Πολλή μιζέρια…

Θα ήταν μίζερο να γράψουμε τι θα συνέβαινε αν στην θέση του κ. Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον ήταν ο κ. Τσίπρας. Όπως μίζερη ήταν και η «κριτική» στελεχών της αντιπολίτευσης. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός συνάντησε τον Πρόεδρο των ΗΠΑ σε μία κρίσιμη στιγμή για την χώρα και τα πήγε καλά. Ευτυχώς οι ημέρες που ο Πάνος Καμμένος όριζε την εξωτερική πολιτική ανήκουν στο παρελθόν. 

Τι δεν άρεσε αλήθεια στους επικριτές του Κυριάκου Μητσοτάκη; Που δεν έπιασε από τον γιακά τον Τραμπ μπροστά στις κάμερες και δεν τον ρώτησε με αυστηρό ύφος «Ποιος είσαι ρε»; Δεν τους άρεσαν τα αγγλικά του κ. Μητσοτάκη; Η τοποθέτησή του στα εθνικά θέματα; 

Για να μην ξεχνιόμαστε, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κυβέρνηση μέχρι τον Ιούλιο. Δεν είναι μακρινός ο χρόνος απ’ όταν ο κ. Τσίπρας ασκούσε την εξουσία και συναντούσε ξένους ηγέτες. Αν τα έκανε όλα τόσο καλά, όσο υποστηρίζουν οι φίλοι του, γιατί η χώρα έχει σήμερα τόσα προβλήματα; Δεν ήταν Πρωθυπουργός για λίγους μήνες. Κάθισε στην καρέκλα για 4,5 ολόκληρα χρόνια. 

Ο κ. Μητσοτάκης δεν τα κάνει όλα τέλεια, όπως και ο κ. Τσίπρας δεν τα έκανε όλα χάλια. Αλλά μεταξύ των δύο προσώπων δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης. Και δεν είναι μόνο η… σκηνική τους παρουσία.  Οι θέσεις του κ. Μητσοτάκη είναι ξεκάθαρες. Και παραμένουν οι ίδιες ακριβώς με εκείνες που ήσαν και πριν λίγους μήνες, όταν ο κ. Μητσοτάκης βρισκότανε στην αντιπολίτευση. Οι θέσεις του κ. Τσίπρα, άραγε, ποιες είναι για τις εξωτερικές μας σχέσεις; Είναι εκείνες του 2012, του 2015 ή του 2018; Τι πιστεύει σήμερα για τις σχέσεις μας με τις ΗΠΑ; Έχει σταθερά την ίδια άποψη που διατηρούσε και πριν λίγο καιρό ή έχει και πάλι κάτι άλλο να μας πει; 

Η Ελλάδα περνάει μία από τις πιο κρίσιμες φάσεις της νεώτερης ιστορίας της. Ίσως την πιο κρίσιμη μέχρι την επόμενη. Αυτό δεν το ξέρουμε. Εκείνο που γνωρίζουμε είναι ότι χρειάζεται να εξαντλήσουμε κάθε κόκκο ενέργειας που μας έχει απομείνει για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις. Ο κ. Μητσοτάκης κινείται προς αυτή ακριβώς την κατεύθυνση: Επιχειρεί να εκμεταλλευτεί και την παραμικρή ευκαιρία που θα μας παρουσιαστεί. Που ακριβώς, λοιπόν, έκανε το «λάθος»; Εκτός κι αν το ζητούμενο είναι η αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση. 

Σε κάθε περίπτωση οι πολίτες έχουν άποψη για το τι συμβαίνει και μπορούν να κρίνουν. Βλέπουν, ακούν και αποφασίζουν. Αν κάποιοι νομίζουν ότι η τακτική που ακολουθούν τους ωφελεί, δεν έχουν παρά να μετρήσουν τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης. Μετά από τις πρόσφατες εκλογές θα πρέπει να έχουν αποκτήσει και πάλι εμπιστοσύνη στις δημοσκοπήσεις! 

Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]