Πάπας Φραγκίσκος: Η πανδημία έδειξε ότι η κοινωνία δεν μπορεί να στηρίζεται στις δυνάμεις της αγοράς

Πάπας Φραγκίσκος: Η πανδημία έδειξε ότι η κοινωνία δεν μπορεί να στηρίζεται στις δυνάμεις της αγοράς

H πανδημία ήταν η τελευταία κρίση που απέδειξε ότι οι δυνάμεις της αγοράς και οι χαλαρές οικονομικές πολιτικές απέτυχαν να δημιουργήσουν τα κοινωνικά οφέλη, τα οποία επικαλούνται οι υποστηρικτές τους, ανέφερε χθες ο Πάπας Φραγκίσκος.

Σε εγκύκλιο του με θέμα την ανθρώπινη αδελφότητα, ο Πάπας Φραγκίσκος πήρε θέση στο θέμα της ιδιωτικής ιδιοκτησίας λέγοντας ότι αυτή δεν μπορεί να θεωρείται ως ένα απόλυτο δικαίωμα, όταν κάποιοι ζουν μέσα στην χλιδή, ενώ άλλοι δεν έχουν σχεδόν τίποτα.

Η εγκύκλιος την οποία υπέγραψε το Σάββατο στην Ασίζη, καλύπτει μια ευρεία γκάμα θεμάτων, όπως η αδελφότητα, η μετανάστευση, το χάσμα πλούσιων- φτωχών, τις οικονομικές και κοινωνικές αδικίες, τις ανισορροπίες στον τομέα της υγείας και την διευρυνόμενη πολιτική πόλωση σε πολλές χώρες.

Στο στόχαστρο της εγκυκλίου βρίσκεται η οικονομική θεωρία που υποστηρίζουν οι συντηρητικοί, σύμφωνα με την οποία οι φορολογικές ελαφρύνσεις και άλλα κίνητρα για μεγάλες επιχειρήσεις, διαχέονται ως οφέλη σε όλη την κοινωνία μέσω επενδύσεων και δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας.

«Υπάρχουν κάποιοι που επιχειρούν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι η ελευθερία της αγοράς είναι αρκετή για να διατηρήσουμε τα πάντα ασφαλή (μετά την επιδημία)», ανέφερε χαρακτηριστικά. Και κατήγγειλε το «δόγμα του νεοφιλελευθερισμού» το οποίο καταφεύγει σε μαγικές θεωρίες, όπως το “spillover effect”, δηλαδή η επίπτωση που μπορεί να έχουν τα όσα συμβαίνουν σε μια οικονομία σε όλες τις υπόλοιπες.

«Μια καλή οικονομική πολιτική”, όπως είπε, καθιστά δυνατή τη δημιουργία θέσεων εργασίας και όχι τη μείωση», ενώ εκτενή μνεία στην οικονομική κρίση της περιόδου 2007-2008. Την χαρακτήρισε ως μια χαμένη ευκαιρία για αλλαγή, η οποία τελικά παρήγαγε «αυξημένη ελευθερία για τους πραγματικά ισχυρούς, που βρίσκουν πάντα έναν τρόπο να ξεφεύγουν χωρίς κόστος». 

Επανέλαβε προηγούμενες εκκλήσεις για ανακατανομή του πλούτου και δικαιότερη πρόσβαση σε φυσικούς πόρους από όλους, λέγοντας ότι «η κοινωνία πρέπει να αντιμετωπίσει τις «καταστροφικές συνέπειες της αυτοκρατορίας του χρήματος».