Άλλοι άνθρωποι

Η σεμνότητα με την οποία αντέδρασαν στην επιτυχία τους οι δύο χρυσοί ολυμπιονίκες έχουν εντυπωσιάσει την κοινή γνώμη. Μαζί με τις δηλώσεις των προπονητών τους και των γονέων τους, βασικώς των μητέρων τους, κομίζουν ένα διαφορετικό ήθος στα δημόσια πράγματα.

Αξιοπρόσεκτο και το γεγονός ότι αυτή η απροσποίητη, γνήσια σεμνότητα δεν περνάει απαρατήρητη από την κοινή γνώμη. Τελικά, όλοι μας έχουμε ανάγκη να δούμε κάποιους επιφανείς συμπολίτες μας να προσωποποιούν ένα νέο ήθος, ένα ήθος που σφυρηλατείται από τις αλλεπάλληλες κρίσεις που συντρίβουν βεβαιότητες, μας βάζουν στη διαδικασία να αναστοχαστούμε πάνω στις αξίες μας, τις σχέσεις μας με την κοινωνία και το δημόσιο χώρο και βοηθάνε και αρκετούς να συνειδητοποιήσουν πως λειτουργούν οι ανισότητες τις οποίες πλέον κανείς δεν μπορεί να παριστάνει πως δεν βλέπει.

Ειδικά στη χώρα μας που εδώ και αρκετά χρόνια κάποιοι έχουν αυτοχρισθεί (η έμφαση στη λέξη «αυτοχρισθεί») άριστοι αξιώνοντας από την κοινωνία να τους φέρεται λες και όντως είναι άριστοι μόνο και μόνο επειδή το δηλώνουν οι ίδιοι και να αποδέχεται και το ψευδο-ηγεμονικό τους στυλ, η στάση των νέων αθλητών παίρνει άλλη αξία.

Είναι απλώς αδύνατον να μην βάλουμε στην εξίσωση και μάλιστα αντιστικά το ελληνικό πολιτικό σύστημα, τους επικεφαλής θεσμών και επαγγελματικών οργανώσεων που η πανδημία κυριολεκτικά «ξεβράκωσε» στα μάτια των Ελλήνων έτσι όπως τους είδαμε και τους βλέπουμε καθημερινά, να αδυνατούν, ως κακομαθημένα παιδιά, να πειθαρχήσουν στα μέτρα αδυνατώντας να κατανοήσουν ότι μια εξέχουσα κοινωνική θέση συνεπάγεται τεράστιες ευθύνες προς την κοινωνία και τον κάθε συμπολίτη χωριστά.

Η έλλειψη ταπεινοφροσύνης του πολιτικού συστήματος, των βουλευτών, της Ιεραρχίας, των προέδρων των επαγγελματικών συλλόγων είναι δηλωτική ενός επαρχιωτισμού που τοποθετεί πάνω απ’ όλα το φαίνεσθαι. Ηθικολογεί ασύστολα και με ξετσιπωσιά. Διαγκωνίζεται για να καταλάβει τις καρέκλες στην πρώτη σειρά κάθε εκδήλωσης για να τραπεί σε άτακτη φυγή στην πρώτη κρίση.

Ίσως γι αυτό λοιπόν η στάση των ολυμπιονικών να μας έκανε τόση εντύπωση. Δεν ήταν έκπληξη, ήταν ανακούφιση. Στην Ελλάδα υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι.