Ο πρωθυπουργός είχε άλλες τρεις εναλλακτικές. Εναλλακτική πρώτη: να δηλώσει «αυτή είναι η Ελλάδα», όπως ο Κ. Σημίτης και να πάει παρακάτω. Εναλλακτική δεύτερη: να μην πει τίποτα, όπως ο Κώστας Καραμανλής. Να πιει το αμίλητο νερό. Εναλλακτική τρίτη: να πει ένα mea culpa, όπως ο αείμνηστος Ανδρέας και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Δεν έκανε τίποτα από αυτά, αλλά ανέλαβε τις ευθύνες του, ακόμα και αυτές που δεν του ανήκαν. Στην πολιτική αυτό συμβαίνει. Ο τελευταίος πληρώνει τις αμαρτίες και των προηγούμενων.
Να υπενθυμίσω πως η όλη κατάσταση ξεκίνησε το 2015 όταν θεσμοθετήθηκε η Κοινή Υπουργική Απόφαση 873/55993 για να θεραπευθούν τα προβλήματα που προκαλούσε το ελλιπές Κτηματολόγιο και η απουσία δασικών χαρτών. Έτσι, με αυτήν την ΚΥΑ, έγινε μια εικονική κατανομή των βοσκοτόπων που ουδεμία σχέση είχε με την πραγματική κτηνοτροφική οικονομία. Για να το πω πολύ απλά, τα ζώα μπορεί να έβοσκαν κάπου στην Πελοπόννησο αλλά τα βοσκοτόπια τους δηλώνονταν στη Μακεδονία. Μια εμβαλωματική λύση που έλαβε μόνιμα χαρακτηριστικά και σήμερα μπορεί να χαρακτηριστεί ως θεσμικό ατόπημα.
Η ευθύνη της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας είναι ότι εκμεταλλεύτηκε αυτή την προσωρινότητα για τις δικές της τακτοποιήσεις. Διάβασα πως με αυτές τις παράνομες επιδοτήσεις άλλαξε ο πολιτικός χάρτης της Κρήτης. Αν αληθεύουν τα ρεπορτάζ που μιλούν για 2-3.000 «μαϊμουδένια» ΑΦΜ, αυτή η άποψη δε στέκει. Το εκλογικό σώμα της Κρήτης, στις τελευταίες εθνικές εκλογές, ήταν 360.000 ψηφοφόροι, η Νέα Δημοκρατία έλαβε περί τις 133.000 ψήφους και ο ΣΥΡΙΖΑ περίπου 79.000. Και αυτά τα μαϊμουδένια ΑΦΜ δεν είχαν εντοπιστεί μόνον στην Κρήτη.
Και τώρα τι γίνεται; Πρώτα—πρώτα να δούμε πόσοι έλαβαν επιδοτήσεις που δεν εδικαιούντο. Να έχουμε μια σαφή εικόνα του μεγέθους του προβλήματος. Ακολούθως να μάθουμε τα ευρήματα των εισαγγελέων, ώστε να γνωρίζουμε τον βαθμό εμπλοκής των πρωτοκλασάτων πολιτικών προσώπων, αν βεβαίως υπάρχει ποινικά ύποπτη εμπλοκή. Και με βάση τα προηγούμενα η κυβέρνηση να αποφασίσει αν θα πάει για εξεταστική ή για προανακριτική επιτροπή. Να μην αφήσει στην αντιπολίτευση την πρωτοβουλία των κινήσεων επί του συγκεκριμένου θέματος.
Είναι απολύτως λογικό—και θεμιτό θα έλεγα στο πλαίσιο του πολιτικού παιχνιδιού—όσοι μισούν προσωπικά τον Μητσοτάκη να μεγεθύνουν το πρόβλημα. Η Ελλάδα έχει δεχθεί δεκάδες πρόστιμα για μη συμμόρφωση σε κοινοτικές οδηγίες, χωρίς ποτέ να δοθεί αυτή η έκταση. Να σημειώσω το πρόστιμο, σε ημερήσια βάση, για τις χωματερές.
Τώρα, μετά την παταγώδη αποτυχία να πέσει η κυβέρνηση λόγω Τεμπών, έρχονται οι παράνομες επιδοτήσεις που κινούνται προς αυτήν την κατεύθυνση. Οι ίδιοι άνθρωποι, τα ίδια λόγια και στο τέλος η μακάρια προφητεία τους πως όπου να ναι πέφτει ο Κούλης. Ελπίζω να έχουν αντιληφθεί στο Μέγαρο Μαξίμου το σκηνικό που πάει να ξαναστηθεί. Και να αντιληφθούν επίσης πως άλλο πράγμα είναι η απονομή Δικαιοσύνης και η ανάληψη ευθυνών και άλλο η αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων.
Το «αποτύχαμε» είναι μια παραδοχή πολιτικής τάξης. Οι αποδιοπομπαίοι τράγοι μπαίνουν στα χωράφια της ηθικής.
