Η δεύτερη τετραετία της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη σηματοδοτεί, πέραν όλων των άλλων, και την ιδεολογική ήττα της Αριστεράς. Είμαι προσεκτικός, δε μιλώ για ιδεολογική νίκη της φιλελεύθερης παράταξης, καθώς στην πολιτική η ήττα του ενός δε σημαίνει αυτομάτως και νίκη του άλλου στην πάλη των ιδεών. Για να μιλήσουμε για ιδεολογική νίκη της Νέας Δημοκρατίας θα πρέπει να γίνουν πολλές και σημαντικές μεταρρυθμίσεις που θα τις αγκαλιάσει η πλειοψηφία των πολιτών.
Για αυτό 2-3 σχολιαστές μιλούμε από τώρα για τρίτη τετραετία Μητσοτάκη, γιατί τότε θα σφραγιστεί το μεταρρυθμιστικό έργο των προηγούμενων τετραετιών. Ένα πισωγύρισμα ποτέ δεν αποκλείεται.
Ποια είναι η μεγάλη νίκη που είναι και ο τίτλος του άρθρου μου; Μα φυσικά η προοπτική της εμφάνισης και στην Ελλάδα μη κρατικών πανεπιστημίων και η αποδοχή αυτής της προοπτικής από την πλειοψηφία της κοινής γνώμης. Άλλωστε αποτελούσε η αναθεώρηση του άρθρου 16 μια προγραμματική δέσμευση της Νέας Δημοκρατίας.
Θυμάμαι το μακρινό 2006 και τις αντιδράσεις που προκάλεσε τότε μέσα στις τάξεις του ΠΑΣΟΚ η περίπτωση να συμπράξει με τη Νέα Δημοκρατία στην αναθεώρηση του άρθρου 16, παρά τη σύμφωνη γνώμη του Γιώργου Παπανδρέου. Η επιβίωση του κρατισμού μαζί με την ευτέλεια των συντεχνιακών συμφερόντων.
Έπρεπε να περάσουν 17 ολόκληρα χρόνια, να μεσολαβήσει η λαίλαπα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για να διαμορφωθεί μια νέα πολιτική πλειοψηφία που συντάσσεται πλέον με το αίτημα της εισόδου, σε πρώτη φάση πανεπιστημίων της αλλοδαπής, και σε δεύτερη φάση στην αναθεώρηση του άρθρου 16.
Οι πανεπιστημιακές συντεχνίες δε θα καταθέσουν τα όπλα. Θα δώσουν αγώνα οπισθοφυλακής για να περάσουν από το παράθυρο ό,τι δε θα μπορέσουν να περάσουν από την πόρτα. Δηλαδή, θα αγωνιστούν για να υπάρξει πρόνοια τέτοιων ρυθμίσεων, οι οποίες θα ακυρώσουν στην πράξη την επιχειρούμενη μεταρρύθμιση, καθώς ουδείς θα θελήσει να εμπλακεί σε μια τέτοια πολυδαίδαλη υπόθεση. Γνωστή η συνταγή και στην «πιάτσα» υφέρπουν ήδη τέτοιες προτάσεις, υπό τον μανδύα των «ανησυχιών».
Θέλω να πιστεύω πως η κυβέρνηση θα προχωρήσει αταλάντευτα στον σχεδιασμό της. Αν οι επιθυμητές συναινέσεις οδηγούν σε ευνουχισμό της συγκεκριμένης μεταρρύθμισης, ας συνεχίσει μόνη της. Να μην ενδώσει στους κρατιστές. Να μην ξανακάνει το λάθος που έκανε το 2019 με την ψήφιση του εκλογικού νόμου. Έχει μια άνετη πλειοψηφία και την κοινή γνώμη με το μέρος της.
Τα οφέλη από την έλευση στην Ελλάδα πανεπιστημίων της αλλοδαπής είναι τόσο προφανή, που είναι πλέον κουραστική η σχετική επιχειρηματολογία. Μόνον οι ιδεοληπτικοί και οι φορείς του συντεχνιακού πνεύματος δεν το βλέπουν και ούτε βεβαίως πρόκειται να το δουν.
Το 2023 δεν είναι 2006. Σε αυτά τα 17 χρόνια έχουν συμβεί τόσα πολλά, έχει εισβάλει στην πολιτική και κοινωνική ζωή η νέα γενιά που στην εποχή του Διαδικτύου βλέπει, κρίνει και αποφασίζει. Στο χέρι της κυβέρνησης είναι να προχωρήσει στη συγκεκριμένη μεταρρύθμιση χωρίς καμιά έκπτωση. Στο κάτω κάτω οι νικητές δε συμβιβάζονται. Η συναίνεση επιτυγχάνεται υπό τους όρους τους.
