Αν θέλετε να καταλάβετε τι συμβαίνει και τι πρόκειται να συμβεί στον κόσμο διαβάστε τους δημογραφικούς δείκτες. Η Ρώμη έπεσε όταν στο εσωτερικό της ο πληθυσμός μειώνονταν ενώ έξω από τα σύνορά της αυξάνονταν.
Η Βρετανία πραγματοποίησε τη βιομηχανική επανάσταση και έγινε παγκόσμια αυτοκρατορία σε μια περίοδο αλληλοτροφοδοτούμενης πληθυσμιακής έκρηξης.
Η εξάπλωση της βιομηχανικής επανάστασης σε ένα δεύτερο κύκλο χωρών έλαβε χώρα χάρη στην αύξηση του πληθυσμού τους, γεγονός που τις οδήγησε στους επεκτατικούς Α και Β παγκόσμιους πολέμους.
Η μείωση του πληθυσμού στις ανεπτυγμένες δυτικές δημοκρατίες σε συνδυασμό με τις αυξημένες μεταναστευτικές ροές οδηγούν όλες τις κοινωνίες σε νευρικό κλονισμό και αύξηση των ακροδεξιών λαϊκιστικών κομμάτων.
Μπορούν οι δεξιοί λαϊκιστές να λύσουν το πρόβλημα;
Οι δεξιοί λαϊκιστές πιστεύουν και προπαγανδίζουν πως υπάρχει μια συνωμοσία της εθνομηδενιστικής αριστεράς και του παγκόσμιου κεφαλαίου άλωσης των λευκών πληθυσμών των ανεπτυγμένων δημοκρατιών με σκουρόχρωμους μετανάστες.
Μια πάγια προσφιλή τακτική των συνωμοσιολόγων είναι να εκλαμβάνουν το αποτέλεσμα σαν αίτιο κάποιας συνωμοσίας σκοτεινών δυνάμεων. Το αποτέλεσμα της δημογραφικής συρρίκνωσης της δύσης και της δημογραφικής έκρηξης κάποιων άλλων περιοχών είναι η εκτόξευση της λαθρομετανάστευσης.
Υπόσχονται πως αν κλείσουν τους αριστερούς και καπιταλιστές όπως ο Σόρος και ο Σβαμπ στη φυλακή, διώξουν τους μετανάστες και δώσουν επιδόματα στους λευκούς για να αποκτούν παιδιά, ο πληθυσμός θα αρχίσει να αυξάνεται.
Κάποιοι περισσότερο ακραίοι θα φτάσουν στο σημείο να προτείνουν να σταματήσουν οι γυναίκες να είναι οικονομικά ανεξάρτητες και να γυρίσουν στο σπίτι για να μεγαλώνουν τα παιδιά όπως πριν τη δεκαετία του ’60. Η Καναδή συγγραφέας Μάργκαρετ Ατγουντ έχει περιγράψει γλαφυρά αυτό το σενάριο στο μυθιστόρημα The Handmaid's Tale.
Με απλά λόγια κάποιοι πιστεύουν πως από τη λαίλαπα του ισλάμ και των λοιπών βαρβαρικών ηθών που μεταφέρει στην καρδιά των ανεπτυγμένων κοινωνιών η λαθρομετανάστευση θα μας σώσει ο εκ των έσω εκβαρβαρισμός των κοινωνιών μας με την επιστροφή στο δυτικό μεσαίωνα. Σε μια εκ των έσω εξισλαμοποίηση των κοινωνιών που αντί για ημισέληνο θα έχει σταυρό.
Στις ΗΠΑ σε πολιτείες απαγορεύουν τις εκτρώσεις ενώ κάποιες χώρες όπως Ρωσία, Ουγγαρία, Τουρκία όπου η συντηρητική επανάσταση έχει προηγηθεί έχουν θεσπίσει γενναία κίνητρα τεκνοποιίας και αναζωογόνησης της παραδοσιακής οικογένειας.
Στην Ουγγαρία του Όρμπαν π.χ. προσφέρονται:
- Άτοκα δάνεια έως 10 εκατ. φιορίνια (περίπου 31.400 ευρώ) για γυναίκες κάτω των 40 ετών που σχεδιάζουν να αποκτήσουν παιδιά. Το δάνειο μειώνεται ή διαγράφεται ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών που αποκτούν.
- Επιδότηση για την αγορά κατοικίας για οικογένειες με παιδιά.
- Μηδενική φορολογία εισοδήματος για γυναίκες με τέσσερα ή περισσότερα παιδιά.
- Επιδότηση για την αγορά αυτοκινήτου για οικογένειες με τρία ή περισσότερα παιδιά. Δημιουργία περισσότερων παιδικών σταθμών και βελτίωση των υπηρεσιών φροντίδας παιδιών.
Τα αποτελέσματα είναι πενιχρά. Στην Ουγγαρία ο δείκτης αναπλήρωσης είναι στο 1,5 και ο πληθυσμός συνεχίζει να μειώνεται. Στην Τουρκία που κυβερνούν οι ισλαμοεθνικιστές ο δείκτης έχει πέσει κάτω από το 1,5. Στη Ρωσία ο δείκτης είναι στο 1,42.
Για να έχουμε μια τάξη μεγέθους για σύγκριση στην Ελλάδα που συρρικνώνεται είναι περί το 1.43.
Στην ΕΕ τους υψηλότερους δείκτες (κοντά στο 2) έχουν χώρες όπως η Γαλλία και η Δανία λόγω υψηλού ποσοστού μεταναστών.
Δεν υπάρχει κάποια ανεπτυγμένη κοινωνία που ευημερεί και να μην υπόκειται μείωση του πληθυσμού. Οι ΗΠΑ αντέχουν λόγω εισροής μεταναστών.
