Η επίθεση του Ισραήλ εναντίον των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν δε θα πρέπει να λογίζεται ως κεραυνός εν αιθρία. Το Ισραήλ ήταν πανέτοιμο, ακόμα και μόνο του εδώ και μήνες, για να καταστρέψει το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης και είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι έχει ήδη μελετήσει και την πιθανή διαχείριση κρίσεων από τη γεωγραφική ανάφλεξη του πολέμου στη Μέση Ανατολή, ενώ, παράλληλα, παραμένει έτοιμο σε όλα τα πιθανά ενδεχόμενα.
Παράλληλα, εκείνο που θα πρέπει να σημειωθεί, είναι ότι η στρατηγική επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν δεν ήταν μια απόφαση εν θερμώ. Ας μην ξεχνάμε ότι το Ιράν, εδώ και χρόνια χρηματοδοτεί και εξοπλίζει στρατιωτικά όλες τις εχθρικές δυνάμεις ενάντια στο Ισραήλ: τη Χεζμπολάχ στα βόρεια σύνορά του, τους Χούθι στην Υεμένη, και τη Χαμάς στα νότια σύνορά του, εντός της Γάζας.
Παρ’ όλη την επίθεση σε στρατηγικές τεχνολογίες πυρηνικών εγκαταστάσεων, είναι αμφίβολο το εάν και κατά πόσον καταστράφηκε μερικώς ή ολοκληρωτικά η δυναμική συνέχισης του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, λόγω υπόγειων εγκαταστάσεων, και αυτό αφήνει από μόνο του πολύ πιθανό το ενδεχόμενο το Ισραήλ να συνεχίσει τις στρατηγικές επιθέσεις στο Ιράν στο σύντομο μέλλον.
Η επίθεση στο Ιράν ήταν το στρατηγικό αποτέλεσμα της παράλληλης αποδυνάμωσης τόσο της Χαμάς, της Χεζμπολάχ και των Χούθι (με τη συνεργασία των ΗΠΑ), στρέφοντας, με αυτόν τον τρόπο, τον επιχειρησιακό πυρήνα των IDF στο Ιράν, παράλληλα με την προηγούμενη επίθεση του Ισραήλ πριν από μερικούς μήνες, που κατέστρεψε εντελώς την αντιαεροπορική Άμυνα του Ιράν, με αποτέλεσμα την αεροπορική υπεροχή για στρατηγικούς βομβαρδισμούς με αεροσκάφη τύπου stealth.
Για τους ειδήμονες των Προηγμένων Στρατηγικών Τεχνολογιών – Κυβερνοστρατηγικής και ειδικότερα για τη χρήση των Κυβερνοόπλων, το 2008, το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν δέχτηκε επίθεση με ιό Stuxnet, ένα κακόβουλο λογισμικό, το οποίο τοποθετήθηκε στα πληροφοριακά συστήματα των πυρηνικών εγκαταστάσεων της Νατάνζ. Ενδεικτικά, το Stuxnet κατέγραφε τη φυσιολογική δραστηριότητα των φυγοκεντρητών, και μετά έδωσε εντολή υψηλής δραστηριότητας, χωρίς να γίνει αντιληπτό από τους μηχανικούς ελέγχου, με αποτέλεσμα να καταστραφούν οι φυγοκεντρητές και να περιοριστεί αποτελεσματικά η ανάπτυξη του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν.
Μέχρι και σήμερα, ούτε οι ΗΠΑ ούτε και το Ισραήλ αποδέχτηκαν τον ρόλο τους στη δημιουργία και τοποθέτηση του ιού στις πυρηνικές εγκαταστάσεις της Νατάνζ, που είχαν μηχανήματα PLC (Programmable Logic Controller) και δεν είχαν επαφή με τον Κυβερνοχώρο (άρα η τοποθέτηση του Κυβερνοχώρου έγινε εκ των έσω, με USB).
