Του Ιπποκράτη Χατζηαγγελίδη
Οι αναγνώστες του Liberal.gr θα έχουν μάλλον προσέξει ότι η αρθρογραφία μου περιστρέφεται γύρω από τις μεγάλες θεσμικές αλλαγές, δηλαδή το Σύνταγμα και το πολίτευμα. Ήδη, στο πρώτο μου άρθρο «Αλλαγή κανόνων: Η Δ΄ Ελληνική Δημοκρατία» αναφέρθηκα στις αλλαγές αυτές ως προϋπόθεση για την έξοδο της χώρας από το τέλμα του αριστερού λαϊκισμού και της φασιστοειδούς βακτηρίας του ενώ με το δεύτερο άρθρο υπό τον τίτλο ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ ΤΩΡΑ παρέθεσα τις βασικές αρχές ενός νέου πολιτεύματος πλήρους διαχωρισμού των εξουσιών και ενισχυμένης λαϊκής κυριαρχίας. Ακολούθησε το κείμενο για τον -προτεινόμενο- θεσμό της Γερουσίας, ως λυδίας λίθου του νέου πολιτεύματος, με ισχυρές ελεγκτικές εξουσίες που θα αντισταθμίζουν την ισχυρή -εκτελεστική- εξουσία του Προέδρου και θα ισορροπούν τις ακραίες τάσεις που ενδεχομένως εκδηλώσει η νομοθετική εξουσία, εκλεγμένη με απλή αναλογική και ενιαίο ψηφοδέλτιο χωρίς το άγχος της κομματικής πειθαρχίας ενώ τελευταίο ήταν το κείμενο για τις μεταρρυθμίσεις και αλλαγές που θα καταστήσουν την Ελληνική Δικαιοσύνη αποτελεσματική και αξιόπιστη.
Είχα δεσμευθεί προς την Διεύθυνση της ιστοσελίδος για δύο ακόμη άρθρα, στο ίδιο πλαίσιο, τα οποία θα έπρεπε ήδη να έχουν δημοσιευθεί. Απολογούμαι για την ασυνέπειά μου, η οποία, όμως, ήταν εσκεμμένη και αναγκαστική, λόγω των πολιτικών εξελίξεων, όπως το Συνέδριο της Ν.Δ., κατά το οποίο διοργανώθηκε μια σημαντική συζήτηση για την συνταγματική αναθεώρηση, αλλά -και κυρίως- επειδή τα ανωτέρω άρθρα είχαν ως αποτέλεσμα να επικοινωνήσουν μαζί μου πρόσωπα και φορείς (πολιτικοί και κομματικοί) που βρήκαν τις προτάσεις μου ενδιαφέρουσες, ζητώντας και προσφέροντας συνεργασία για την περαιτέρω προώθησή τους.
Από τις συζητήσεις που έγιναν, προέκυψε η ανάγκη δημιουργίας ενός πλαισίου δημοσίου διαλόγου, ανεξαρτήτου από τα κόμματα, αλλά και με την συμμετοχή τους, εφ' όσον το θελήσουν. Πλέον των τεχνικών λεπτομερειών όπως είναι η ίδρυση ενός νομικού προσώπου (σωματείο ή/και αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία) και οι λοιποί συντελεστές (σύμβουλοι επικοινωνίας, γραμματεία κλπ.), πρέπει να επιλεγούν και προσκληθούν τα -αξιόπιστα και έγκυρα- πρόσωπα που θα συμμετάσχουν στον διάλογο αυτό εκφράζοντας τόσο τις διάφορες απόψεις υπέρ ή κατά των προτεινομένων αλλαγών, αλλά και όλο το φάσμα των ενδιαφερομένων, από συνταγματολόγους και λοιπούς επιστημονικούς φορείς μέχρι πολιτικούς, κόμματα και μαζικές οργανώσεις. Προ πάντων πρέπει να συμφωνηθεί μια διαδικασία που δεν θα αποκλείει κανέναν, αλλά και θα εκπέμπει σοβαρότητα και αξιοπιστία, μακριά από ακραίες αντιλήψεις ή/και ηγεμονισμούς. (Όποιος ενδιαφέρεται να συμβάλλει -ευθέως ή εμμέσως- στην οργάνωση του δημοσίου διαλόγου για τις μεγάλες θεσμικές μεταρρυθμίσεις μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μας στη διεύθυνση: [email protected])
Πριν κλείσω το σημερινό -εμβόλιμο και ενημερωτικό- σημείωμά μου, θεωρώ ότι τα πρόσφατα κατορθώματα του γραφικού, αλλά και πολύ επικίνδυνου, Υπουργού Υγείας Παύλου Πολάκη, είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για να γίνει σε όλους κατανοητό πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν οι στιβαροί θεσμοί σε μια δημοκρατία. Αυτό που συνέβη με το ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ., η παράνομη και ωμή παρέμβαση του υπουργού Υγείας στη διαδικασία επιλογής των νέων Μ.Ε.Θ. δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί π.χ. στις Η.Π.Α., αλλά ούτε καν στην -πολύ πιο «κοντινή» μας- Κύπρο! Όχι μόνο δεν θα είχε συμβεί, αλλά θα είχε προκαλέσει και την άμεση παρέμβαση τόσο της Δικαιοσύνης όσο και των ελεγκτικών θεσμών, όπως π.χ. οι Επιτροπές του Κογκρέσου των Η.Π.Α., την ισχυρή εξουσία των οποίων δεν μπορεί να αμφισβητήσει ουδείς, κάτι που γνώρισε από πρώτο χέρι ο -εξαναγκασθείς σε παραίτηση προς αποφυγήν διώξεως- Πρόεδρος Νίξον.
