Του Νίκου Ρίζου
Αξιολόγηση λοιπόν… Η νέα εθνική αγωνία που πάει παρέα με την μαραθώνια- και συνάμα ατέρμονα – προσπάθεια του κυβερνητικού σχηματισμού να την κλείσει… Και άντε την έκλεισε… Άντε και επήλθε η περιβόητη συμφωνία με τους δανειστές μολονότι από αυτήν εδώ την ταπεινή γωνιά εδώ και εβδομάδες είχαμε προειδοποιήσει ότι η συμφωνία ήταν κλεισμένη και σφραγισμένη με τα επώδυνα μέτρα που έρχονται… Η συμφωνία αυτή λοιπόν έκλεισε η θα κλείσει… Ε, και λοιπόν; Τι φαντάζεσθε ότι θα γίνει σ αυτό τον τόπο… Θα επέλθει κάποια επαναστατική αλλαγή; Θα σταματήσει η φτωχοποίηση; Θα πέσουν χρυσά κουτάλια από τον ουρανό με τα οποία θα λιγδωθεί το άντερο του ταλαιπωρημένου έλληνα; Όχι φυσικά… Τίποτα από όλα αυτά δεν πρόκειται να προκύψει… Και ξέρετε γιατί;
Γιατί σ αυτό τον τόπο έχει ξεφύγει το πράγμα… Όλοι δουλεύουν όλους… Και όλοι μαζί δουλεύουμε τον ίδιο μας τον εαυτό… Η ζημιά που έγινε στον τόπο είναι ήδη τεράστια… Είναι μια ζημιά που από πλευράς μεγέθους απέχει ελαχιστότατα από την απόλυτη καταστροφή…
Οι αναλύσεις των ειδικών είναι πλέον επικεντρωμένες όχι στο πότε θα σταματήσει ο κατήφορος αλλά πόσες δεκαετίες θα χρειασθεί αυτή η χώρα να επανέλθει στην κανονικότητα… Πέντε χρόνια; Είκοσι χρόνια; Η και πενήντα χρόνια… Και αυτή η προσέγγιση που κάποτε έμοιαζε η ακουγόταν θεωρητική η ακόμη και κινδυνολογική, σήμερα αποκτά χαρακτηριστικά πραγματικότητας… Να γιατί…
- Ένα τεράστιο πρόβλημα που ελάχιστα απασχολεί την παραζάλη των δημοσίων πολιτικών συζητήσεων είναι το δημογραφικό… Οι νέοι έλληνες επιλέγουν είτε να μεταναστεύσουν είτε να παραμείνουν άγαμοι και φυσικά άτεκνοι… Πώς να δημιουργήσεις οικογένεια η – ακόμη περισσότερο – να αποκτήσεις παιδιά μέσα
σ΄ αυτό το κοινωνικό περιβάλλον… Τρελός είσαι; Έτσι λοιπόν ειδικές μελέτες που έχουν γίνει μας πληροφορούν ότι το 2050 ο πληθυσμός της χώρας μας θα έχει μειωθεί στα 7.200.000 ψυχές… Θα έχει συρρικνωθεί δηλαδή κατά 30% με όλες τις επιπτώσεις που κάτι τέτοιο μπορεί να έχει (κοινωνικές, γεωπολιτικές, εθνολογικές)…
- Η ελληνική κοινωνία θα έχει διαρραγεί τόσο πολύ ώστε κανείς δεν μπορεί να ξέρει που θα οδηγήσει αυτό…
Οι πατροπαράδοτες αξίες, όπως πχ η αξία της οικογενειακής αλληλεγγύης θα πάει περίπατο… Οι πιο ηλικιωμένοι δεν θα μπορούν να στηρίξουν τους νεότερους και ο πολίτης θα αδιαφορεί για τα προβλήματα του γείτονα… Αυτός ο κοινωνικός μιθριδατισμός θα πάρει πολλές δεκαετίες για να έλθει – αν ποτέ έλθει – στα ίσα του…
- Η αστική δημοκρατία – το σύστημα με το οποίο πορευόμαστε δεκάδες χρόνια – θα πάει περίπατο μετά από τις απανωτές σφαλιάρες που τρώει από τους απίστευτους τύπους που μας κυβερνούν… Και οι σφαλιάρες αυτές πέφτουν στην Παιδεία (απαξίωση της αριστείας κλπ.) στην Ορθοδοξία (με τις θεωρίες περί παγανιστικών εθίμων κλπ.) και φυσικά στην Οικονομία… Εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίων επιχειρήσεων έχουν κλείσει και ακόμη περισσότεροι εργαζόμενοι έχουν μείνει στον δρόμο… Το ερώτημα είναι σε ποια νέα κατεύθυνση σκοπεύουν αυτοί οι αλλοπαρμένοι πολιτικοί να οδηγήσουν όλους αυτούς τους άνεργους ανθρώπους που στην ουσία στήριζαν ολόκληρο το οικονομικό οικοδόμημα της χώρας… Μήπως στην αγκαλιά πολυεθνικών εταιριών που μοιραία θα καλύψουν το δημιουργούμενο κενό; Να τους μετατρέψουν δηλαδή από αφεντικά σε υπαλλήλους πολυεθνικών ; Αυτό θέλει η περίφημη αριστερή ιδεολογία; Ότι ζημιά έχει γίνει σ΄ αυτό τον τομέα θα χρειασθεί και αυτή παρά πολλά χρόνια να αποκατασταθεί (αν μπορέσει να συμβεί κάτι τέτοιο) δεδομένης και της ιδεολογικής απέχθειας των κυβερνόντων στην έννοια της ανάπτυξης…
- Η δημόσια τάξη όπως την γνωρίζαμε έχει διασαλευθεί με την απίστευτα ανεύθυνη κυβερνητική ανοχή που προέρχεται από ένα τρελό μείγμα ανεπάρκειας και ιδεοληψίας… Η ιδεοληψία διαχώρισε αρχικά το έγκλημα σε καλό έγκλημα και κακό έγκλημα… Αυτό δημιούργησε με την σειρά του κύμα παρανόμων ενεργειών ( Εξάρχεια , καταλήψεις κτηρίων, μπουκάρισμα σε δημόσιους χώρους και μικροεγκληματικότητα)… Η κυβέρνηση αδυνατεί – λόγω ανεπάρκειας – να αντιμετωπίσει τώρα αυτή την κατάσταση και η κοινωνία έγινε ένα μπάχαλο… Πόσα χρόνια θα χρειασθούν ώστε αυτά τα φαινόμενα να εξαλειφθούν, πολύ περισσότερο μάλιστα όταν η συγκεκριμένη νοοτροπία μπήκε για τα καλά στο DNA αρκετών συμπολιτών μας που θα χρειασθούν ιδιαίτερη αγωγή για να αντιληφθούν την τρέλα της επιλογής τους…
Μπαίνουμε λοιπόν σε ένα περιβάλλον κοινωνικής και οικονομικής αναρχίας όπου καμιά λογική ανάλυσης που ομιλεί για σταθερότητα δεν έχει βάση… Ο λαός βρίσκεται σε μία κατάσταση όπου ισορροπείται η έννοια της επιβίωσης με το πολιτικό του μέλλον… Η επιβίωση του είναι μία πραγματικότητα… Το πολιτικό του μέλλον είναι ένα στοιχείο που βαρύνει την δική του προσωπική ευθύνη… Διαλέγει και παίρνει…
