Προσλαμβάνουμε 10.000 καθηγητές στα σχολεία. Τους χρειαζόμαστε; Με τον αριθμό των μαθητών στα σχολεία να σημειώνει κάθε χρόνο κάθετη πτώση; Προβληματιζόμαστε. Εκείνοι που δεν αμφιβάλλουν είναι οι πολιτικοί μας. Αν τους δίναμε το ελεύθερο δεν θα άφηναν αδιόριστο Έλληνα. Η Σοβιετία τρέχει στο αίμα τους. Και τι θα κάνουμε τόσους αποφοίτους που βγάζουν τα ελληνικά πανεπιστήμια; Σύμφωνοι, υπάρχει θέμα. Μόνο που κανείς δεν το διορθώνει. Και έπειτα από 20 χρόνια, όταν τα πρωτάκια στο δημοτικό θα είναι είδος υπό εξαφάνιση και πάλι καθηγητές θα διορίζουμε.
Θα σας πουν ότι πολλά σχολεία έχουν ελλείψεις σε προσωπικό. Ρωτήστε τους πόσοι από τους καθηγητές αιτούνται λίγο πριν την έναρξη των μαθημάτων άδεια για λόγους υγείας ή οποιονδήποτε άλλον. Διότι δεν υπάρχει υπουργός Παιδείας που να μην προσπάθησε να λύσει το πρόβλημα που παρουσιάζεται στην έναρξη κάθε σχολικής χρονιάς. Ποιος θέλει να βλέπει τον εαυτό του στα πρωτοσέλιδα; Ρωτήστε επίσης πόσοι εκπαιδευτικοί είναι αποσπασμένοι σε άλλες υπηρεσίες.
Δεν είναι ότι έχουμε έλλειψη εκπαιδευτικών. Έλλειψη μαθητών έχουμε κι αυτή θα γίνει πιο έντονη στα επόμενα χρόνια. Αν στην εξίσωση βάλουμε και την Τεχνητή Νοημοσύνη, τότε τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα για όσους ποντάρουν στο μέλλον στο επάγγελμα του εκπαιδευτικού. Στο μέλλον. Ή τέλος πάντων σε κάποιο μέλλον. Διότι προς το παρόν το ελληνικό δημόσιο προσλαμβάνει ακόμη…
Χρειάζεται μια σοβαρή συζήτηση. Ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια εξακολουθούν και βγάζουν περισσότερους νομικούς απ’ όσους χρειαζόμαστε, για παράδειγμα, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να εφεύρουμε θέσεις εργασίας για τους άνεργους του κλάδου για να μην προκληθεί κοινωνική επανάσταση. Ούτε και φταίνε τα παιδιά που ιδρώνουν για να μπουν σε κάποιο πανεπιστήμιο να γίνονται θύματα μικροσυμφερόντων. Ποιο πανεπιστήμιο θέλει στα αλήθεια να μειώσει τους εισακτέους του; Εδώ, όμως, μιλάμε για το μέλλον των παιδιών μας. Και για μια κοινωνία που έχει συγκεκριμένες ανάγκες, χωρίς η πολιτεία ή τα πανεπιστήμια να ασχολούνται σοβαρά με αυτές.
Δέκα χιλιάδες νέοι εκπαιδευτικοί! Και αν δεν τους βάλουμε στα σχολεία, πού θα τους τοποθετήσουμε; Σε ποιες εργασίες; Διότι τα παιδιά μας κάπου πρέπει να εργαστούν. Έχουν σπουδάσει, έχουν προσπαθήσει σκληρά. Δεν είναι δίκαιο αυτό που τους συμβαίνει, να βρίσκουν εργασία μόνο ως γκαρσόνια Αλήθεια, ενδιαφέρει κάποιον αυτό; Για να προσανατολίσουμε τους ανθρώπους αυτούς σε άλλες εργασίες θα πρέπει αυτές να υπάρχουν. Και για να υπάρχουν νέες και καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας χρειάζεται να έχουν προηγηθεί ένα σωρό άλλα πράγματα. Δεν προκύπτουν με θαύματα. Το δημόσιο, λοιπόν, το ανακαλύπτουν ως διέξοδο για την επαγγελματική αποκατάσταση των νέων επειδή έχουν χρεοκοπήσει όλες οι άλλες πολιτικές για τις επενδύσεις.
Πολύ φοβόμαστε ότι όλα αυτά δεν ενδιαφέρουν την κοινωνία. Άλλωστε, πού να βρεθεί χρόνος! Σήμερα (Παρασκευή) έχουμε ένα ντέρμπι στο μπάσκετ μεταξύ Γιαννακόπουλου και αδελφών Αγγελόπουλων. Αυτά είναι τα σπουδαία. Όλα τα άλλα είναι θέματα για τους γκρινιάρηδες γέρους του Muppet Show…
Θανάσης Μαυρίδης