Σε ό,τι αφορά, τώρα, το Ιράν, εκτιμώ πως η Τεχεράνη θα απαντήσει για την τιμή των όπλων, αλλά δε θα διευρύνει τον πόλεμο γιατί ήδη γνωρίζει ότι το Ισραήλ κατέχει στρατηγικό πυρηνικό οπλοστάσιο το οποίο και δε θα διστάσει να το χρησιμοποιήσει, εάν θεωρήσει ότι υπάρχει πρόβλημα υπαρξιακής απειλής.
Το βασικό πρόβλημα στους βομβαρδισμούς των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν είναι αν και κατά πόσο θα υπάρξει πιθανή πυρηνική διαρροή ή κάποιο εργαστηριακό ατύχημα, με τεράστια περιβαλλοντικά και άλλα θέματα βιοασφάλειας, για την ευρύτερη γεωγραφική περιοχή.
Τον ίδιο, ακριβώς, κίνδυνο και απειλή αντιμετωπίζει και η ΕΕ, με την πιθανή διαρροή ραδιενέργειας σε ένα από τους 15 πυρηνικούς σταθμούς της Ουκρανίας, είτε από λάθος βομβαρδισμό, είτε από σαμποτάζ, το οποίο όμως δυστύχημα θα έχει καταστροφικές και ολέθριες συνέπειες για την Ευρώπη, σε πολιτικό, οικονομικό, περιβαλλοντικό και κοινωνικό επίπεδο.
Οι ΗΠΑ, με τη σιωπηρή τους στάση, θα στηρίξουν το Ισραήλ μέχρι το σημείο που θα θεωρήσουν ότι είναι ασφαλές από πιθανή πυρηνική ιρανική απειλή και μετά θα σπεύσουν πυροσβεστικά, εκτός απροόπτου, να διαπραγματευθούν τη διπλωματική κρίση.
Από την άλλη πλευρά, η ΕΕ θα παραμείνει στρατηγικός θεατής στις εξελίξεις της Μέσης Ανατολής, απορροφημένη στις αναλύσεις από μια μελλοντική επίθεση της Ρωσίας την επόμενη δεκαετία.
Οι τεχνητές κερδοσκοπικές τάσεις με αφορμή τη νέα ανάφλεξη στο Μέση Ανατολή, θα δημιουργήσουν μεγάλες πιέσεις και αυξήσεις τιμών στην ΕΕ και στην Ελλάδα, χωρίς αποτελεσματικό κρατικό έλεγχο.
Παγκόσμιο κίνδυνο αποτελούν στην ΕΕ αλλά και στις ΗΠΑ, οι «μοναχικοί λύκοι» και μικρές ομάδες φανατικών που θα δράσουν εκδικητικά στις χώρες που στηρίζουν το Ισραήλ.
Η Ρωσία με στραμμένο τον παγκόσμιο ενδιαφέρον και την παγκόσμια κοινή γνώμη στη Μέση Ανατολή, θα προσπαθήσει να εντείνει την πίεση της σε στρατηγικά μέτωπα και να κερδίσει εδάφη, προκειμένου να πιέσει την Ουκρανία με De Facto αναγνώριση εδαφών στη ρωσική επικράτεια και να ενισχύσει τη θέση της σε μελλοντικές διπλωματικές διαπραγματεύσεις.
Η Κίνα θα παραμείνει θεατής στη Μέση Ανατολή παρακολουθώντας προσεκτικά τις πιθανές παγκόσμιες εμπορικές επιπτώσεις παράλληλα με τις εμπορικές διαπραγματεύσεις δασμών με τις ΗΠΑ.
Τέλος, για την Ελλάδα δεν υπάρχει προς στιγμή θέμα ασφάλειας, εκτός από τη ραγδαία αύξηση τιμών λόγω κερδοσκοπικών κινήσεων, αλλά πάντα υπάρχει η πιθανότητα υβριδικών απειλών από Τουρκία που ίσως προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί την παγκόσμια αναταραχή.
*Ο Δρ. Αθανάσιος Η. Μποζίνης είναι Επίκουρος Καθηγητής «Παγκόσμιας Πολιτικής Οικονομίας και Νέων Τεχνολογιών – Βιοασφάλειας», Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και Μέλος Επιστημονικού Συμβούλιου Ανάλυσης Υβριδικών Απειλών στην Εθνική Αρχή Κυβερνοασφάλειας – Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης.
