Ο Μητσοτάκης θα πάει στις εκλογές με την πλειοψηφία των καλλιτεχνών εναντίον του. Έτσι κι αλλιώς δεν θα τον ψήφιζαν, είτε είχε προκύψει η ιστορία με το προεδρικό διάταγμα, είτε όχι. Στον λεγόμενο καλλιτεχνικό χώρο, το να ψηφίζει κανείς δεξιά ισοδυναμεί με χολέρα. Είναι όλοι τους αριστεροί, πολύ αριστεροί, τόσο αριστεροί και επαναστατημένοι που ακόμα και ο Τσίπρας ψιλοδεξιός τους φαίνεται. Ξέρετε πότε γίνονται δεξιοί οι ηθοποιοί; Μόνο όταν από ηθοποιοί προαχθούν σε θιασάρχες.
Από την άποψη των καθαρά εκλογικών υπολογισμών δηλαδή, ο Μητσοτάκης δεν έχασε και τίποτα από τις κινητοποιήσεις, τις αντιδράσεις, τις παραιτήσεις, τις απεργίες και τις καταλήψεις του καλλιτεχνικού λεγόμενου χώρου. Ποτέ το κόμμα του δεν είχε ούτε τους ηθοποιούς, ούτε τους μουσικούς, ούτε τους εικαστικούς, ούτε τους κινηματογραφιστές. Πάντα στην άλλη όχθη κινούνταν όλοι αυτοί, έτσι είναι η μόδα τους. Μην σας πω ότι δεξιός καλλιτέχνης είναι δακτυλοδεικτούμενος και αποσυνάγωγος απ’ τον χώρο τους.
Κατά τούτο, προφανώς και δεν τους έπεισε ο Μητσοτάκης στην συνάντηση μαζί τους, ούτε υπήρχε ποτέ περίπτωση να τους πείσει. Και προφανώς δεν υπάρχει πιθανότητα να σταματήσουν την φασαρία που κάνουν. Θα την συνεχίσουν όσο τους παίρνει. Από την μια είναι οι συνδικαλιστές τους που μετέχουν ενεργά στους πολιτικούς σχεδιασμούς του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων αντιπολιτευτικών κομμάτων, από την άλλη είναι τα ίδια τα νεαρά παιδιά που νομίζουν ότι ζουν το δικό τους Πολυτεχνείο. Όχι ότι έκανε άσχημα ο Κυριάκος που μιλούσε μαζί τους επί τρεις ώρες, αλλά το αποτέλεσμα του «διαλόγου» ήταν προδιαγεγραμμένο.
Οι πιο πετυχημένοι, οι πιο δραστήριοι και οι πιο δημιουργικοί απ' αυτούς που σήμερα διαδηλώνουν οργίλοι, θα συναντηθούν με το κόμμα του όταν από απλοί μισθωτοί γίνουν επιχειρηματίες της τέχνης. Τότε θα βρεθούν μπροστά στα πραγματικά προβλήματα διαχείρισης πόρων και ανθρώπων, οπότε θα ανακαλύψουν και τον ορθολογισμό. Ως τότε θα έλκονται από κάθε είδους επαναστατικές ιδέες ανατροπής και θα νιώθουν ευτυχείς όταν καταφέρνουν να φτιάχνουν «πολύχρωμα ανθρώπινα ποτάμια» στους δρόμους.
Σαν αυτό που δημιουργήθηκε χθες, όταν συναντήθηκαν μαζί ηθοποιοί και καθηγητές. Οι μεν για να αποσυρθεί ένα διάταγμα που δεν τους αφήνει να ενταχθούν ως πτυχιούχοι διοικητικοί στο δημόσιο, οι δε για να μην αξιολογούνται για την δουλειά τους ως δημόσιοι υπάλληλοι. Εκπαιδευτικοί και καλλιτέχνες αυτού του τόπου, ενωμένοι στα πιο συντηρητικά, αναχρονιστικά και ξεπερασμένα αιτήματα. Κρίμας, που έλεγε κι η γιαγιά μου. Σημεία των καιρών μας, λέω εγώ ο εγγονός της…
