Το πόρισμα του Καθηγητή της Σχολής Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ Δημήτρη Καρώνη, κατόπιν παραγγελίας του εφέτη ανακριτή Σωτήρη Μπακαίμη που απαντά σε συγκεκριμένα ερωτήματα σχετικά με το δυστύχημα των Τεμπών στον οποίο και παραδόθηκε, όπως και το πόρισμα του καθηγητή Μεταλλουργών-Μεταλλειολόγων του ΕΜΠ Πέτρου Τσακιρίδη, τα οποία και δόθηκαν στη δημοσιότητα (13/5/25) έβαλαν τα τελευταία καρφιά στο φέρετρο των θεωριών συνωμοσίας, της ξυλολιολικής παράνοιας, στην ουσία της οργανωμένης και μεθοδευμένης πολιτικής απάτης με στόχο την ανατροπή του Π/Θ και της κυβέρνησης.
Το πόρισμα του κ. Καρώνη απαντά σε όλα τα ερωτήματα. Επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά το γεγονός ότι η έκρηξη, η πυρόσφαιρα και η φωτιά που επακολούθησε μετά τη σύγκρουση των δυο αμαξοστοιχιών δεν είχαν καμιά σχέση με κάποιο «παράνομο» φορτίο ξυλολίου ή άλλου αγνώστου προελεύσεως εύφλεκτου υγρού που δήθεν μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία. Οφείλονται κατά πάσα πιθανότητα στα έλαια σιλικόνης και στις παρενέργειές τους σε συνθήκες υψηλών θερμοκρασιών. Δεν είναι ο μόνος που κατέληξε σε ένα τέτοιο συμπέρασμα.
Χρειάζεται κατά κόρον να επαναλαμβάνεται ότι τα 3 βίντεο που ταυτοποιήθηκαν από τους δικαστικούς εμπειρογνώμονες και πιστοποιήθηκαν ως αυθεντικά και γνήσια από τα Εγκληματολογικά Εργαστήρια της ΕΛ.ΑΣ από ειδικούς επιστήμονες είχαν δώσει τη χαριστική βολή σε κάθε αμφιβολία ή πιθανότητα περί ύπαρξης δήθεν παράνομου και λαθραίου φορτίου εύφλεκτης ύλης, διότι νόμιμο, σύμφωνα με τα φορτωτικά έγγραφα της εταιρίας, δεν υπήρχε.
Αυτό το κατάλαβαν αμέσως οι τυμβωρύχοι και πολιτικοί απατεώνες των Τεμπών και έσπευσαν με διάφορους τσαρλατάνους να τα προσβάλλουν ως μη γνήσια και φυσικά να απαξιώσουν τα νέα Πορίσματα. Η πολιτικοποιημένη μερίδα των γνωστών συγγενών θυμάτων έσπευσε να χαρακτηρίσει το πόρισμα Καρώνη «ύβρη και φιάσκο» ή τον καθηγητή κατ’ ουσία «εξαγορασμένο» ενώ η κα Ζωή το ακύρωσε ολόκληρο αυθωρεί και παραχρήμα.
Το πόρισμα του κ. Τσακιρίδη, το οποίο προέκυψε μετά από αίτημα αρμόδιας υπηρεσίας της Πυροσβεστικής έγινε κατόπιν αυτοψίας στην τοποθεσία Κουλούρι, εκεί όπου έχουν μεταφερθεί τα βαγόνια των αμαξοστοιχιών του δυστυχήματος και αναφέρει ρητά ότι «τα κομμάτια του πιλοτηρίου και τα πλαίσια της ηλεκτρομηχανής που εξετάστηκαν και τα δείγματα που ελήφθησαν, οδηγούν στο συμπέρασμα, ότι δεν είναι καμένα, δε δηλώνουν δηλαδή έκρηξη, αλλά φέρουν μόνον παραμορφώσεις από χτυπήματα που προκλήθηκαν από τη σύγκρουση των τρένων».
Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι η αυτοψία, έγινε προ μηνών κατόπιν πρωτοβουλίας της οικογένειας του 29χρονου μηχανοδηγού της εμπορικής αμαξοστοιχίας Δημήτρη Μασσαλή. Η μητέρα του κα Σταυρούλα Καρύδη έλυσε τη σιωπή της. Όσο επικρατούσαν οι φωνές των άλλων συγγενών, των δικών τους «εμπειρογνωμόνων» και συνηγόρων στους οποίους και δινόταν για προφανείς πολιτικούς λόγους άπειρος χρόνος στα ΜΜΕ, είχαν σκοπίμως απομονωθεί και παραγκωνιστεί, όπως πρόσφατα αποκαλύφτηκε. Η λογική φωνή τους επισκιάστηκε από τον παρανοϊκό κονιορτό των άλλων. Έφτασε, όμως, η στιγμή να μιλήσουν με τη φωνή της λογικής άλλες οικογένειας θυμάτων που δεν ακούγονταν.
Η κα Καρύδη, πριν την επίσημη αυτοψία, γνώριζε ότι δεν υπήρχε κανένα ίχνος καύσης στο πιλοτήριο του γιού της, που το πτώμα του είχε βρεθεί ακέραιο και άκαυτο, κι είχε μιλήσει για το δικό της μαρτύριο. Να ακούει καθημερινά για 2 χρόνια περί «λαθραίου» φορτίου από άλλους συγγενείς θυμάτων, ότι, συνεπώς, ο γιός της ήταν «λαθρέμπορος» ή συνεργός σε «έγκλημα». Αλλά και τον άλλο μηχανοδηγό της εμπορικής αμαξοστοιχίας, τον Σπύρο Βούλγαρη, η κα Ζωή είχε χαρακτηρίσει στη Βουλή (21/2/2025) στην ουσία «λαθρέμπορο» εφόσον μετέφερε «παράνομο φορτίο», τη στιγμή μάλιστα που είχε διατελέσει και εθελοντής στο γραφείο του κ. Μητσοτάκη. Όπερ έδει δείξαι.
Ας θυμίσω και το άλλο τραγελαφικό. Την αναζήτηση του «λαθραίου εύφλεκτου υγρού» στο κόκπιτ του μηχανοδηγού της δεύτερης ηλεκτράμαξας. Οι ηλίθιοι δεν κατάλαβαν ότι στα πόδια του αδικοχαμένου μηχανοδηγού Μασσαλή, καθόσον ο ίδιος σε κανένα λάθος δεν υπέπεσε, δε χωρούσαν παρά λίγα μπιτόνια των 20 λίτρων υγρού αντί των 120 που επιμόνως αναζητούσαν κι είχαν γίνει άφαντα. Έχει και το γελοίο τα όριά του.
Ο Χρησμός του Μαντείου των Δελφών
Ενώπιον τέτοιων νέων αδιάσειστων στοιχείων που έρχονται να προστεθούν στην αυθεντικότητα των 3 βίντεο το παραμύθι των πολιτικών απατεώνων άλλαξε. Αναδιπλώθηκαν. Ισχυρίζονται τώρα ότι εφόσον υπάρχουν και ορισμένα Πορίσματα περί του «εύφλεκτου υγρού», αιτία της διαβόητης «πυρόσφαιρας» (όλα εκ μέρους μικρής μερίδας συγγενών θυμάτων), τότε, για να είναι κανείς «αντικειμενικός», υπάρχουν δύο ισότιμες εκδοχές. Πρόκειται για μια άλλη απόπειρα πολιτικής απάτης διότι φορτίο «εύφλεκτου καυσίμου» δε βρέθηκε ούτε μπόρεσαν όσοι ισχυρίζονται το αντίθετο να το εντοπίσουν κάπου στην εμπορική αμαξοστοιχία.
