Και να ήθελε ο Κυριάκος Μητσοτάκης να «γεμίσει» την κυβέρνησή του με αμιγώς φιλελεύθερους πολιτικούς, δεν θα μπορούσε, καθώς η Νέα Δημοκρατία είναι ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα. Ωστόσο, ο αρχηγός του κόμματος εφαρμόζει φιλελεύθερες πολιτικές, επειδή γι' αυτό τον λόγο εκλέχτηκε. Το φιλελεύθερο Κέντρο νιώθει δικαιωμένο για την επιλογή του. Κι αυτό κάνει πανίσχυρο τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Επειδή εκφράζει και τον κόσμο πέραν της Δεξιάς.
Ο κυρίαρχος του κέντρου είναι αυτός που κερδίζει τις εκλογικές μάχες. Αυτό έχει δείξει η ιστορία των εκλογικών αναμετρήσεων μέχρι σήμερα. Μόνο το 2015 το Κέντρο ήταν απών, επειδή επέλεξε να δημιουργήσει ένα νέο κόμμα, το Ποτάμι. Η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ΝΔ επαναπροσδιόρισε την σχέση του Κέντρου με τη ΝΔ. Η ΝΔ κέρδισε με αυτή την κίνηση το Κέντρο και έτσι ξαναμπήκε στο παιγνίδι της διεκδίκησης της εξουσίας, την οποία και τελικά κατέκτησε. Ελέω απλής αναλογικής η ΝΔ δεν θα έβλεπε άλλη φορά εξουσία χωρίς τον Κυριάκο και το Κέντρο, παρά μόνο ως μέλος μιας μεγάλης συμμαχίας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο κόσμος του Κέντρου από την πλευρά του αποδέχτηκε αυτή την συνθήκη συμβίωσης με την ΝΔ και γι' αυτό τον λόγο άλλωστε διαλύθηκε το Ποτάμι. Δεν είχε πλέον λόγο ύπαρξης.
Μπορεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να χάσει το Κέντρο; Μόνο αν αυτοκτονήσει! Με τα σημερινά, πάντως, δεδομένα ο Κυριάκος δεν κινδυνεύει να χάσει την πολιτική του κυριαρχία στον χώρο του φιλελεύθερου Κέντρου και πρέπει την ίδια ώρα να σημειώσουμε ότι η διείσδυσή του φτάνει μέχρι τις παρυφές της κεντροαριστεράς.
Με άλλα λόγια καταλαμβάνει τον χώρο που κάποτε κυριαρχούσε το ΠΑΣΟΚ και ο οποίος τον βοηθούσε καταλυτικά να κερδίζει τις εκλογικές αναμετρήσεις με την ΝΔ. Υπάρχει άραγε τρόπος το ΠΑΣΟΚ ή ο ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσουν αυτόν τον πολιτικό χώρο; Πάρα πολύ δύσκολα. Και σίγουρα όχι πριν ο Κυριάκος κερδίσει μία ακόμη εκλογική αναμέτρηση.
Η ουσία είναι ότι το Κέντρο δεν νιώθει την ανάγκη να εγκαταλείψει τον Κυριάκο σε αυτή την φάση, ούτε στο ορατό μέλλον. Ακόμη και αν η κεντροαριστερά έβρισκε ένα πρόσωπο με κεντρώο προφίλ, το κοινό δεν θα άφηνε στα μέσα της διαδρομής ένα project που γεννήθηκε το 2015 και κάτω από πραγματικά αντίξοες συνθήκες. Νιώθει ότι πρέπει να πάρει κάτι από την συμμετοχή του στα δρώμενα και αυτό το κάτι είναι η εφαρμογή φιλελεύθερων πολιτικών. Δεν έχει λήξει ο χρόνος της προσδοκίας προς το πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη και έτσι δεν υπάρχει κάποιου είδους κενό για την δημιουργία κάτι «άλλου» που να καλύπτει το φιλελεύθερο Κέντρο. Κι αυτή η μεγάλη πίστωση χρόνου από τον κόσμο του Κέντρου δίνει στον Κυριάκο την παντοδυναμία.
Η Αριστερά από την άλλη πλευρά καταλαβαίνει ότι με αυτά τα δεδομένα δεν μπορεί εύκολα να διεκδικήσει την εξουσία. Γι' αυτό έχει αρχίσει τις συζητήσεις με τον Γιώργο Παπανδρέου. Επειδή ψάχνει μια ικανή συνθήκη για να αλλάξει αυτά τα δεδομένα. Κι όσο περνάει ο χρόνος, τόσο αποδυναμώνεται στην πράξη η θέση του Αλέξη Τσίπρα και ανοίγει ο δρόμος για άλλες λύσεις και όχι απαραίτητα στην λογική της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Αν το ΠΑΣΟΚ ήταν το παιδί της μεταπολίτευσης και ο ΣΥΡΙΖΑ της κρίσης, το επόμενο θα είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Και κατά πάσα πιθανότητα όχι άμεσα. Αλλά αφού τελειώσει ο έρωτας του Κέντρου με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Θανάσης Μαυρίδης
