Για τους Άγγλους και τους Σκωτσέζους, «δυστυχώς νίκησε το ποδόσφαιρο»

Για τους Άγγλους και τους Σκωτσέζους, «δυστυχώς νίκησε το ποδόσφαιρο»

Οσοι περίμεναν να παρακολουθήσουν την ποδοσφαιρική εκδοχή του Braveheart στο 0–0 της Αγγλίας με τη Σκωτία απογοητεύτηκαν. Εγινε ένα νευρικό ματς με πάθος και πείσμα, αλλά κανείς δεν «ξέφυγε». Οι μάχες εξελίχθηκαν «εντός ορίων» και γενικά (τετριμμένο αυτό που θα πω, αλλά) ο νικητής ήταν, τελικά, το… ποδόσφαιρο! Δυστυχώς και για τους δύο… Ετσι πήγε στο βρόντο η προσπάθεια των περισσότερων ΜΜΕ αλλά και μιας μερίδας φιλάθλων να φτιάξουν κλίμα, αν όχι πολέμου, τουλάχιστον αντιπαράθεσης, από την οποία θα κρίνονταν περισσότερα πράγματα από την πρόκριση στην επόμενη φάση του Euro.

Οι λαϊκές εφημερίδες που κυκλοφόρησαν το πρωί της Παρασκευής στο Λονδίνο  έδειξαν να μην ενδιαφέρονται για την οποιαδήποτε ποδοσφαιρική προσέγγιση του αγώνα. Εκαναν αναφορές σε «jocks», «kilts» και «sporrans» θεωρώντας πιο εμπορικό να ειρωνευτούν τους γείτονες αντιπάλους, μη τυχόν και πουλήσουν μερικά φύλλα παραπάνω. Η Mirror προσπάθησε να δει τη μάχη σκωπτικά, αναθέτοντας σε γνωστούς κωμικούς τον σχετικό σχολιασμό. Η Sun ευχήθηκε «καλή τύχη στα αγόρια μας» και παρότρυνε την Αγγλία να «δώσει στους Σκωτσέζους ένα χέρι ξύλο που δεν θα ξεχάσουν ποτέ».

Τα sites γέμισαν από φωτογραφίες με μεθυσμένους εκδρομείς που πανηγύριζαν προκαταβολικά και τις πλατείες γεμάτες τσαλαπατημένα κουτάκια μπύρας. Κι ο Γιούρι Γκέλερ αντί να λυγίζει κουταλάκια αποφάσισε να εξαντλήσει τη... μαγική του δύναμη για να τροφοδοτήσει με επιπλέον ενέργεια στους Σκωτσέζους. Οι παλιές υστερίες έψαχναν μια αφορμή για να βγουν στην επιφάνεια, μα δεν τα κατάφεραν. Από την άποψη αυτή, το ματς απογοήτευσε τους θερμόαιμους.

Οι πάντες επικεντρώθηκαν στο ποδόσφαιρο και δεν άφησαν περιθώριο σε οποιοδήποτε άλλο απωθημένο να βγει και να κυριαρχήσει. Αν δεν υπήρχε στο 92’ και κάτι μια φάση μπροστά στον Σκωτσέζο τερματοφύλακα, στην οποία ανακατεύτηκε για κάποια δευτερόλεπτα με μοναδική μανία η… μισή ενδεκάδα της κάθε ομάδας παίζοντας κάτι σαν… ράγκμπι, χωρίς και πάλι να προκύψει κάτι το ουσιαστικό, θα μιλούσαμε για έναν συνηθισμένο αγώνα. Ετσι οι διαφορές έμειναν ανοιχτές για κάποιο… επόμενο παιχνίδι.

Η μεγαλύτερη απογοήτευση, βέβαια, κυρίευσε τους Αγγλους. Συνήθως σνομπάρουν τους αντιπάλους τους. Δεν τους δίνουν μεγάλη σημασία ή τουλάχιστον έτσι υποστηρίζουν όταν κουβεντιάζουν μεταξύ τους και με ξένους. Τους θεωρούν «φτωχούς συγγενείς», ενώ πολλές φορές ξεπερνούν τα όρια, ειδικά όταν φωνάζουν το ρατσιστικό «καλύτερα Πακιστανός, παρά Σκωτσέζος»! Από εκεί και η προσέγγιση του «Guardian» που σχολίασε ότι «θα δούμε ένα πραγματικά αξέχαστο ματς, μόνο αν νικήσει η Σκωτία»!  

Υπάρχει μια ακόμη λεπτομέρεια με σημασία. Το αγγλικό ποδόσφαιρο έχει «χωρίσει», πλέον, από το σκωτσέζικο. Μετά το άνοιγμα που έκανε προς τους Γερμανούς, τους Γάλλους, τους Ισπανούς και τους άλλους Ευρωπαίους, άλλαξε προσανατολισμό  και φιλοσοφία. Ζήτημα να υπάρχουν εφτά - οκτώ Σκωτσέζοι που να παίζουν βασικοί στην Premier League. Ομως, η μπάλα παραμένει αφορμή για να βγαίνουν κατά καιρούς στην επιφάνεια οι πολιτικο-θρησκευτικές διαφορές και αντιπαλότητες. Σ αυτό, οι Σκωτσέζοι είναι χωρισμένοι και μεταξύ τους. Τα γκάλοπ δείχνουν σταθερά ότι ένα 25%-30%, κατά κανόνα προτεστάντες, υποστηρίζουν την Εθνική Αγγλίας όταν η δική τους ομάδα δεν παίζει σε κάποια διοργάνωση. Αντίθετα οι καθολικοί σε ένα παρόμοιο 25%-30% δηλώνει κατά, ενώ δείχνει και την τάση να στηρίζει τη… Βόρεια Ιρλανδία!