτη στιγμή ότι δεν θα οδηγούσε σε κατάθεση των όπλων από την κυβέρνηση Ερντογάν, καθώς το μεταναστευτικό /προσφυγικό αποτελεί βασικό εργαλείο άσκησης εξωτερικής πολιτικής και βασικό διαπραγματευτικό όπλο για την Τουρκία όχι μόνο έναντι της Ελλάδας αλλά και της Ε.Ε. και των ΗΠΑ. Καθώς οι συζητήσεις με την Ε.Ε. για επικαιροποίηση της Συμφωνίας του 2016, έχουν παγώσει λόγω της κρίσης του κορονοϊού η Τουρκία έχει κάθε λόγο να κρατήσει στην επικαιρότητα το ζήτημα κι ο καλύτερος τρόπος είναι η εκ νέου άσκηση πίεσης και δοκιμασία των αντανακλαστικών της Αθήνας αυτή την φορά στο Αιγαίο.
Η Τουρκία είναι ενθαρρυμένη και από την επαμφοτερίζουσα στάση διεθνών παραγόντων και οργανώσεων, που με την αφ' υψηλού εποπτεία του μεταναστευτικού έχουν επικρίνει την Ελλάδα για την στάση της στον Έβρο, παραβλέποντας φυσικά ότι η χώρα μας άσκησε το βασικό δικαίωμά της για προάσπιση των συνόρων της για λόγους δημόσιας ασφάλειας .
Έτσι η Άγκυρα θεωρεί ότι με μια ακόμη επιχείρηση, αυτή τη φορά πολύ πιο ευαίσθητη καθώς αφορά θαλάσσια σύνορα όπου η απώλεια ανθρώπινων ζωών από ατύχημα είναι πολύ πιο εύκολη, θα μπορέσει και να στριμώξει την Ελλάδα και να επιβάλει ντε φακτο το άνοιγμα οδού μαζικής εισόδου μεταναστών σε ελληνικό έδαφος.
Δεν είναι τυχαίο ότι τις τελευταίες ημέρες οι μοναδικές πτήσεις τουρκικών Drones δεν γίνονται στην Συρία η στα σύνορα με το Ιράκ ,αλλα στην θαλάσσια ζώνη από την Κω μεχρι τις εκβολές του Έβρου.
(φωτογραφια από Flightradar24)
Ακόμη κι αν είναι υπερβολικά τα σενάρια ότι η Τουρκία επιλέγει μετανάστες που έχουν νοσήσει από κορονοϊό και τους στέλνει στα παράλια για να περάσουν στα απέναντι ελληνικά νησιά, είναι δεδομένο ότι με τις συνθήκες που επικρατούν σε καταυλισμούς προσφύγων στην Τουρκία οι πιθανότητες να περιλαμβάνονται φορείς του ιού μεταξύ όσων συγκεντρώνονται ενόψει και βελτίωσης των καιρικών συνθηκών, στα τουρκικά παράλια είναι πολύ μεγάλος.
Για την Αθήνα αυτό αποτελεί ένα ακόμη επιχείρημα για να ενισχύσει τα μέτρα και να εφαρμόσει την πολιτική αποτροπής παράνομης εισόδου στα ελληνικά θαλάσσια σύνορα. Η πολιτική αυτή ενέχει βεβαίως τον κίνδυνο να υπάρξουν δυσάρεστα απρόοπτα καθώς οι διακινητές και οι ΜΚΟ, που με έναν εντελως παράξενο τρόπο συμμετέχουν (ίσως άθελα τους) σε αυτό το παιγνίδι, καθοδηγούν τους μετανάστες μόλις βρεθούν σε ελληνικά χωρικά ύδατα και προσεγγίζονται από σκάφος του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού ή του Λιμενικού και προκαλούν την βύθιση ή το ξεφούσκωμα των φουσκωτών βαρκών, προκειμένου οι ελληνικές δυνάμεις να μην εχουν άλλη επιλογή από το να διασώσουν τους ναυαγούς και να τους μεταφέρουν στα ελληνικά νησιά.
Η Τουρκία από το 2015 είχε επιστρατευσει τα “ghost ships” που τότε με αφετηρία την Μερσίνα ξεκίναγαν το ταξιδι τους φορτωμένα με πρόσφυγες από τη Συρία για κάποιο λιμάνι της Ιταλίας.
Έκτοτε τα σαπιοκάραβα αυτά (πολλά εχουν πωληθεί σε διαλυτήρια της Τουρκίας) έχουν χρησιμοποιηθεί όχι μόνο για την διακίνηση μεταναστών αλλά και για λαθρεμπόριο πετρελαίου από την Συρία και για μεταφορά όπλων προς την Λιβύη.
Η παρέμβαση της Ελλάδας δυο φορές μάλιστα τον τελευταίο μήνα με στόχο δυο τέτοια πλοία που το ένα τουλάχιστον σύμφωνα με στοιχεία που υπάρχουν στις ελληνικές αρχές μετέφερε όπλα στην Λιβύη, έχει προκαλέσει την αντίδραση της Τουρκίας η οποία εκτος των άλλων με τη γνωστή NAVTEX (0580/20 της 7ης Μαρτίου) αφου κατηγορούσε την Ελλάδα για παρεμποδιση της ελεύθερης ναυσιπλοΐας, ανακοίνωνε ότι πλέον το τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό και το Λιμενικό θα αναλάβουν την διασφάλιση της ελεύθερης ναυσιπλοΐας στο Αιγαίο και στην Μεσόγειο.
Αυτή η αναφορά αποτελεί μια ακόμη ένδειξη ότι η Τουρκία είναι έτοιμη να προκαλέσει όχι μόνο στον αέρα αλλά και στη Θάλασσα, καθώς η οποιαδήποτε νόμιμη απόπειρα των ελληνικών αρχών να ελέγξουν πλοίο το οποίο διέρχεται από τους διαύλους ναυσιπλοΐας που συνδέουν τα τουρκικά χωρικά ύδατα είτε με τα διεθνή ύδατα του Αιγαίου είτε με ελληνικά χωρικά ύδατα θα θεωρηθεί, από την Τουρκία, «παρεμπόδιση της ελεύθερης ναυσιπλοΐας» την οποία θα κληθεί να… αποκαταστήσει το τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό.
Και η επιστράτευση αυτών των πλοίων ανακαλεί και παλι στις μνήμες την τραγική εμπειρία της 25ης Δεκεμβρίου του 1995 όταν το μικρό τουρκικό φορτηγό «Φιγκεν Ακατ» προσάραξε στα αβαθή των Ιμίων και άνοιξε τον δρόμο για την ελληνοτουρκική κρίση και την προβολή από την Τουρκία της θεωρίας των «γκρίζων ζωνών» και για την πρώτη ευθεία αμφισβήτηση ελληνικού εδάφους από την Τουρκία.
Και αυτές οι μνήμες καθιστούν ακόμη πιο αναγκαία την διαρκή κινητοποίηση και επαγρύπνηση των ελληνικών Δυνάμεων στο Αιγαίο.
