Εντάξει, εγώ τον Φάμελλο τον κατανοώ, αλλά δεν τον συμμερίζομαι διόλου. Προφανώς είναι τραγική η θέση που βρίσκεται, αλλά ένας νουνεχής άνθρωπος θα παρέδιδε ήσυχα-ήσυχα τα κλειδιά του μαγαζιού και θα την έκανε, τουλάχιστον για να διατηρήσει την πολιτική και προσωπική του αξιοπρέπεια. Διότι αυτό που συμβαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει ματαξαναγίνει στα πολιτικά χρονικά.
Ένας βουλευτής κόμματος να ετοιμάζει να φύγει για να φτιάξει νέο δικό του πολιτικό σχήμα, όλη η κοινωνία να συζητά το πώς, με ποιους και πότε θα το κάνει, οι δημοσκόποι να βάζουν το καινούριο κόμμα κανονικά στις μετρήσεις τους, αλλά ο αρχηγός του νυν κόμματος να παριστάνει ότι δεν βλέπει και δεν ακούει. Αντί να τα βροντήσει και να φύγει με ψηλά το κεφάλι ή έστω να πετάξει τον μελλοντικό διασπαστή με τις κλωτσιές από τις σκάλες κι ό,τι γίνει, βγαίνει επίσημα στην ΔΕΘ και να τον λιβανίζει. Πρόκειται για δημόσιο αυτοεξευτελισμό.
Θα μου πείτε, «εύκολο είναι να κλωτσήσει ο Σωκράτης τον Αλέξη από τις σκάλες της Κουμουνδούρου;» Συμφωνώ, είναι δύσκολο. Είναι σαν να αποφασίζει ο παραγιός να διώξει το αφεντικό από το μαγαζί, έστω κι αν ο ιδιοκτήτης έλειψε μερικές μέρες και τον άφησε στο ποδάρι του για τα τρέχοντα. Αλλά αφού έτσι έχουν τα πράγματα, ας φωνάξει ο Σωκράτης μια μέρα τους εναπομείναντες στην Κουμουνδούρου -που έτσι κι αλλιώς τον Αλέξη θεωρούν αρχηγό τους- να τους κοινοποιήσει την παραίτηση του.
Ανθρώπινα τα γράφω, διότι όποιος κανονικός άνθρωπος είδε τον Φάμελλο στην συνέντευξη στην ΔΕΘ, μόνο λύπη μπορεί να ένιωσε βλέποντας τον να αυτολοιδωρείται με τέτοιο τρόπο. Τι στο καλό, δεν νιώθει θυμωμένος μ’ αυτό που του φτιάξανε οι σύντροφοι του γύρω-γύρω; Δεν τα παίρνει στο κρανίο με το καψόνι διαρκείας που του κάνει ο πρώην αρχηγός του; Δηλαδή, χάθηκε ντιπ το φιλότιμο εκεί μέσα, τι τους έφταιξε ο Σωκράτης και τον εξευτελίζουν ομαδικώς; Αλλά και κείνος, το αίσθημα του δικού του αυτοσεβασμού, που το καταχώνιασε;
Τέλος πάντων, ας κάνουν ό,τι τους φωτίσει ο Θεός, στον οποίον έτσι κι αλλιώς δεν πιστεύουν. Εμείς παρατηρητές είμαστε, το πολύ-πολύ να πούμε ένα χαιρέκακο «έχουν το τέλος που τους ταιριάζει». Άντε να κάνουμε και μια φιλοσοφικού τύπου σπουδή για το απύθμενο βάθος της πολιτικής κατάντιας.
