Απογοητευμένος από τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν φαίνεται πως είναι ο ομόλογός του, Ντόναλντ Τραμπ, για τον πόλεμο στην Ουκρανία, καθώς εξετάζει νέες κυρώσεις αλλά και έμμεση στρατιωτική υποστήριξη μέσω πωλήσεων σε χώρες του ΝΑΤΟ.
Πρόκειται για μια δραματική μεταστροφή στη στάση που τηρούσε μέχρι τώρα από την έναρξη της β΄ θητείας του ο Ρεπουμπλικανός πρόεδρος των ΗΠΑ, ο οποίος έστρεφε τα πυρά του πρωτίστως στην Ουκρανία και ταυτόχρονα φαινόταν να υιοθετεί κάποια από τα επιχειρήματα της Μόσχας, αναφέρει το MSNBC.
«Ο Πούτιν μάς πετάει πολλές βλακείες», είπε ο Τραμπ σε δημοσιογράφους στον Λευκό Οίκο. «Είναι πάντα ευγενικός μαζί μας, αλλά τελικά δεν έχει κανένα νόημα», πρόσθεσε.
Ο Πούτιν όμως δεν έχει αλλάξει την επιχειρηματολογία του για τα αίτια που τον ώθησαν να διατάξει την εισβολή στην Ουκρανία. Έτσι, το MSNBC επιχειρεί να εξηγήσει τον πραγματικό λόγο για τον οποίο ο ένοικος του Λευκού Οίκου έχει βγει εκτός εαυτού με τον ισχυρό άνδρα του Κρεμλίνου.
Γιατί είναι απογοητευμένος ο Τραμπ;
Όταν ο Πούτιν έδωσε την εντολή πριν περίπου τρία χρόνια, ο Τραμπ το χαρακτήρισε «έξυπνο» και «ιδιοφυές». Ουδέποτε κατήγγειλε ως επιθετική, παράνομη ή εσφαλμένη τη ρωσική εισβολή, ούτε καν εξέφρασε την υποστήριξή του για την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της Ουκρανίας - άλλωστε, ουδείς ξεχνά τις απειλές του για τη Γροιλανδία ή τη Διώρυγα του Παναμά.
Ούτε ενοχλήθηκε ο Τραμπ με τις συχνές ρωσικές επιθέσεις κατά πολιτικών στόχων, αν και έχει κάνει λόγο για την καταστροφή που προκαλεί ο πόλεμος, χωρίς να ρίχνει πάντως το φταίξιμο στη Ρωσία. Το αντίθετο. Στην καταστροφική συνάντησή του με τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι στο Οβάλ Γραφείο στα τέλη Φεβρουαρίου, ο Τραμπ, απηχώντας τη ρωσική προπαγάνδα, επέρριψε στο Κίεβο την ευθύνη για την έναρξη του πολέμου.
Αν νοιαζόταν για τους φόνους αμάχων από τα ρωσικά πλήγματα, δεν θα μπλόκαρε την αποστολή στρατιωτικής βοήθειας για την ενίσχυση της αεράμυνας της Ουκρανίας, επιχειρηματολογεί το άρθρο. Ερωτηθείς στη συνέντευξη Τύπου, όπου δήλωσε απογοητευμένος με τον Πούτιν, ποιος διέταξε τη διακοπή της βοήθειας προς την Ουκρανία, απάντησε: «Δεν ξέρω. Γιατί δεν μου λέτε εσείς;».
Η βοήθεια προς την Ουκρανία ξανάρχισε (προς το παρόν), αλλά ακόμα κι αυτό μοιάζει να γίνεται περισσότερο για να προστατέψει την εικόνα του Τραμπ. Το βασικό του παράπονο είναι ότι ο Πούτιν δεν τον έχει μεταχειριστεί δίκαια — όχι ότι ο πόλεμος είναι παράνομος.
Το πιο πιθανό είναι πως ο Τραμπ απογοητεύεται επειδή τα γεγονότα δεν ακολουθούν το σενάριο που είχε στο μυαλό του: Υποσχέθηκε ότι θα τερματίσει τον πόλεμο την πρώτη μέρα της θητείας του, χρησιμοποιώντας πίεση στους Ουκρανούς και τη «σχέση του» με τον Πούτιν. Τώρα αυτή η μεγαλομανής φαντασίωση συγκρούεται με την πραγματικότητα.
Ο Τραμπ έβαλε τον Πούτιν πάνω από τα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ — και ο Πούτιν δεν του το ανταπέδωσε. Αντί να προωθήσει την εικόνα του Τραμπ, προωθεί την εθνική ισχύ της Ρωσίας. Δεν θα χρειαζόταν να κάνει πολλά — θα μπορούσε απλώς να πει πως όλα ήταν φταίξιμο του Μπάιντεν και να δώσει στον Τραμπ μια ψευδαίσθηση συμφωνίας — αλλά ούτε αυτό δεν κάνει. Αντίθετα, φαίνεται να απολαμβάνει να επιδεικνύει κυριαρχία, παίζοντας με τον Τραμπ αντί να του δίνει πολιτικό άλλοθι, αναφέρει το MSNBC.