Ο Τραμπ κέρδισε γιατί υπόσχεται να κάνει την Αμερική μεγάλη ξανά. Αυτό που νοσταλγεί ο μέσος Αμερικάνος των μεσοδυτικών επαρχιών που ψηφίζει Τραμπ που θέλει την Αμερική να γίνει μεγάλη ξανά είναι την επιστροφή του μοντέλου οικογένειας της παλιάς δημοφιλούς τηλεοπτικής σειράς The Waltons. Για όσους δεν έχουν προλάβει η σειρά περιέγραφε τις περιπέτειες μιας οικογένειας κάπου στη Βιρτζίνια τη δεκαετία του ’30 που διέθετε μια ντουζίνα παιδιά διαφόρων ηλικιών.
Η εμπειρία της Ουγγαρίας, Ρωσίας, Τουρκίας δηλ. η προσπάθεια αναστροφής της παρακμής μέσω μιας συντηρητικής στροφής καταγράφει αποτυχία. Η συρρίκνωση του πληθυσμού στη Δύση θα συνεχίζεται μέχρι που κάποια μεγάλη καταστροφή θα αναζωπυρώσει στους πληθυσμούς το ένστικτο επιβίωσης που συντελεί στην αύξηση των γεννήσεων.
Ο μοναδικός ορθολογικός τρόπος διαχείρισης της δημογραφικής κρίσης είναι η ελεγχόμενη μετανάστευση με πληθυσμούς με υψηλούς δείκτες πολιτισμικής ενσωμάτωσης και μηχανισμούς ενσωμάτωσης.
Στην Αφρική π.χ. τα επόμενα 25 χρόνια ο πληθυσμός σε ηλικία εργασίας (15-64 έτη) θα αυξηθεί κατά 700 εκατ. Κατά μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια θα αυξηθεί και σε περιοχές της Ασίας. Ένα μικρό μέρος αυτών να μετακινηθεί προς την Ευρώπη θα αλλάξει ο χαρακτήρας της.
Africans need jobs. The rest of the world needs workers
Η σχετική βελτίωση των συνθηκών ζωής σε αυτές τις περιοχές αντί να μειώσει τις δυνητικές ροές προς την Ευρώπη θα τις αυξήσει. Αυτό καταδεικνύουν οι τελευταίες μελέτες. Η σχετική βελτίωση της οικονομικής κατάστασης εξασφαλίζει τους αναγκαίους πόρους χρηματοδότησης της μεγάλης φυγής. Η απόκτηση ενός κινητού και δικτύου ίντερνετ μοιάζει με ένα παράθυρο από όπου μπορούν να βλέπουν πως κάπου υπάρχει ένας παράδεισος του οποίου ο πληθυσμός γερνά και μειώνεται.
Ο έλεγχος των συνόρων και η επιλογή όσων που μπορούν να ενσωματωθούν με στόχο την πληθυσμιακή ενίσχυση στο εσωτερικό μοιάζει μονόδρομος.
Η ακροδεξιά στροφή μοιάζει χάσιμο χρόνου την ώρα που το τσουνάμι πλησιάζει. Οι πομφόλυγες του Τραμπ σε σχέση με τους δασμούς και τις περικοπές των κρατικών δαπανών, τα μέτρα των οποίων το ένα μετά το άλλο παίρνει πίσω, είναι ο προπομπός της επερχόμενης αποτυχίας.
Μήνυμα 1: Ο Indiana Jones της μεταπολίτευσης
Κύριε Στούπα καλημέρα σας.
Μου έδωσε μεγάλη χαρά και συγκίνηση το σημερινό σας άρθρο για τον Indiana Jones της μεταπολίτευσης και ιδίως η τελευταία παράγραφος, που λέει « Μπορεί να διαφωνεί κάποιος με τον Καραμπελιά αλλά δεν μπορεί να μην του αναγνωρίσει εντιμότητα, ειλικρίνεια και ικανότητα να παρακολουθεί και να εξελίσσεται στη ροή του χρόνου. Ποτέ δε σιτίστηκε από το δημόσιο κορβανά και πάντα τολμούσε νέες ριζοσπαστικές προσεγγίσεις. Η αριστερά στην Ελλάδα θα ήταν διαφορετική αν ο Γ.Κ. είχε αποκτήσει μεγαλύτερη επιρροή».
Νομίζω πως αποτυπώνει με ακρίβεια μια εξαιρετικά σύνθετη πολιτική και θεωρητική διαδρομή ενός αξιοθαύμαστου ανθρώπου, που τόλμησε να αμφισβητήσει πολλές φορές τον εαυτό του και να εξελιχθεί με ωριμότητα διατηρώντας πάντα με γενναιότητα τις Αρχές του.
Όσοι είχαμε τη χαρά να τον γνωρίσουμε από τη δεκαετία του ‘80 δεν πάψαμε να εντυπωσιαζόμαστε από την ικανότητά του να ενσωματώνει γνώσεις και κριτική σκέψη στη συγκρότησή του και από το θάρρος και την εντιμότητα, με τα οποία τις διατύπωνε.
Χαίρομαι ειλικρινά και καμαρώνω για την πρωτοβουλία του /σας για τα Τέμπη, που για μια ακόμη φορά μας θύμισε ότι εξαρτάται από μας να μην περάσει ο ανορθολογισμός, ο τραμπουκισμός και η πολιτική τυμβωρυχία στη χώρα.
Αν δημοσιεύσετε σας παρακαλώ να χρησιμοποιήσετε τα αρχικά μου.
Με εκτίμηση.
Α. Μ.
