Νέο πολιτικό αφήγημα: η αριστερά διώκεται από τη Δικαιοσύνη!

Νέο πολιτικό αφήγημα: η αριστερά διώκεται από τη Δικαιοσύνη!

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

Φαίνεται πως η αντιπαράθεση της ντόπιας Αριστεράς με τις αποφάσεις των δικαστηρίων δεν αποτελεί ελληνικό «πατριωτικό» φαινόμενο. Εντάσσεται σε μια γενικότερη λογική που διαπνέει όλα τα «απελευθερωτικά» [από τι ακριβώς δεν είναι σίγουρο: τον καπιταλισμό, τον νεοφιλελευθερισμό, τη λογική ή μάλλον τη νομιμότητα (;)] κόμματα του τρίτου κόσμου και ιδιαίτερα της Λατινικής Αμερικής.

Φίλος που ζει εκεί μου επεσήμανε κάποια θέματα που δεν τα βρίσκω παράλογα ή εντελώς εκτός πραγματικότητας. Και μοιάζουν τρομακτικά με όσα εμείς εδώ τώρα τελευταία αντιμετωπίζουμε. Δυστυχώς η κοινή γνώμη στην πατρίδα μας είναι εντελώς ανενημέρωτη, αδιαφορεί για σημαντικά θέματα ουσίας και καταπιάνεται μοναχά με την αμεσότητα, δίχως να είναι σε θέση να διακρίνει προοπτικές και μελλοντικούς κινδύνους.

Τον τελευταίο καιρό η κυβέρνησή μας και ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, αναφέρονται στο θέμα ότι δικαστικές αποφάσεις δεν ανατρέπουν κυβερνήσεις.

Αυτό δεν είναι δικό του εύρημα. Είναι σήμερα το κεντρικό μέρος του νέου αφηγήματος που προβάλλουν οι «αντιιμπεριαλιστικές - πατριωτικές» δυνάμεις και κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής.

Η νέα μυθολογία είναι η εξής:

Οι «ιμπεριαλιστικές δυνάμεις» προωθούν ένα νέο «σχέδιο Κόνδωρ» που προβλέπει την ανατροπή των «προοδευτικών - πατριωτικών δυνάμεων» και την επαναφορά της «μακριάς νύχτας του νεοφιλελευθερισμού». Όμως υπάρχει μια σημαντική διαφορά.

Το νέο σχέδιο προβλέπει αντί για στρατιωτικά, δικαστικά «πραξικοπήματα»!

Με αλλά λόγια, οι δικαστικές διώξεις εναντίον της Κριστίνα Κίρτσνερ και των φίλων της στην Αργεντινή, της Ρούσεφ και του Λούλα στη Βραζιλία, συγγενών του Μαδούρο στις ΗΠΑ –όλοι κατηγορούμενοι για θέματα διαφθοράς ή διακίνησης ναρκωτικών– εντάσσονται στο σχέδιο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων να χρησιμοποιήσουν τη δικαστική εξουσία για ακύρωση των «επιτευγμάτων του σοσιαλισμού».

Υπάρχει ελάχιστη αμφιβολία ότι οι αναφορές του πρωθυπουργού στη δικαστική εξουσία και στο μέλλον της κυβέρνησης του εμπνέονται από αυτό το νέο επικό αφήγημα της Αριστεράς της Λατινικής Αμερικής. Ούτε θα αποτελέσει ιδιαίτερη έκπληξη αν αύριο αυτό το αφήγημα αποτελέσει το επίκεντρο της προεκλογικής του συνθηματολογίας.

Πρόκειται για ένα πολύ ισχυρό αφήγημα μπροστά στο οποίο η εξαιρετικά συμβατικά κι αξιοπρεπώς κινούμενη Ν.Δ. δεν θα έχει τίποτα να αντιτάξει. Το αφήγημα αυτό εκμεταλλεύεται με τον καλύτερο τρόπο τα –ενισχυμένα από τα μνημόνια– εθνικιστικά αντανακλαστικά του συντηρητικού ψηφοφόρου. Απόδειξη η στάση του Δ. Καμμένου, που συνεχίζει να υποστηρίζει την κυβέρνηση αν κι έχει παραβιάσει με τις θέσεις και τις πολιτικές της πολλές από τις δικές του πατροπαράδοτες «δεξιές» θέσεις. Ακόμα και τα απίστευτα σενάρια –πως δήθεν οι «ξένοι» (βλ. οι ΗΠΑ) είχαν σχεδιάσει την υπονόμευση η ακόμα και τη δολοφονία του τότε πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή– που ουδέποτε η Ν.Δ. απέρριψε σαν τουλάχιστον κωμικά ενισχύουν τα σχετικά εθνικιστικά αντανακλαστικά της λεγόμενης «λαϊκής δεξιάς», προσθέτοντας αξιοπιστία στο εξελισσόμενο σχετικό πολιτικό αφήγημα της σημερινής κυβερνητικής πλειοψηφίας.

Αν δεν αφυπνισθεί ο λεγόμενος φιλελεύθερος χώρος και δεν αντεπιτεθεί ιδεολογικά, με αιχμή του πολιτικού της δόρατος μια σαφή οριοθέτηση των μελλοντικών προοπτικών της χώρας, μπορεί ο τόπος να βρεθεί και πάλι μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις.