Αυτό ήταν το δίλημμα που απασχόλησε τις κυριακάτικες εφημερίδες. Η κυβέρνηση βέβαια διέψευσε το ενδεχόμενο ανασχηματισμού, ο οποίος, ως γνωστόν, σπανίως προαναγγέλλεται.
Η απάντηση που θα κληθεί να δώσει ο πρωθυπουργός σε αυτό δίλημμα εξαρτάται και ορίζεται αποκλειστικά από τις πολιτικές που θα θελήσει να εφαρμόσει. Δηλαδή και η μια επιλογή και η άλλη--παρ΄όλη την κρισιμότητα τους- είναι το επιφαινόμενο της πολιτικής που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση στην συνέχεια.
Πιο συγκεκριμένα:
Αν ο πρωθυπουργός προτιμήσει τον ανασχηματισμό, θα πρέπει να αποφασίσει αν θα είναι soft ή δομικός. Αν θα αφορά απλώς κάποια μη παραγωγικά υπουργεία, χωρίς να σηματοδοτεί νέες πολιτικές. Σε μια τέτοια περίπτωση καλύτερα να μην τον κάνει. Οι soft ανασχηματισμοί γίνονται είτε για να υπουργοποιηθούν κάποια στελέχη, ώστε να τηρηθούν εσωκομματικές ισορροπίες είτε υπό την πίεση εξωγενών παραγόντων. Αυτή την στιγμή ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι παντοδύναμος και η λογική του δεν υπακούει σε πιέσεις και ισορροπίες.
Αν όμως επιλέξει έναν δομικό ανασχηματισμό, αν δηλαδή υπάρξουν αλλαγές σε παραγωγικά υπουργεία, με ανακατανομές αρμοδιοτήτων και νέο κυβερνητικό οργανόγραμμα, οφείλει να εξηγήσει στους πολίτες τις νέες πολιτικές που θα ακολουθήσει η νέα κυβέρνηση. Σε αυτήν την περίπτωση απαιτείται ισχυρός και καθαρός λόγος. Μετά την δεκαετή οικονομική κρίση οι πολίτες είναι πλέον υποψιασμένοι και θέλουν ουσιαστικές απαντήσεις. Δεν πείθονται από αερολογίες, όπως είναι τα όσα επαγγέλλεται ο Α.Τσίπρας.
Αν, από την άλλη πλευρά, επιλέξει την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες-μια επιλογή υψηλού ρίσκου—και πάλι θα πρέπει να εξηγήσει τους λόγους αυτής της επιλογής του. Επειδή προφανώς θα είναι οι νέες οικονομικές συνθήκες που προέκυψαν μετά την επιδημία, σύσσωμη η αντιπολίτευση θα του ζητήσει να ξεκαθαρίσει τι πολιτικές θα ακολουθήσει αν ξανακερδίσει τις εκλογές.
Δηλαδή, και πάλι καταλήγουμε στο ίδιο σημείο από το οποίο ξεκινήσαμε. Την κυριαρχία της πολιτικής επί των χειρισμών και της επικοινωνίας.
Οι επικοινωνιολόγοι πάντα προτάσσουν την επικοινωνία. Χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω την σημασία της, νομίζω πως έπεται της πολιτικής. Την υποβοηθεί στην κατανόηση της και στην εφαρμογή της.
Ένα κουτί με όμορφο περιτύλιγμα και πλουμιστούς φιόγκους δεν αρκεί, αν το περιεχόμενο του είναι σκάρτο, είναι κακής ποιότητας. Έτσι, αυτό που καθιερώθηκε να αποκαλούμε «αφήγημα» δεν θα αρέσει στους πολίτες αν πρωτίστως δεν έχει αρχή, μέση και τέλος. Αν η υπόθεση του είναι πλαδαρή. Στην συνέχεια βέβαια, σημασία έχει και ο τρόπος που παρουσιάζεται.
Δια ταύτα:
Αν ο πρωθυπουργός σκοπεύει να αλλάξει το μίγμα της πολιτικής του, οφείλει να το εξηγήσει στους πολίτες. Αυτό προέχει. Αν θα κάνει ανασχηματισμό ή εκλογές για να στηρίξει αυτήν την ν αλλαγή πολιτικής είναι το επόμενο βήμα του.
Αν όμως κρίνει πως η οικονομική κατάσταση δεν απαιτεί δραματικές παρεμβάσεις, ας προχωρήσει με το υπάρχον κυβερνητικό σχήμα. Μέχρι στιγμής τα πηγαίνει πολύ καλά. Αν πρόκειται να εφαρμόσει την ίδια πολιτική, γιατί να το αλλάξει;
Η κυβέρνηση του δεν έχει ανάγκη από νέο ξεκίνημα και ο ίδιος είναι πανίσχυρος για να λειτουργεί υπό το κράτος των εσωκομματικών ισορροπιών.
Τελικά όποια απόφαση και λάβει ο Κυριάκος Μητσοτάκης αυτή θα πρέπει να έχει αμιγώς πολιτικό σκεπτικό.
