Του Θόδωρου Σκυλακάκη*
Ο πρώτος γύρος των γαλλικών εκλογών έδωσε ένα καθοριστικό πολιτικό πλήγμα στον αριστερό και ακροδεξιό λαϊκισμό. Όσο κι αν προσπαθούν να συνέλθουν και να παρηγορηθούν οι εγχώριοι οπαδοί του, στην δεύτερη πιο ισχυρή χώρα της Ευρώπης εκλέγεται ένας πολιτικός από αυτούς που -οι ίδιοι- αποκαλούν «φιλελέ» ή «μένουμε Ευρώπη»!
Ένας πολιτικός που ο ίδιος αυτοπροσδιορίζεται ως φιλελεύθερος σε μια χώρα που η λέξη μέχρι πρότινος αποτελούσε το απόλυτο ανάθεμα. Ένας πολιτικός χωρίς κόμμα (το μοναδικό μεγάλο κόμμα που τον στήριξε ήταν οι κεντρώοι του Μπαϋρού που ανήκουν όπως κι εγώ στο φιλελεύθερο κεντρώο ALDE), οπαδός των ανοικτών συνόρων, της ελεύθερης αγοράς και της Ευρώπης.
Η νίκη του θα διαμορφώσει σε μεγάλο βαθμό την εικόνα της Ευρώπης για την επόμενη πενταετία ή και περισσότερο. Τα όνειρά των αριστεροεπιδέξιων λαϊκιστών, ότι μέσα από τη διάλυση θα μπορέσουν να πουλήσουν την άθλια πολιτική πραμάτεια τους, του φόβου, του μίσους και των κάθε είδους συμπλεγμάτων, αποδεικνύονται απατηλά. Η Ευρώπη με όλα τα προβλήματά της, με όλες τις τεράστιες αδυναμίες της, δείχνει μετά τις Γαλλικές, τις Ολλανδικές και τις Ισπανικές εκλογές ότι δεν έχει καμία διάθεση να αυτοκτονήσει. Οι Τσιπροκαμένοι ως κυβερνητικό ντουέτο θα παραμείνουν -για το λίγο διάστημα που θα παραμείνουν- μια αυστηρά Ελληνική ιδιαιτερότητα. Η αγάπη της αριστεράς του Μελανσόν (ο Τσίπρας της Γαλλίας που έλεγε ότι αυτός δεν είναι Τσίπρας), για τους ακροδεξιούς της κας Λεπέν, που τόσο καθαρά εκφράστηκε με την άρνησή του να την αποδοκιμάσει στο δεύτερο γύρο, θα μείνει ένας ανεκπλήρωτος πολιτικός έρωτας.
Τι σημαίνουν όλα αυτά για την Ελλάδα; Ο κ. Μακρόν έχει πολύ καθαρά δηλώσει ότι δεν είναι υπέρ των ακραία περιοριστικών πολιτικών που προωθεί η Γερμανία. Σε αντίθεση όμως με τον κ. Ολάντ αλλά και τον κ. Τσίπρα, έχει κάτι να προσφέρει στη Γερμανία και τους συμμάχους της ως αντάλλαγμα. Αναπτυξιακές μεταρρυθμίσεις και προώθηση της ελεύθερης οικονομίας στο πιο επηρεασμένο από τον κρατισμό Ευρωπαϊκό κράτος.
Η ανταλλαγή χαλαρότερης οικονομικής πολιτικής με αναπτυξιακές μεταρρυθμίσεις, που θα προτείνει ο κ. Μακρόν στην κ. Μέρκελ και η τελευταία φαίνεται έτοιμη να υιοθετήσει, είναι όμως ακριβώς η ίδια πολιτική που σχεδιάζει να προτείνει στην Ευρώπη και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ενώ ο κ. Τσίπρας προσφέρει υπερφορολόγηση, διορισμούς στο κράτος και συρρίκνωση της οικονομίας με προσωρινά πλεονάσματα που κανείς δεν του ζήτησε, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης παρουσιάζει ένα ριζικά διαφορετικό πολιτικό σχέδιο. Προτείνει στην Ευρώπη συντριπτικά υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης μέσα από μεταρρυθμίσεις και χαμηλή φορολογία και ζητά χαλάρωση που να προωθεί επενδύσεις και θέσεις δουλειάς.
Η παρουσία του κ. Μακρόν και η πιθανότητα η πολιτική αυτή να αποτελέσει μια νέα συμφωνία, ένα new deal για την Ευρώπη συνολικά, αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία για την Ελλάδα. Με την προϋπόθεση βέβαια να απαλλαγεί το ταχύτερο από τους δικούς της Τσιπροκαμμένους, όπως οι Γάλλοι φαίνεται να απαλλάσσονται από τους ΛεπενοΜελανσόν, για την επόμενη τουλάχιστον πενταετία!
*Ο κ. Θόδωρος Σκυλακάκης είναι πρόεδρος της Δράσης.
