Τις αρχές θα κοιτάξουμε τώρα ή την σωτηρία μας;

Συμφωνώ απολύτως με το πνεύμα του άρθρου του Αντώνη Μανιτάκη για το αίτημα της κυβερνητικής σταθερότητας και τις εκλογές. Ο έγκριτος νομικός προτείνει να γίνει τώρα νέα αλλαγή του εκλογικού νόμου με τον οποίον θα γίνουν οι μεθεπόμενες εκλογές. Προτείνει μεγαλύτερο μπόνους για το πρώτο κόμμα ώστε να εξασφαλιστεί η κυβερνητική σταθερότητα.

Ξέρω ότι η συζήτηση αυτή είχε γίνει πριν μερικούς μήνες και είχε απορριφθεί από τον πρωθυπουργό. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρούσε αδόκιμο να αλλάξει για δεύτερη φορά τον εκλογικό νόμο που ο ίδιος έχει ψηφίσει. Δεν ξέρω αν τότε είχε δίκιο ή άδικο, πάντως αυτή ήταν η θέση του και η απόφαση του. Έχουμε άλλωστε εμπεδώσει ότι ο Κυριάκος έχει ορισμένα ασυνήθιστα για Έλληνα πολιτικό θεσμικά «κολλήματα».

Αρνείται πεισματικά να χρησιμοποιήσει δύο εξαιρετικά και αποτελεσματικά όπλα που διαθέτει κάθε Έλληνας πρωθυπουργός. Το ένα είναι οι πρόωρες εκλογές όποτε τον ευνοεί το timing για να τις κερδίσει και το δεύτερο είναι η αλλαγή του εκλογικού νόμου λίγο πριν στηθούν οι κάλπες κατά πως τον βολεύει. Ο Μητσοτάκης τα θεωρεί αμφότερα θεσμικά άτοπα και ηθικά διαβλητά. Γι αυτό τον βλέπουμε να πηγαίνει ολοταχώς για εκλογές την άνοιξη του 2023, ενώ πριν λίγο καιρό έκοψε κάθε κουβέντα για νέο εκλογικό νόμο.

Εντάξει, όλα αυτά δείχνουν έναν θεσμικό και πολιτικά έντιμο πρωθυπουργό, πλην η εμμονή σε αρχές δεν μπορεί να είναι αποκομμένη από τις γενικότερες πολιτικές και οικονομικές συνθήκες. Όταν σύσσωμος ο πλανήτης άλλαξε μέσα σε μια νύχτα, όταν ήρθαν τα πάνω-κάτω και ότι βρεθήκαμε ξάφνου σ’ έναν καινούριο επικίνδυνο κόσμο που καμία σχέση δεν έχει με τον προ εικοσαημέρου, η τήρηση των παλιών αρχών μας μάρανε;

Αν πριν την Ουκρανία ένα τετράμηνο-πεντάμηνο διαρκών εκλογικών αναμετρήσεων ήταν παρακινδυνευμένη υπόθεση για την Ελλάδα, τώρα θα πρόκειται για καταστροφική ιστορία. Ο πλανήτης θα κλυδωνίζεται, οι οικονομίες θα βρίσκονται σε κατάσταση σοκ παγκοσμίως, οι συσχετισμοί θα αναδιαμορφώνονται, αλλά εμείς θα ψηφίζουμε; Μια και δυο και τρεις φορές;

Ε όχι. Αφού ο Αλέξης μας φόρεσε στο πόδι τον χαλκά της απλής αναλογικής, ανάγκη πάσα και αναπόδραστη, με τις επαναληπτικές να υπάρξει σταθερή κυβέρνηση. Αλλιώς θα πάμε κατά διαόλου.

Ας το ξανασκεφτεί ο Κυριάκος, να μεγαλώσει τώρα το μπόνους του πρώτου κόμματος για να κυβερνηθεί ο τόπος του χρόνου. Εξάλλου δεν θα αλλοιώσει κανένα αποτέλεσμα, δέκα μονάδες διαφορά διατηρεί από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τι φοβάται; Τις φωνές του Αλέξη; Μα ήδη τον λέει καταστροφέα, φασίστα, ανίκανο, νεοφιλελεύθερο, εγκληματία και άλλα παρόμοια. Οι φωνές του Τσίπρα για τον εκλογικό νόμο θα τον πειράξουν;

Κι έπειτα, από πού κι ως που αποτελεί υποχρέωση μόνο του Κυριάκου να υπηρετεί της πολιτική ηθική; Οι υπόλοιποι θα κάνουν πάρτι ανευθυνότητας κι αυτός μόνος του θα παριστάνει τον λεβέντη και τον υπεύθυνο; Ο Τσίπρας ουρλιάζει να πάμε τώρα, εν μέσω πολέμου, σε εκλογές. Ο Ανδρουλάκης επιμένει ότι δεν θα συνεργαστεί με κανέναν, μακάρι να μείνουμε δέκα χρόνια ακυβέρνητοι. Ο Βελόπουλος είναι εκπρόσωπος του Πουτινισμού.

Άρα και να θέλει ο Κυριάκος να συγκυβερνήσει με κάποιον, αυτός δεν υπάρχει. Στην αυτοδυναμία θα καταφύγει έτσι κι αλλιώς. Μόνος του είναι, ας το πάρει χαμπάρι. Δεν υπάρχει άλλος που την κρίσιμη στιγμή θα βάλει την εθνική υπευθυνότητα πάνω από το στενό του συμφέρον. Οπότε ας τα λογαριάσει και ας καθαρίσει από τώρα το παιχνίδι. Όλοι οι υπόλοιποι παίζουν τις κουμπάρες, μας πάνε για ένα νέο 2015 από άλλο μονοπάτι, ο καθένας για δικούς του λόγους. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πρέπει να τους το επιτρέψει.