Γίνεται ένας Πρόεδρος, αστακοκαραβοκύρης, να ελεγχθεί από το Κράτος Δικαίου;…

Ο Στέφανος Κασσελάκης παγιδεύτηκε, σαν τους αστακούς, στα δίχτυα του Νόμου ΣΥΡΙΖΑ. Δεν φαίνεται, δημοσίως τουλάχιστον, η δυσάρεστη για αυτόν εξέλιξη να του προκαλεί κάποια αγωνία. Ούτε καν ανησυχία. Άλλωστε, δεν είναι κάποιος οποιοσδήποτε «κοινός» πολίτης, να βρεθεί υπόλογος για μια παράνομη πράξη. Είναι ο Αρχηγός της αξ. Αντιπολίτευσης. Και ως υπερασπιστής, όπως περιφερόμενος αυτοδιαφημίζεται, του κράτους Δικαίου αδύνατον να τον κυνηγήσει η Δικαιοσύνη. Έτσι πιστεύει, αυτό δείχνει και έως τώρα επιβεβαιώνεται!

Ο Νόμος Τσίπρα, συντάχθηκε και ψηφίστηκε από τον ίδιο και τον συνέταιρο Π. Καμμένο, για να παγιδεύσουν τον Μητσοτάκη και τη σύζυγο του στις όποιες επιχειρηματικές της δραστηριότητες. Είναι σκληρός και άδικος, αλλά απόλυτος και σαφής.

Πολιτικός αρχηγός, είτε ως εκλεγμένος βουλευτής, είτε όχι, δεν δικαιούται να κατέχει ή να μετέχει σε νομικό πρόσωπο, δηλαδή σε εταιρεία, στην Ελλάδα ή και στο εξωτερικό. Σε όλων των ειδών και κατηγοριών εταιρείες. Και το βασικότερο. Ο Νόμος αυτός στα χρόνια της Διακυβέρνησης Μητσοτάκη, δεν άλλαξε, δεν αντικαταστάθηκε, δεν καταργήθηκε. Εξακολουθεί να ισχύει!

Ο Κασσελάκης στον βαθμό που δεν διαψεύδεται, ότι είναι ιδιοκτήτης ή μέτοχος εταιρείας του εξωτερικού, κι όχι κατ΄ανάγκη εξωχώριας, παρανομεί. Έχει παραβιάσει τον υπερβολικά αυστηρό και περιοριστικό νόμο ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη στιγμή, όταν εξελέγει Πρόεδρος στον ΣΥΡΙΖΑ.

Τότε, έπρεπε να αποποιηθεί της κατοχής του περιουσιακού του στοιχείου. Να πουλήσει ή να μεταβιβάσει τα εταιρικά του δικαιώματα. Δεν το έκανε. Ένιωθε ασφαλής και σίγουρος. Βέβαιος ότι δεν θα τον αγγίξει ο Νόμος, ότι δεν πρόκειται να ασχοληθεί μαζί του η Δικαιοσύνη. Μέχρι στιγμής πάντως η εξέλιξη του θέματος τον δικαιώνει.

Στις φορές που ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ένιωσε μια κάποια ενόχληση λόγω δημοσιευμάτων, κρύφτηκε πίσω από εναλλασσόμενες δικαιολογίες, χωρίς ωστόσο να πιεστεί ιδιαιτέρως. Την πρώτη φορά που βρέθηκε εκτεθειμένος ενώπιον της κοινής γνώμης, μήνες μετά την εκλογή του ως Προέδρου, επικαλέστηκε το επιχείρημα ότι δεν είναι βουλευτής. Ο Νόμος Τσίπρα όμως δεν κάνει διακρίσεις! Η διάταξη είναι ξεκάθαρη. Ο Πρόεδρος κόμματος δεν μπορεί να κατέχει νομικό πρόσωπο. Τελεία.

Στην επόμενη υπόμνηση των ΜΜΕ, ο 35χρονος επιχειρηματίας από το Μαϊάμι πέρασε στη δεύτερη γραμμή άμυνας, πάλι όμως χωρίς περαιτέρω δικαστική διερεύνηση. Απάντησε ότι τα αποκτήματα από τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες είναι καθ΄όλα νόμιμα. Κανείς, όμως, δεν έθιγε την παράμετρο αυτή.

Οι αναφορές δεν σχετίζονταν με φορολογικές εκκρεμότητες. Ο Πρόεδρος Κασσελάκης επέμεινε στην άρνηση του να απαντήσει στο βασικό ερώτημα. Είναι ακόμη κάτοχος εταιρείας; Εάν «ναί» παραβιάζει τον ισχύοντα Νόμο. Τίποτε περισσότερο προς στιγμή.

Την τρίτη φορά, όταν το ρεπορτάζ εμπλουτίστηκε με στοιχεία περί της εταιρείας Κασσελάκη που εξαγόρασε αλιευτικά σκάφη για ψάρεμα αστακού, ο Πρόεδρος απάντησε μέσω των «κύκλων» του, ότι όλα θα διευκρινιστούν με την υποβολή της δήλωσης Πόθεν Έσχες. Οι γνωρίζοντες επιμένουν ότι ούτε αυτό απαντά στο ζητούμενο.

Καμία σχέση με το Πόθεν Έσχες, λένε. Μέχρι να φτάσει στη δήλωση περιουσιακών στοιχείων ο Πρόεδρος Κασσελάκης οφείλει, σύμφωνα με το Νόμο (παγίδα για Κυριάκο Μητσοτάκη και Μαρέβα Γκραμπόφσκι) Τσίπρα, να δηλώσει εάν κατέχει εταιρεία στο εξωτερικό.

Κι όμως, αυτό το τόσο απλό ζήτημα αντιμετωπίζεται λες κι είναι το Μεσανατολικό! Η Δικαιοσύνη, επίσης, απέχει. Λες κι είναι κάτι εκτός των αρμοδιοτήτων της. Δεν το αγγίζει. Φοβάται μήπως στοχοποιηθεί από τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ; Μπορεί. Ο Στ. Κασσελάκης θα έπειθε κάπως εάν ο ίδιος, έστω και τώρα, είχε το θάρρος να ξεκαθαρίσει τα πράγματα.

Ένα ακόμη αστείο με την περίπτωση του είναι ότι κυκλοφορεί δεξιά κι αριστερά καταγγέλλοντας, ότι με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, δεν υφίσταται στην Ελλάδα Κράτος Δικαίου.

Να υποθέσουμε, θέλει ο Στ. Κασσελάκης, ότι ο Πρωθυπουργός παρεμποδίζει τη Δικαιοσύνη να απευθύνει πρόσκληση στον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και να κάνει τη δουλειά της.

Από την άλλη, γίνεται ένας κοτζάμ Κασσελάκης να…περιορίζεται από το Κράτος Δικαίου!
Λίγη ντροπή επιτέλους…