Του Παναγιώτη Γκλαβίνη
Χρόνια τώρα ακούμε για μια «άλλη Ευρώπη». Αν πιστέψουμε τον κ. Τσίπρα και το κίνημα της αντιπαγκοσμιοποίησης από το οποίο προέρχεται, «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός», άρα γιατί όχι και μια «άλλη Ευρώπη». Αυτήν επιχείρησε να επιβάλει όταν έστειλε τον κ. Βαρουφάκη στην Ευρώπη με στολή «random clubber on the street after a night out» αμέσως μόλις πρωτοβγήκε. Με τα γνωστά αποτελέσματα.
Τώρα επιδιώκει να κτίσει τη συμμαχία του Νότου κατά της λιτότητας που μας επιβάλλει ο Βορράς... Πρόκειται για μια ακόμη τριτοκοσμική αντίληψη, με την οποία εμποτίζεται η Ευρωπαϊκή (και όχι μόνον) εξωτερική πολιτική της χώρας.
Μια άλλη, γνήσια τριτοκοσμική αντίληψη, ήταν αυτή για το «επονείδιστο» χρέος που θα διαγράφαμε μονομερώς. Αυτό που μένει από το σόου εκείνο των διεθνών εμπειρογνωμόνων που κυκλοφορούσαν ξυπόλητοι στη Βουλή, είναι η εμμονή τού Σύριζα με το χρέος, επειδή –τριτοκοσμικά σκεπτόμενος– θεωρεί πως αρκεί να μας το χαρίσουν για να ''ρθει η ανάπτυξη και να λυθούν όλα μας τα προβλήματα. Σε σημείο που κατάφερε να μετατρέψει ένα μη πρόβλημα τον Γενάρη του 2015 σε πρόβλημα έξι μήνες μετά, αν κρίνουμε από την Έκθεση του ΔΝΤ του Ιουλίου πέρυσι, εκτός αν διαβάζουμε τις εκθέσεις του ΔΝΤ όποτε μας αρέσει.
Την «άλλη Ευρώπη», βέβαια, δεν την ακούμε μόνον από την τριτοκοσμικών αντιλήψεων αριστερά μας. Την ακούμε κι από την φιλοευρωπαϊκή κεντροαριστερά, που την έχει κάνει σημαία και που τώρα κινδυνεύει να παγιδευτεί ιδεολογικά από τον κ. Τσίπρα. Αυτή τη συμμαχία θέλει να κτίσει ο κ. Τσίπρας, της κεντροαριστεράς του Ευρωπαϊκού Νότου, αφού απέτυχε στην προσπάθειά του ν' αλλάξει την Ευρώπη με όχημα τη ριζοσπαστική αριστερά της.
Αυτή τη συμμαχία ήθελε να κτίσει το 2010 κι ο Γιώργος, πλην όμως –όπως ο ίδιος ομολόγησε εκ των υστέρων– κανείς δεν ήθελε να φωτογραφηθεί τότε μαζί του μη τυχόν και τα spread των ομολόγων του εκτοξεύονταν μαζί με τα δικά μας. Ούτε και τώρα το θέλει ο Ισπανός σύντροφος του κ. Τσίπρα, Iglesias. Πλην όμως, η συμμαχία μαζί του, είναι πλέον παρελθόν για τον κ. Τσίπρα.
Τώρα, σύμμαχος του κ. Τσίπρα είναι ο ίδιος ο Γάλλος Πρόεδρος! Αυτός βάζει τον κ. Τσίπρα να του στήσει τη φιέστα του Νότου. Εκδούλευση στον κ. Hollande είναι αυτό που επιχειρεί ο Έλληνας Πρωθυπουργός. Με το αζημίωτο, φυσικά, για τον ίδιο. Διότι, κάτι τέτοιο δεν θα το τολμούσε ποτέ ο ίδιος ο Γάλλος Πρόεδρος. Θα ήταν ασυγχώρητη πρόκληση μια τέτοια διασπαστική ενέργεια της Γαλλίας απέναντι στην υπόλοιπη Ευρώπη, τη στιγμή που η τελευταία μαζεύει τα συντρίμμια που άφησε πίσω του ο τυφώνας Brexit.
Ο κ. Hollande πιστεύει ότι μπορεί να βελτιώσει το προφίλ του στη Γαλλία ενόψει των επερχόμενων προεδρικών εκλογών, αν εμφανιστεί πανευρωπαϊκά ως το αντίπαλο δέος της πολιτικής λιτότητας που επιβάλλει η Γερμανία στην Ευρώπη, μιας και -μετά το Brexit- η κ. Merkel έχασε έναν πολύτιμο σύμμαχο στην περιοριστική πολιτική της.
Με τον τρόπο αυτό, ο κ. Hollande σκοπεύει να εμφανιστεί στους Γάλλους σοσιαλιστές με ένα νέο σχέδιο για τη Γαλλία, ώστε να τους πείσει να του επιτρέψουν να διεκδικήσει μια δεύτερη θητεία. Διότι, κι εκεί όπως κι εδώ, φταίει η Γερμανική λιτότητα για όλα! Αν λοιπόν την εξαλείψουμε, θα λύσει και η Γαλλία όλα της τα προβλήματα...
Γι' αυτό κι ο Γάλλος Πρόεδρος χρησιμοποιεί τον Έλληνα Πρωθυπουργό, που αναζητά επίσης διέξοδο στο εξωτερικό για να βελτιώσει το πληγωμένο προφίλ του στο εσωτερικό και να παρουσιάσει στους ψηφοφόρους του, ενόψει των εκλογών, ένα νέο αφήγημα για το πώς σκοπεύει αυτή τη φορά ν' αλλάξει την Ευρώπη, ώστε ν' απαλλαγούμε από τα δεινά που μας επιβάλλουν η κακιά Merkel και ο αιμοδιψής Schauble.
Πίσω από το σχέδιο αυτό, βέβαια, κρύβεται η άλωση της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα, που επαναλαμβάνει το ίδιο τροπάρι περί Ευρωπαϊκού Βορρά και πολιτικών λιτότητας όπως ο κ. Τσίπρας, ο οποίος, αφού εξήντλησε τα όπλα που διέθετε στο εσωτερικό για να την αλώσει, τώρα επιδιώκει να το πράξει από το εξωτερικό με τη βοήθεια των Ευρωπαίων σοσιαλιστών, στην παρέα των οποίων αναζητά μια δικαιολογία για να μετακομίσει.
Έτσι, ο κ. Τσίπρας πιστεύει πως θα ενισχύσει τις πιθανότητές του να κερδίσει τον κ. Μητσοτάκη στο δίτερμα που θα παίξει πλέον μαζί του στις επερχόμενες εκλογές, μιας και απέτυχε ν' ανοίξει το παιγνίδι με την απλή αναλογική. Είναι η τελευταία ευκαιρία του να το πετύχει, εμφανιζόμενος ως ηγέτης των φτωχών του Ευρωπαϊκού Νότου δίπλα στον πολέμιο της γερμανικής Ευρώπης Γάλλο Πρόεδρο.
Ούτε ο ένας θα τα καταφέρει, ούτε ο άλλος.
* Ο κ. Γκλαβίνης είναι αν. καθηγητής διεθνούς οικονομικού δικαίου στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ
