«Τα νέα μέτρα καταστολής στα ΑΕΙ θα μείνουν στα χαρτιά»

Ο γραμματέας του ΚΚΕ ήταν και σαφής και ειλικρινής. Περιέγραψε τους στόχους του κόμματος του σε σχέση με το νομοσχέδιο για την Παιδεία και συγχρόνως προειδοποίησε την κυβέρνηση για το τι θα αντιμετωπίσει στα Πανεπιστήμια. Αυτό βέβαια ήταν γνωστό, γιατί έχει ήδη επισημανθεί πως οι δυσκολίες αρχίζουν με την εφαρμογή του νόμου. Θα αμφισβητηθεί και θα επιχειρηθεί να ακυρωθεί στην πράξη από όλες τις αριστερές παρατάξεις.

Η εφαρμογή του συγκεκριμένου νόμου θα σημάνει μια συντριπτική ήττα της Αριστεράς και ριζική ανατροπή του κλίματος που επικρατεί από το 1974 στα ΑΕΙ. Αν η κυβέρνηση κατορθώσει να επιβάλει τον νόμο πλήρως, χωρίς εκπτώσεις, τότε η Αριστερά θα απολέσει την κυριαρχία της σε έναν ολόκληρο κοινωνικό χώρο που την έχει κατακτήσει κυρίως με την βία. Θα ηττηθεί κατά κράτος όχι μόνον πολιτικά, αλλά κυρίως ιδεολογικά.

Και μόνον η λειτουργία των πειθαρχικών -που υπάρχουν ακόμα και στα πανεπιστήμια της Αφρικής, τα οποία a propos είναι κοσμήματα σε σχέση με τα ρυπαρά ημεδαπά- θα αποτελέσει μια ήττα των δυνάμεων του μπάχαλου και της βίας. Γι΄αυτό και θα δώσουν μάχη μέχρις εσχάτων.

Δεν γνωρίζω αν η κυβέρνηση υποψιάζεται τι θα αντιμετωπίσει και αν έχει σχεδιάσει τις κινήσεις της. Ελπίζω πάντως να μην έχει την ψευδαίσθηση πως με τον διάλογο θα πείσει τα «παιδιά». Και ελπίζω να έχει αντιληφθεί πως, σε τελική ανάλυση, η εφαρμογή ή όχι του νόμου είναι ένα σκληρό παιχνίδι εξουσίας.

Το θετικό για την κυβέρνηση είναι πως ο μέσος πολίτης έχει συνειδητοποιήσει πως αυτή η κατάσταση στα ΑΕΙ έχει φτάσει στο απροχώρητο και κάτι θα πρέπει να γίνει. Δηλαδή, υπάρχει κατ΄αρχήν μια κοινωνική συναίνεση. Το ζητούμενο για την κυβέρνηση είναι να την διευρύνει και να την σταθεροποιήσει. Και αυτό θα συμβεί αν προχωρήσει αταλάντευτα στην εφαρμογή του νόμου. Αν δηλαδή πείσει τους πολίτες, και τους γονείς των μπάχαλων ακόμα, πως επιδίωξη της είναι οι συνθήκες που επικρατούν στα ελληνικά ΑΕΙ να γίνουν παρόμοιες με αυτές στα πανεπιστήμια σχεδόν όλου του κόσμου.

Το κυβερνητικό επικοινωνιακό επιτελείο έχει να διεκπεραιώσει μιαν απλή δουλειά. Να παρουσιάσει στους Έλληνες φορολογούμενους εικόνες των πανεπιστημίων άλλων κρατών και να τις αντιπαραβάλει με τις εικόνες που παρουσιάζουν τα ελληνικά ΑΕΙ. Τίποτα άλλο δεν χρειάζεται.

Τόσο σημαντικές τομές, που συνεπάγονται ρήξεις με νοσηρές, χρόνιες καταστάσεις, για να έχουν επιτυχία θα πρέπει να συνοδεύονται και από ένα επικοινωνιακό μπαράζ, με στόχο την κοινωνική συναίνεση.

Αναμφίβολα η συγκυρία είναι ευνοϊκή για την κυβέρνηση. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως διατηρεί σχεδόν αλώβητο το πολιτικό κεφάλαιο της, ενώ ο δημόσιος προπηλακισμός του πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της αγανάκτησης.

«Κάντε κάτι επιτέλους να σταματήσει αυτή η κατάσταση», ήταν το αίτημα της κοινής γνώμης.

Μέσα σε ένα τέτοιο ευνοϊκό πολιτικό περιβάλλον η κυβέρνηση έχει μπει σε έναν μονόδρομο. Αν υποχωρήσει, θα εγγράψει σοβαρή πολιτική ήττα όχι μόνον η ίδια, αλλά και οι πανεπιστημιακές δυνάμεις που την στηρίζουν.