Το πρώτο πράγμα που καλείται να αντιμετωπίσει όποιος θελήσει να ασχοληθεί με το μεταναστευτικό, είναι να καταλάβει περί τίνος πρόκειται. Οι γνώμες ποικίλουν από ακραίες συνωμοτικές, τύπου μεθοδευμένης υπονόμευσης του δυτικού κόσμου από το ριζοσπαστικό ισλάμ, μέχρι ακραίες γραφικές, τύπου Τασίας. Αν και, μεταξύ μας, δεν μου φαίνεται να έπεσε και τόσο έξω, διότι εκτός από το να λιάζονται δεν τους βλέπω και τόσο πρόθυμους να κάνουν τίποτε άλλο. Και δεν λέω να παν να μαζέψουν κανένα ροδάκινο ή καμιά ελιά. Ούτε τα σκουπίδια από τις σκηνές τους δεν καθαρίζουν. Άλλη κουβέντα όμως αυτή.
Το ζητούμενο βέβαια δεν είναι να κάνουμε κανένα μεταπτυχιακό για να βρούμε γιατί μπουκάρανε οι Δωριείς, πως ανέβηκαν οι μύριοι, πως τρυπώσανε οι Ούνοι, τι γυρεύανε οι Καρχηδόνιοι και τα τοιούτα. Το ζητούμενο είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε να διαχειριστούμε μια κατάσταση όπου μέχρι σήμερα τα κάναμε μούσκεμα. Τεκμήρια της αποτυχίας είναι ότι τα χοτ σποτς μοιάζουν με χωματερές, οι προσφυγο-λαθρομετανάστες μπαίνουν και δεν βγαίνουν, οι ΜΚΟ θεριζοαλωνίζουν ευρωλούλουδα και το κράτος σχεδιάζει μέτρα, καταδικασμένα σε αποτυχία από χέρι.
Είναι εξαιρετικά πιθανόν σε λίγους μήνες να αρχίσουν πάλι να καταφθάνουν όλοι αυτοί, πρόσφυγες, μετανάστες, πράκτορες, τρομοκράτες, παράξενοι, κλπ, κατά χιλιάδες ημερησίως, και τότε πράγματι θα έχουμε όλοι ύφος βλάκα.
Για να απαντήσουμε όμως στο αρχικό ερώτημα, τί είναι το προσφυγο-μεταναστευτικό ρεύμα (ΠΜΡ), το μόνο στοιχείο που διαθέτουμε είναι οι επαναλαμβανόμενες σαφείς δηλώσεις Ερντογάν: καθίστε καλά γιατί θα σας στείλω κανένα εκατομμύριο πρόσφυγες να σας βουλιάξω. Αυτό, πολύ απλά σημαίνει ότι το ΠΜΡ συνιστά ελεγχόμενη επίθεση κατά της χώρας μας με την εισβολή χιλιάδων ανδρών πίσω από την ασπίδα γυναικόπαιδων και με οδηγίες να μας δημιουργήσουν ό, τι πρόβλημα μπορούν. Όταν μάλιστα ξέρουμε ότι ο Ερντογάν συνεργάζεται και στηρίζει το ISIS, φιλοσοφία θέλει να καταλάβουμε ότι βιώνουμε ένα είδος πολέμου, μη συμβατικού, ακήρυχτου, ασύμμετρου, όπως θέλετε πέστε τον;
Η ελληνική πολιτεία όμως, κοινωνία και πολιτικοί, το αντιμετωπίζουν σαν ανθρωπιστική κρίση που οφείλουμε να διαχειριστούμε μέσα στα πλαίσια, αφενός διεθνών κανόνων που θεσπίστηκαν εκτός τόπου και χρόνου (Γενεύη, 1951), και αφετέρου εντός του περίφημου συμφώνου του Δουβλίνου-3, που όταν ψηφίστηκε, διερωτώμαι πού ήταν οι εκπρόσωποι μας; Διότι, δεν γίνεται διάολε να δέχεσαι οι ισχυρές οικονομίες της ΕΕ να συνάπτουν συμφωνίες import-export με Τουρκία, Αλγερία, Μαρόκο, Πακιστάν, Αφγανιστάν κλπ, αλλά τους οικονομικούς μετανάστες των χωρών αυτών να τους κατσικώνεται μόνο η Ελλάδα. Κάτι δεν χειριζόμαστε καλά με τους φίλους μας.
Με δύο λόγια, οι άνθρωποι που έρχονται στα νησιά στην συντριπτική τους πλειοψηφία μόνο πρόσφυγες δεν είναι. Πρόκειται, στην καλλίτερη εκδοχή για οικονομικούς μετανάστες αγνώστων επιδιώξεων και κινήτρων. Μετά μάλιστα τον αποκλεισμό των διόδων από την Ελλάδα στην Ευρώπη, είναι πραγματικά περίεργο να υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που να θέλουν με κίνδυνο της ζωής τους να έρθουν να διαβιώσουν στο γκέτο της λασπουριάς της Μόρια. Και σε μεγάλο ποσοστό, μάλιστα, γυναικόπαιδα και έγκυες!!!
Ερχόμαστε λοιπόν στην διαχείριση του σήμερα και τον προγραμματισμό για την αντιμετώπιση του ενδεχόμενου εφιαλτικού αύριο. Η λύση που επελέγη για τα κλειστά κέντρα στα νησιά, παρόλο που σε πρώτη ματιά φαίνεται σωστή, θα αποδειχθεί καταστροφική αν επαληθευθεί η πρόβλεψη για αθρόες εισροές από την άνοιξη και μετά. Αν κατάλαβα καλά, τα νέα χοτ σποτς προσφέρουν κατοικίες τύπου container ανά 4-5 άτομα. Αν αύριο αρχίσουν να φθάνουν στη Λέσβο 400 άτομα ημερησίως, τί θα κάνουμε; Θα βάζουμε 100 container πάνω στα προηγούμενα 100; Σε ένα μήνα θα έχουμε 100 πύργους από 30 container ο καθένας. Σωστή Μανχατανοπαραγκούπολη!!
Λυπάμαι, αλλά ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα είναι να επιστρέφονται στη χώρα τους ή την Τουρκία όλοι όσοι έρχονται με το ίδιο ακριβώς ρυθμό που φθάνουν, αυξημένο κατά τι ώστε σε 1-2 χρόνια να απαλλαγεί η χώρα από όλους τους εισβολείς.
Μπορεί να γίνει αυτό και πως;
Πρώτον, για να γίνει χρειάζεται εξαιρετικά αποτελεσματική αντιμετώπιση από μάνατζερς που έχουν πείρα διαχείρισης πολυάριθμων ομάδων ανθρώπων. Προφανώς αυτοί που μαζεύτηκαν στα νησιά και κάνουν κουμάντο τώρα, δεν διαθέτουν τέτοιες ιδιότητες. Διερωτώμαι μάλιστα από που φύτρωσαν όλες αυτές οι ΜΚΟ και τι έκαναν τα μέλη τους πριν ανακατευθούν στο πανηγύρι της διαχείρισης, προφανώς όχι του προβλήματος, αλλά της χρηματοδότησης του. Τι επαγγέλλονται; Διαθέτουν καμιά ειδικότητα προσφυγοθηρευτή, ή μήπως χοτσποτατζή;
Οι μόνοι Έλληνες που έχουν εμπειρία στη διαχείριση πολυάριθμου ανθρώπινου δυναμικού είναι οι στρατιωτικοί. Σε εν ενεργεία ή απόστρατους στρατιωτικούς πιστεύω ότι πρέπει να ανατεθεί η διαχείριση του συνόλου των θεμάτων και προβλημάτων: υποδοχή, καταγραφή, μετακίνηση, εγκατάσταση, στέγαση, σίτιση, περίθαλψη, επιβίβαση στα αεροπλάνα και άιντε στο καλό. Ο στρατός έχει σχέδια και πρόνοιες για όλα τα ανωτέρω και θα αποτελέσει μία εξαιρετική άσκηση ετοιμότητας να κινητοποιήσει όλες τις απαραίτητες ενέργειες για να αντιμετωπίσει τα επίμαχα προβλήματα. Μέχρι και κινητές ιατρικές μονάδες έχει για να επαναφέρει το σύστημα υγείας των νησιών στους κανονικούς ρυθμούς του. Και βέβαια να διώξει όλους τους παράξενους που έχουν μαζευτεί στα νησιά και ενδιαιτώνται από τις κοινοτικές επιχορηγήσεις.
Επιπλέον, η παρουσία του στρατού στα νησιά θα αποτελέσει ισχυρό αποτρεπτικό παράγοντα για τους σχεδιαστές των μετακινήσεων αλλά και των ίδιων των εισβολέων οι οποίοι καταφθάνουν με απύθμενο θράσος και καλά δασκαλεμένοι για να παραπονούνται για τις συνθήκες διαβίωσης, την διατροφή, την στέγαση, την έλλειψη ψυχολόγων, και άμα λάχει να τραβάν και καμιά διαδήλωση. Δεν πιστεύω ότι η θέα του χακί στην παραλία θα ανεβάζει το κέφι των εισβολέων όπως η αντίστοιχη των χοτσποτατζήδων που τους περιμένουν περιχαρείς για να βάλουν χέρι στις επιδοτήσεις.
