Να λοιπόν που η ΝΔ έπιασε το 32% (REALPOLLS). Ξέρω ότι στα κυβερνητικά επιτελεία έλεγαν «αν μετά τις ανακοινώσεις στην ΔΕΘ πιάσουμε τα ψυχολογικό 32%, θα είμαστε εντός στόχου για αυτοδυναμία». Το κατάφεραν πέντε μήνες νωρίτερα. Μου είχε κάνει επίσης μεγάλη εντύπωση μια επισήμανση του Θόδωρου Λιβάνιου στην τηλεοπτική μου εκπομπή πριν μια βδομάδα. «Μη νομίζεις, και το 2021 που ήταν το μέσο της προηγούμενης τετραετίας μας, στα ίδια ποσοστά με σήμερα ήμασταν. Κι έπειτα πιάσαμε 41%.» Ανάτρεξα στις δημοσκοπήσεις της εποχής και είδα ότι πράγματι είχε δίκιο. Το καλοκαίρι του 2021, η ΝΔ ήταν στο 32-33%.
Αυτή η χώρα τελικά θα μας τρελάνει. Μόλις προ τριμήνου, οι πλατείες ήταν γεμάτες από εξαγριωμένους διαδηλωτές και η γενική αίσθηση ήταν ότι ο Μητσοτάκης σχεδόν μάζευε τα μπογαλάκια του για να φύγει νύχτα από την χώρα. Και σήμερα, η γενική πεποίθηση είναι ότι πάει όχι απλώς για τρίτη θητεία, αλλά και με πιθανότατη αυτοδυναμία. Βεβαίως, έτσι ευμετάβλητο που είναι το πολιτικό κλίμα στην χώρα της οργής και του συναισθήματος, μπορεί σε έξι μήνες τα πράγματα να ξανάρθουν τούμπα. Ένα βιντεάκι να σκάσει μύτη από το πουθενά και οι πλατείες ξαναγεμίζουν.
Προφανώς, στην ενδυνάμωση του Μητσοτάκη μέτρησε η κατάρρευση των μυθευμάτων για τα Τέμπη. Αλλά κατά την γνώμη μου μέτρησε και έμμεσα, καθώς έφερε την ανάδειξη της Πλεύσης σε δεύτερο κόμμα και μάλιστα με σχετική διάρκεια. Όχι, δεν φοβήθηκε ο κόσμος ότι επίκειται κυβέρνηση Ζωής-Μπιμπίλα, οπότε συσπειρώθηκε γύρω από τον Κυριάκο. Είμαστε ακόμα πολύ μακριά από κάτι τέτοιο. Απλώς η δημοσκοπική άνοδος της Πλεύσης, επισημοποίησε την απόλυτη ανυπαρξία άλλης υπεύθυνης πολιτικής δύναμης πλην της ΝΔ.
Διότι ο κανονικός πολίτης με στοιχειώδη ευθύνη συνειδητοποίησε ότι το πολιτικό σκηνικό της χώρας του χωρίζεται σε δυο σύμπαντα. Το ένα (με τα καλά του και τα κακά του) κυβερνά και το άλλο διαγκωνίζεται για το ποιος θα ηγηθεί στη διαμαρτυρία εναντίον αυτού που κυβερνά. Εντάξει, καλή και χρήσιμη η διαμαρτυρία, αλλά κάποιος πρέπει να κρατά το τιμόνι για να του κάνουμε κριτική στην συνέχεια. Και χεράκι προς το τιμόνι της χώρας μόνο ένας απλώνει. Ο Μητσοτάκης. Όλοι οι υπόλοιποι τον περιμένουν να το πιάσει, για να αρχίσουν μετά να του φωνάζουν.
Ναι, αλλά ο κανονικός κόσμος θέλει καπετάνιο στο πιλοτήριο του, όχι μια «τσογλανοπαρέα που κάνει κριτική» κατά που έλεγε και ο Σαββόπουλος στους Αχαρνείς του. Να δείτε που τελικά τα Τέμπη, εκεί που πήγαιναν να γκρεμίσουν τον Μητσοτάκη, θα του κάνουν δώρο και τρίτη αυτοδυναμία. Καθότι ανάδειξαν σε όλη του την μεγαλοπρέπεια, το τραγικό χάλι του συρφετού που έχει απέναντι του.