Ίσως τελικά αυτό να ήταν το όριο. Ο Τραμπ φέρεται να προτίθεται να εγκρίνει αυξημένες πωλήσεις όπλων σε χώρες του ΝΑΤΟ, γνωρίζοντας ότι καταλήγουν στην Ουκρανία. Αν το κάνει, θα ενισχύσει τη θέση της Ουκρανίας — αν και δεν αναιρεί τη ζημιά που έχει ήδη γίνει.
Στα τέλη Μαΐου ο Τραμπ είχε δηλώσει απογοητευμένος με την έλλειψη προόδου στις συνομιλίες και άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο επιβολής νέων κυρώσεων στη Ρωσία, αν και στη συνέχεια το απέφυγε για να μην υπονομευτούν οι διαπραγματεύσεις. Τώρα, στο Κογκρέσο μελετούν νέο πακέτο κυρώσεων, που θα χρειαστεί ωστόσο την έγκριση του Τραμπ και θα είναι υποκείμενο στις κυκλοθυμικές διαθέσεις του.
Ο Τραμπ θα μπορούσε να επιβάλει οικονομικές ποινές στη Ρωσία — είναι μία από τις λίγες χώρες που εξαιρούνται από τους λεγόμενους «ανταποδοτικούς δασμούς» του — αλλά χρειάζεται προσπάθεια ακόμα και μόνο για να επιστρέψει στο επίπεδο πίεσης που υπήρχε επί Μπάιντεν. Βραχυπρόθεσμα, η ανακοίνωση νέων πωλήσεων όπλων στην Ευρώπη ίσως προκαλέσει διπλωματική αντίδραση, αλλά δεν θα αλλάξει τη θεμελιώδη στάση της Ρωσίας. Και θα χρειαστεί χρόνος για να επηρεαστούν οι συνθήκες στο πεδίο.
Τα δύο ρεαλιστικά σενάρια για τον τερματισμό του πολέμου
Όπως σημειώνει το άρθρο, η αλήθεια είναι ότι, όσο κι αν το αρνούνται ο Τραμπ και οι σύμμαχοί του, ο Πούτιν διέταξε την εισβολή στην Ουκρανία για να επεκτείνει τα σύνορα της χώρας του. Θα μπορούσε να σταματήσει τον πόλεμο ανά πάσα στιγμή, αλλά δεν το κάνει γιατί θέλει να κυριαρχήσει στην Ουκρανία. Οι Ουκρανοί δεν ξεγελάστηκαν να αντισταθούν στη ρωσική εισβολή, αλλά επέλεξαν να πολεμήσουν για την ελευθερία τους.
Ως εκ τούτου, τα δύο μοναδικά ρεαλιστικά σενάρια για τον τερματισμό του πολέμου είναι:
- Να νικήσει η Ρωσία, να ξηλώσει την κυβέρνηση Ζελένσκι και να εξαλείψει την ουκρανική ανεξαρτησία.
- Να σταματήσει η Ρωσία την προσπάθεια κατάκτησης της Ουκρανίας, είτε λόγω κατάρρευσης των πολεμικών της προσπαθειών είτε επειδή η ηγεσία της θα αποφασίσει ότι είναι πολύ υψηλό το κόστος και είτε αποσυρθεί μονομερώς είτε θα προβεί σε αρκετές παραχωρήσεις που το Κίεβο θα αποδεχθεί ως συμφωνία.
Σύμφωνα με το άρθρο του MSNBC, μόνον το δεύτερο σενάριο θα οδηγούσε σε δίκαιη και βιώσιμη λύση του Ουκρανικού. Αλλά για να αλλάξουν τα σχέδια του Πούτιν θα χρειαστεί χρόνος και θυσίες.
Μια τέτοια εξέλιξη, σημειώνει το άρθρο γνώμης του MSNBC, θα ενοχλήσει τους φιλο-Πουτινικούς στον συνασπισμό του Τραμπ, που εύχονται νίκη της Ρωσίας, επειδή θεωρούν ότι δίνει μάχες στον «πολιτισμικό πόλεμο». Παράλληλα, θα σημάνει την παραδοχή ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν και οι σύμμαχοι των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ αντιλήφθηκαν εξαρχής σωστά το πρόβλημα του Ουκρανικού. Και τίποτε εξ αυτών δεν παρέχει στον Τραμπ την ευκαιρία για μια παράσταση προσωπικού θριάμβου.
«Οπότε, είναι κατανοητό γιατί είναι απογοητευμένος. Αν δούμε μια διαρκή καθαρή αύξηση στις αμερικανικές αποστολές όπλων και την ανταλλαγή πληροφοριών με την Ουκρανία, αυξημένη οικονομική πίεση στη Ρωσία και πραγματική, διαρκή αλληλεγγύη με το ΝΑΤΟ και τη δημοκρατική Ευρώπη, μόνο τότε θα είναι αλήθεια ότι ο Τραμπ έχει αλλάξει τη στάση του έναντι του Πούτιν. Αλλά, για να επιτευχθεί μια πραγματική ειρηνευτική συμφωνία, η πίεση των ΗΠΑ πρέπει να είναι υψηλή και αρκετά διαρκής ώστε ο Πούτιν να πιστέψει ότι θα κερδίσει περισσότερα, θέτοντας σε κίνδυνο τους περισσότερους από τους πολεμικούς του στόχους παρά συνεχίζοντας την επίθεση εκμεταλλευόμενος τον συνδυασμό ανικανότητας και ευαλωτότητας του Τραμπ στη χειραγώγηση», καταλήγει το άρθρο.