Όσον αφορά την χωροθέτηση των κέντρων κράτησης των εισβολέων, καλώς γίνονται αυτά που σχεδιάστηκαν στα νησιά, πλην όμως πρέπει άμεσα να κατασκευαστούν και άλλα για να αντιμετωπιστεί η πιθανότατη έξαρση του φαινομένου από την Άνοιξη και μετά. Καλό, χρήσιμο και λειτουργικό θα είναι να γίνουν κάπου στην Αττική, π.χ. κοντά στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας, όπου υπάρχουν δεκάδες έρημα κτίρια και εκτάσεις για να μεταφέρονται σε καθημερινή βάση οι αφικνούμενοι και ωσαύτως να αποχωρούν από το στρατιωτικό αεροδρόμιο όσοι απελαύνονται.
Επιπλέον, μια που όλοι απαιτούν να είμαστε απόλυτα νομοταγείς, οφείλουμε σε οποιονδήποτε εισέρχεται παρανόμως στη χώρα να του φοράμε χειροπέδες και εντός 24-ώρου να τον φιλοδωρούμε με την προβλεπόμενη ποινή στο αυτόφωρο.
Δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουμε να παίζουμε με τις έννοιες της μετανάστευσης και της προσφυγιάς, με τις πρόνοιες του Δουβλίνου-3, με το πως θα τους επιστρέψουμε αν φύγουν από τα σημεία εισόδου, το κατά πόσο θα τους δέχονται οι χώρες του, αν θα δίνουν τα στοιχεία τους οι εισβολείς και όλες τις παρεμφερείς τρίπλες. Με την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ECHR 063 -2020) η Ελλάδα έχει και με την βούλα πλέον το δικαίωμα να απελαύνει όποιον εισέρχεται παράνομα στο έδαφος της. Με εκπλήσσει δε το ανασταλτικό για την απέλαση επικαλούμενο επιχείρημα ότι κάποιοι, δεν ξέρω σε τι ποσοστό, έρχονται χωρίς χαρτιά και δεν ξέρεις που να τους στείλεις. Εν τοιαύτη περιπτώσει, ακόμα χειρότερα γι αυτούς. Πως αιτούνται άσυλο αν δεν μας λένε ποιός τους έδιωξε και από πού;
Πιστεύω ακράδαντα ότι αν η πολιτεία επιδείξει τόλμη και αποφασιστικότητα όλα είναι αντιμετωπίσιμα και επιλύσιμα. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει χώρα που θα αρνηθεί να πάρει πίσω τους υπηκόους της αν καταλάβει ότι επίκεινται οικονομικές κυρώσεις από την ΕΕ. Αυτό είναι δουλειά της Ελληνικής διπλωματίας που εσχάτως έδειξε ότι τα πάει καλά.
Το πρόβλημα εισβολής δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων στην χώρα στο άμεσο μέλλον, είναι εξαιρετικά πιθανόν να υποχρεώσει την πολιτεία, να κηρύξει τα νησιά σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, πιθανόν ακόμα και πολιορκίας και να κληθεί η Βουλή να αναστείλει ακόμα και την ισχύ διατάξεων ορισμένων άρθρων του Συντάγματος, όπως το ίδιο το Σύνταγμα προβλέπει όταν απειλείται η ασφάλεια της χώρας.
Σαράντα περίπου χρόνια μετά τον θάνατο του Ευριπίδη, κατά την μαρτυρία του Πλουτάρχου στον ομώνυμο βίο, οι Αθηναίοι του αφιέρωσαν ανδριάντα με το ακόλουθο επίγραμμα:
εἴπερ ἴσην γνώμῃ ῥώμην Δημόσθενες ἔσχες,
οὔποτ' ἂν Ἑλλήνων ἦρξεν Ἄρης Μακεδών
Είναι πιθανόν, με το διφορούμενο νόημα του, οι δυστυχείς πια κάτοικοι του κλεινού άστεως, λιγότερο να εξυμνούν τη ρητορική δεινότητα του Ευριπίδη και περισσότερο να οικτίρουν την απουσία δύναμης και τόλμης όταν χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν τους Μακεδόνες.
