Vox, το «νέο αστέρι» της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς

Vox, το «νέο αστέρι» της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς

Του Γιώργου Παυλόπουλου

Μια άκρως υβριστική φράση που έγραψε στο Twitter η γνωστή Ισπανίδα τραγουδοποιός Ροζαλία την Δευτέρα, μετά το εντυπωσιακό αποτέλεσμα που κατέγραψε το ακροδεξιό κόμμα στις εκλογές της περασμένης ημέρας, οι οποίες το ανέδειξαν στην τρίτη θέση με 52 βουλευτές, συγκέντρωσε μέχρι χθες το μεσημέρι, περισσότερα από 200.000 «likes», καθώς είναι φανερό ότι εξέφρασε  τα συναισθήματα, αλλά και τις διαθέσεις ενός μεγάλου τμήματος της ισπανικής (και όχι μόνο) κοινωνίας.

Όχι του συνόλου της, όμως. Κι επειδή η ηγεσία του Vox το γνωρίζει αυτό καλά, έσπευσε να αντεπιτεθεί. Το έκανε δε αναρτώντας με τη σειρά του μια φωτογραφία της Ροζαλία σε αεροπλάνο με προορισμό το Λας Βέγκας, που συνοδευόταν από τα εξής λόγια – παράφραση του Ραμίρο Λεντέσμα Ράμος, μιας από τις εξέχουσες προσωπικότητες των φασιστών Φαλαγγιτών: «Μόνο οι εκατομμυριούχοι σαν εσένα, με ιδιωτικά αεροπλάνα, μπορούν να επιτρέπουν στον εαυτό τους την πολυτέλεια να την έχουν πατρίδα».

Η παραπάνω αντιπαράθεση θα μπορούσε, βεβαίως, να «ξεφουσκώσει» πολύ σύντομα, χωρίς να αφήσει πίσω της σημάδια. Ακόμη κι αν αυτό συμβεί, όμως, είναι βέβαιο ότι το Vox δεν ήρθε για να φύγει, αλλά για να μείνει. Και μάλιστα, όχι μόνο στην Ισπανία, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη, καθώς διεκδικεί ήδη τον τίτλο του νέου αστεριού της Ακροδεξιάς, η οποία μοιάζει με Λερναία Ύδρα με πολλά και φρικιαστικά πρόσωπα.

«Ηγηθήκαμε μιας πολιτιστικής και πολιτικής αλλαγής, επειδή ανοίξαμε όλες τις απαγορευμένες συζητήσεις και είπαμε στην Αριστερά ότι η ιστορία δεν έχει ακόμη τελειώσει και δεν έχουν κανενός είδους ηθική υπεροχή», δήλωσε χαρακτηριστικά το βράδυ των εκλογών ο ηγέτης του κόμματος, Σαντιάγκο Αμπασκάλ – καλώντας, παράλληλα, σε μια επανακατάκτηση της Ισπανίας και απελευθέρωσή της από τους πρόσφυγες και μετανάστες, με το χτίσιμο ενός «αδιαπέραστου τείχους» στη Θέουτα και τη Μελίγια, τους ισπανικούς θυλάκους στο Μαρόκο.

Η κληρονομιά του Φράνκο

Τι είναι και τι αντιπροσωπεύει, όμως, το Vox, το οποίο ιδρύθηκε τον Δεκέμβριο του 2013 και ακολουθεί μια εκθετικά ανοδική πορεία εδώ και ένα περίπου χρόνο –συγκεκριμένα, από τις εκλογές του περασμένου Δεκεμβρίου στην Ανδαλουσία, στην κυβέρνηση της οποίας συμμετέχει πλέον; «Είναι το κόμμα που αντιπροσωπεύει την κληρονομιά του καθεστώτος του Φράνκο. Πριν ήταν το Λαϊκό Κόμμα, όμως πρόδωσε τους πάντες», δηλώνει με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο Χουάν Τσικάρο, πρόεδρος του Εθνικού Ιδρύματος του Φρανθίσκο Φράνκο, σε συνέντευξή του στο el Mon, λίγο πριν τις εκλογές.

«Η ιστορία της Ισπανίας είναι κυκλική. Η Ισπανία που εκπροσωπούσε ο Φράνκο θα επιστρέψει. Έχω πλήρη συνείδηση ότι θα είναι αδύνατο να επιστρέψει ένα καθεστώς σαν αυτό του Φράνκο, επειδή η ιστορία είναι αυτή που είναι και δεν επαναλαμβάνεται. Πολλά, όμως, από τα πράγματα που έγιναν στη διάρκειά του θα επιστρέψουν. Ίσως το δούμε αυτό στις εκλογές της επόμενης Κυριακής (...) Υπάρχουν σήμερα 2-3 εκατομμύρια και, εάν τα πράγματα συνεχιστούν έτσι, θα γίνουν πέντε εκατομμύρια πολύ γρήγορα», είχε πει ο ίδιος στην ίδια συνέντευξη – και αποδείχθηκε μάλλον απαισιόδοξος, μιας και το Vox συγκέντρωσε 3,6 εκατομμύρια ψήφους...

Οι βασικές πολιτικές θέσεις

Με ποιες θέσεις; Ιδού ορισμένες από αυτές, όπως περιλαμβάνονται στο πρόγραμμά του: Κατάργηση όλων των αυτόνομων επαρχιών και των κυβερνήσεών τους και ύπαρξη μιας και μοναδικής πανίσχυρης κεντρικής κυβέρνησης στη Μαδρίτη. Κίνητρα για τη δημιουργία «εθνικών ηρώων» και μιας κουλτούρας που θα θέτει το έθνος και τους πολίτες του πάνω από τις ανάγκες ολιγαρχών, κλεπτοκρατών, λόμπι και υπερεθνικών ομάδων.

Και ακόμη: Κατάργηση του νόμου που προστατεύει από την έμφυλη βία. Κατηγορηματικό όχι στη μετανάστευση προς την Ισπανία και λουκέτο σε όλα τα «φονταμενταλιστικά τζαμιά». Ενιαίο σύστημα δημόσιας υγείας και εκπαίδευσης για όλους τους Ισπανούς. Δραστική μείωση των φόρων και επιβολή ενιαίου συντελεστή 21%, με εξαίρεση τις πρώτες 12.000 ευρώ, που θα αυξάνονται κατά 3.000 για κάθε παιδί. Ανένδοτος κατά της διαφθοράς.

Μήπως σας φαίνεται ότι πρόκειται για ένα συνονθύλευμα θέσεων από όλο το πολιτικό φάσμα, έτσι ώστε οι Ισπανοί να ακούσουν ό,τι θα ήθελαν να ακούσουν από το Vox; Αν ναι, έχετε δίκιο – πρόκειται για ένα αντιπροσωπευτικό λαϊκιστικό μόρφωμα. Και τόσο επικίνδυνο, ταυτόχρονα...

AP Photo/Sergio Rodrigo