Για φτιάξτε μια εικόνα στο μυαλό σας. Ας πούμε ότι είχατε την εξαιρετική τιμή αλλά και την βαριά ευθύνη να ακουμπά στους ώμους σας η άμυνα μιας πατρίδας με τριάντα αιώνων ιστορία. Να είστε υπεύθυνος για την ακεραιότητα της χώρας σας και για την αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου λαού. Έχοντας απέναντι σας ένα αποχαλινωμένο τουρκικό τσούρμο, πάνοπλο ως τα δόντια, που όχι μόνο δεν κρύβει τις προθέσεις του αλλά τις διατυμπανίζει σαν γορίλας που χτυπά το στέρνο του μουγκρίζοντας. Ας πούμε δηλαδή ότι είστε αρχηγός ΓΕΕΘΑ της Ελλάδας, εν έτει 2022-23.
Έχεις μόλις επιστρέψει από μια περιοδεία σε ακριτικά νησάκια, προσπαθώντας να εμψυχώσεις φανταράκια που φυλάνε σκοπιά σε κάτι απόμακρα κορφοβούνια και αξιωματικούς που μέρα νύχτα κάνουν ασκήσεις και ναύτες που τρώνε την αλμύρα με το κουτάλι στο σκοτεινό πέλαγος και αεροπόρους που παίζουν το κεφάλι τους κορώνα-γράμματα καθημερινά. Και κάθεσαι αποσταμένος στο γραφείο σου και βάζεις μπροστά σου τους χάρτες και σπας το κεφάλι σου «από πού θα ‘ρθουν και πως και πότε; Και τι θα κάνω σε τούτη την περίπτωση και τι στην άλλη;».
Και στο μικρό διάλειμμα από την δουλειά σου, ακουμπάνε στο γραφείο την αποδελτίωση των δημοσιευμάτων. Και βλέπεις από δω τον τουρκικό τύπο να χαρακτηρίζει πρόκληση ακόμα και την επίσκεψη στην Γαύδο και βλέπεις απέναντι σε κάθε νησάκι μας να αναβοσβήνουν ταμπέλες που γράφουν «casus belli», «casus belli» και «θα ‘ρθουμε νύχτα», «θα ‘ρθουμε νύχτα». Στον δε διπλανό πάκο με χαρτιά, βλέπεις δημοσιεύματα του ελληνικού τύπου, που σου γράφουν «παραιτήσου», «φύγε», «πες τα», «ομολόγησε». Για κάτι που δεν αφορά την ουσία της δουλειάς σου, αλλά πολιτικά διαφιλονικούμενα και εξόχως αδιευκρίνιστα ζητήματα.
Γραμμένα από κάτι Ελληνάρες που αν τους πεις «έλα να πολεμήσεις ρε» θα απαντήσουν μ’ ένα μεγαλόπρεπο «πριτς». Τουρκοφάγοι και βαρείς πατριώτες δηλώνουν κατά τα λοιπά, αλλά θέλουν να φάνε τον Κυριάκο και στο όνομα αυτού του στόχου δεν το ‘χουν σε τίποτα ν’ αφήσουν ακέφαλο το στράτευμα την κρισιμότερη στιγμή της πρόσφατης ιστορίας μας. Και θέλεις εσύ ως αρχηγός να τους πεις, «φάτε ρε σεις τα μουστάκια σας για τις καρέκλες σας, αλλά εμένα και τις ένοπλες δυνάμεις αφήστε μας έξω απ’ αυτό το δηλητήριο», πλην δεν δικαιούσαι να ομιλήσεις ε κ της θέσεως σου.
Και γίνεται όλο και βαρύτερο το φορτίο στους ώμους σου κι έχεις απέναντι τους Ακάρ και τους Τσαβούσογλου ν’ ακονίζουν τα μαχαίρια τους, κι έχεις και τα από μέσα αντράκια που σου λένε ν’ αφήσεις το πόστο σου τώρα, λες και είναι κανένα ψιλικατζίδικο της γειτονιάς που δεν χάλασε ο κόσμος να κλείσει και μια-δυο βδομάδες. Και ξέρεις πως οι απέναντι διαβάζουν κι αυτοί αυτά τα ελληνικά δημοσιεύματα και τρίβουν τα χέρια τους, γιατί αυτό το δόγμα που καθιέρωσες ως αρχηγός ΓΕΕΘΑ «αν υπάρξει τοπικό χτύπημα, θα μεταβληθεί αυτομάτως σε γενικευμένη σύρραξη» τους έχει χαλάσει την δουλειά.
Και ξαναπιάνεις δουλειά μονολογώντας με σφιγμένο στομάχι «βάστα Κωνσταντή… έχεις μια αποστολή…». Και ξανασκύβεις στους χάρτες.