Κατ' αρχήν, αν η χώρα μας διέθετε προεδρικό πολίτευμα, πολύ αμφιβάλλω αν ο Παύλος Πολάκης, και κάθε Πολάκης, θα είχε περάσει επιτυχώς την διαδικασία εξετάσεώς του από την αρμόδια επιτροπή της Γερουσίας. Άνθρωποι όπως αυτός ή όπως ο -επαγγελματίας ψεύτης και καταδικασμένος συκοφάντης- Πάνος Καμμένος, δεν θα είχαν μπορέσει ποτέ να καταλάβουν υπουργικό θώκο!
Όμως, ακόμη και αν, παρ' ελπίδα, αυτό είχε συμβεί, κάθε παράνομη ενέργειά τους θα έβρισκε ανυπέρβλητα εμπόδια στην ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, αλλά -και κυρίως- στην ισχυρή Γερουσία, η οποία θα μπορούσε, ασκώντας αρμοδιότητες Συνταγματικού Δικαστηρίου, να αναστείλει ή/και να ακυρώσει κάθε παράνομη και αντισυνταγματική ενέργειά τους. Η ανάληψη από ένα πολιτικό σώμα, όπως η Γερουσία, της αρμοδιότητος του Συνταγματικού Δικαστηρίου δηλαδή του αυστηρού θεματοφύλακα της εφαρμογής του Συντάγματος, δεν θα καταργούσε τον διάχυτο έλεγχο συνταγματικότητος των νόμων, τον οποίο σήμερα ασκεί κάθε πρωτοβάθμιο δικαστήριο, αλλά θα το ενίσχυε αφού θα μπορούσε να προσφύγει ευθέως κάθε πολίτης ή νομικό πρόσωπο, ευθέως ή εμμέσως θιγόμενο.
Αν η Δημοκρατία μας, μόλις 42 έτη μετά την αποκατάστασή της, ασθενεί βαρέως και πάλι, είναι επειδή παρά την εμπέδωσή της στη λαϊκή συνείδηση και την εξαφάνιση εξωθεσμικών κέντρων που επιβουλεύονταν την εκλεγμένη κυβέρνηση, ουδέποτε κατάφερε να θεσπίσει ισχυρά όργανα ελέγχου και διαδικασίες ισορροπίας, όπως διαθέτουν όλες οι προηγμένες δυτικές δημοκρατίες. Είναι ακριβώς αυτοί οι θεσμοί, τα checks & balances, που κάνουν τις δυτικές δημοκρατίες να υπερέχουν και να μην αφήνονται έρμαια στις διαθέσεις του κάθε πολιτικού ή οικονομικού ολιγάρχη, εκλεκτού των μυστικών υπηρεσιών και του όποιου παρακράτους. Είναι ακριβώς αυτοί οι θεσμοί που δεν επιτρέπουν την μετατροπή της δημοκρατίας σε συγκεκαλυμένη δικτατορία με την αέναη εναλλαγή των ίδιων προσώπων στα αξιώματα.
Τέτοιους θεσμούς ελέγχου και ισορροπίας πρέπει να επιβάλλει το νέο σύνταγμά μας ώστε να αποκατασταθεί η Δημοκρατία μας, να ισχυροποιηθεί και να γίνει αποτελεσματική προς όφελος της Πατρίδος και του Έθνους, απαλλαγμένη από την ευρεία διαφθορά και διαπλοκή!
Ζήτω η Δ΄ Ελληνική Δημοκρατία!
