Ο φανατισμός δεν περιορίζεται από σύνορα. Ακόμη και αν η Χαμάς αποδεχθεί το σχέδιο Τραμπ, το πεδίο δράσης των πολεμιστών της θα διευρύνεται στην Ευρώπη.
Χθες οι ομοσπονδιακές αρχές της Γερμανίας ανακοίνωσαν πως προχώρησαν στη σύλληψη τριών ανδρών στο Βερολίνο, οι οποίοι φέρονται να είναι μέλη της Χαμάς και ετοίμαζαν «σοβαρές πράξεις βίας στο Βερολίνο».
Οι εισαγγελείς υποπτεύονται τους τρεις άνδρες για συμμετοχή στην προμήθεια πυροβόλων όπλων και πυρομαχικών για τη Χαμάς, τα οποία θα χρησιμοποιούνταν για δολοφονίες που θα είχαν ως στόχο ισραηλινές ή εβραϊκές οργανώσεις στη Γερμανία.
Κατά τη διάρκεια των συλλήψεων βρέθηκαν όπλα, μεταξύ των οποίων ένα τουφέκι AK 47 και αρκετά πιστόλια, καθώς και σημαντική ποσότητα πυρομαχικών.
Σημειωτέον ότι τον Φεβρουάριο, τέσσερα μέλη της Χαμάς, που ήταν ύποπτα για τη διοργάνωση επιθέσεων εναντίον εβραϊκών ιδρυμάτων στην Ευρώπη, παραπέμφθηκαν σε δίκη στο Βερολίνο, σε μια υπόθεση που οι εισαγγελείς χαρακτήρισαν ως την πρώτη δικαστική υπόθεση εναντίον μαχητών της ισλαμιστικής οργάνωσης στη Γερμανία.
Δεν είναι η πρώτη φορά και δεν θα είναι η τελευταία. Η παλαιστινιακή τρομοκρατία, υποσύνολο τώρα της ευρύτερης ισλαμιστικής τρομοκρατίας, υπήρξε «πρωτοπόρος» και έδειξε στη δεύτερη τον δρόμο. Και αυτή, πέραν του μανικού θρησκευτικού φανατισμού, χρησιμοποίησε ως δικαιολογητική βάση το παλαιστινιακό.
Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν τις επιθέσεις στους δίδυμους πύργους της Ν.Υ. η «κήρυξη πολέμου» από την Αλ Κάιντα κατά των ΗΠΑ, επικεντρωνόταν στην παρουσία αμερικανικών στρατευμάτων στη Σαουδική Αραβία. Μετά την 11η Σεπτεμβρίου σε «Επιστολή προς τον Αμερικανικό λαό» τον Νοέμβριο του 2002, προέτασσε την Παλαιστίνη.
Σε αυτή την επιστολή, ουσιαστικά, μανιφέστο εναντίον της εκφυλισμένης Δύσης, ο Μπιν Λάντεν, αναζητώντας πολιτική νομιμοποίηση της πράξης του, ανέφερε το παλαιστινιακό ως την η κύρια αιτία του «πολέμου» που κήρυξε. Κατηγορούσε την αμερικανική κυβέρνηση ότι υποστηρίζει «την κατοχή της γης μας από τους Ισραηλινούς και τη δολοφονία των αδελφών μας στην Παλαιστίνη».
Φυσικά, πριν την τρομοκρατική επέλαση των φανατισμένων ισλαμιστών, οι κοσμικές οργανώσεις των Παλαιστίνιων (που σιγά - σιγά υποχώρησαν, μπρος στην ένθεη ορμή των ισλαμιστών) είχαν προβεί στις δικές τους πράξεις τρομοκρατίας.
Πιο χαρακτηριστική στο Μόναχο το 1972, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Η παλαιστινιακή οργάνωση «Μαύρος Σεπτέμβρης» (που είχε πάρει την ονομασία της από τις συγκρούσεις και την εκδίωξη των Παλαιστινίων από την Ιορδανία δύο χρόνια πριν), πάγωσε τον πλανήτη.
Με καταδρομική επιχείρηση οχτώ μέλη της Οργάνωσης έθεσαν υπό ομηρία τους Ισραηλινούς Αθλητές. Μετά από αποτυχημένη επιχείρηση της γερμανικής αστυνομίας η υπόθεση έληξε με λουτρό αίματος. Ο τελικός απολογισμός ήταν 11 Ισραηλινοί αθλητές και συνοδοί νεκροί, ένας Γερμανός αστυνομικός, και πέντε τρομοκράτες.
Οι αγώνες συνεχίστηκαν για να μη φανεί ότι η παγκόσμια κοινότητα υποχωρεί στην τρομοκρατία. Ωστόσο, αποτέλεσε ήττα και για τους Παλαιστίνιους καθώς ήταν η πρώτη πράξη «απονομιμοποίησης» των μαχητών τους.
Ως τότε το παγκόσμιο κοινό τους έβλεπε με μια - ας πούμε - πιο ρομαντική ματιά. Ήταν και η εποχή τέτοια. Νωπός ακόμη ο νικητήριος απόηχος των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων που ξετίναζε από τους λαούς την αποικιοκρατία.
Σε αυτό το κλίμα, και στην Ελλάδα τη δεκαετία του 70 πολιτικές δυνάμεις ταυτίζονταν με συνθήματα για το Βιετνάμ (έδιωξε τους Αμερικανούς το 1975), τους Τουπαμάρος (Αργεντινοί αντάρτες πόλεων), και τους Φενταγίν της Παλαιστίνης.
Όχι, δεν ήταν η κλαίουσα Αριστερά. Αυτοί τελευταία ανακάλυψαν την ύπαρξη παλαιστινιακού ζητήματος, ως διοχέτευση του αντιδυτικού τους μένους – και ενδεχομένως της αντισημιτικής τους διάθεσης (γίνονταν και γίνονται πορείες προς την Αμερικανική πρεσβεία, αλλά ποτέ δεν κυνήγησαν Αμερικανούς τουρίστες ούτε τους απαγόρευσαν να αποβιβαστούν από τα κρουαζιερόπλοια)
Ένα χρόνο αργότερα το 1973, η Ελλάδα και η Ιταλία έγιναν πεδίο δράσης των ένοπλων παλαιστινιακών ομάδων με αποτέλεσμα έξι νεκρούς, ενώ οι επιθέσεις συνεχίστηκαν καθ΄όλη τη δεκαετία του ’80 και σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις.
Στη συνέχεια την τρομοκρατία στην Ευρώπη ανέλαβαν οι «τρελοί του Θεού», οι μάρτυρες που αυτοανατινάζονταν στο όνομα του Αλάχ.
Τώρα, ακόμη και η Χαμάς να συμφωνήσει με το σχέδιο Τραμπ, θα υπάρχουν οι «μοναχικοί λύκοι», οι «εκδικητές» εναντίον των Εβραϊκών στόχων. Και προνομιακό πεδίο δράσης τους είναι η Ευρώπη, λόγω των πολλών ευρωπαϊκών κοινοτήτων και της εύκολης πρόσβασης που υπάρχει.