Φανερή πλην μάταια η προσπάθεια να διασώσουν ό, τι απέμεινε από το αφήγημα της πολιτικής απάτης που έχει καταρρεύσει με πάταγο με καταφυγή σε «χρησμούς». Έξοχο δείγμα οι ταυτόσημοι πρωτοσέλιδοι τίτλοι των εφημερίδων ΚΟΝΤΡΑ και ΤΑ ΝΕΑ (14/5/25) για το πόρισμα του κ. Καρώνη («Ήξεις Αφίξεις»), άρα ας προσφύγουμε σε χρησμούς του Μαντείου των Δελφών, δεν έχουμε χρεία άλλων, επιστημονικών αποδείξεων.
Επομένως, το πόρισμα είναι αμφίσημο, επιδέχεται δυο ερμηνείες. Την ίδια ακριβώς ετικέτα χρησιμοποίησε, κατά σύμπτωση, στη Βουλή και η λαλίστατη κα Κωνσταντοπούλου. Ακριβώς την ίδια. Πρόκειται, βέβαια, για μια ακόμη προσπάθεια συνειδητής παραπλάνησης. Οι θεωρίες συνωμοσίας εξισώνονται και θεωρούνται ισοδύναμες με τα στοιχεία, τις αποδείξεις και τα επιστημονικά ευρήματα. Διότι, πρέπει να συντηρήσουν το μύθευμα της «συγκάλυψης» της οποίας, όπως όλοι πλέον γνωρίζουμε χάρις στον κ. Ανδρουλάκη, «ενορχηστρωτής» ήταν ο ίδιος ο Μητσοτάκης. Τι ακριβώς συγκαλύφτηκε άραγε εφόσον δεν υπήρχε; Αέρας κοπανιστός. Και γιατί έγινε «αλλοίωση» του τόπου του δυστυχήματος και μάλιστα μόνο από τη μια μεριά της σιδηροδρομικής γραμμής ώστε να καταστραφούν δήθεν «πολύτιμα» στοιχεία; Ποια ήταν αυτά; Σιγή ιχθύος.
Η πολιτική εκμετάλλευση του δυστυχήματος και τυμβωρυχία συνεχίζεται έχοντας ως επίκεντρο όχι τα αίτια της τραγωδίας και τις υποκείμενες αιτίες της αλλά τις συνέπειές της.
Δε θα βρεθούν πολίτες και συγγενείς θυμάτων της τραγωδίας για να λογοδοτήσουν και να καθίσουν στο σκαμνί οι τυμβωρύχοι και πολιτικοί απατεώνες; Τους αξίζει παραδειγματική τιμωρία.
Εύλογα Βασικά Ερωτήματα
Ωστόσο, δυο βασικά ερωτήματα σε σχέση με την τραγωδία των Τεμπών, αξίζουν γενικότερης προσοχής.
Το πρώτο είναι πολυπαραγοντικό και πολυσύνθετο. Αφορά το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, 75% με 80%, πίστεψε ότι κάτι το φοβερό «συγκάλυπτε» η κυβέρνηση στην τραγωδία των Τεμπών συντασσόμενο με τις θεωρίες συνομωσίας και τα συναφή. Όσο κι αν μειώνονται τα ανωτέρω ποσοστά λόγω των αποκαλύψεων περί σκόπιμων ψεμάτων και απάτης εντυπωσιάζει η ευκολία με την οποία δημαγωγοί, ψεύτες και πολιτικοί απατεώνες έπεισαν και εξακολουθούν να πείθουν, τις νεώτερες κυρίως ηλικίες. Η ευκολία αυτή δεν μπορεί να εξηγηθεί από την επικοινωνιακή επικράτηση κατά κράτος των θεωριών συνωμοσίας ενώπιον της αδράνειας, αφωνίας και αμηχανίας της κυβέρνησης και της κοινωνίας των ορθολογικών πολιτών.
Οφείλεται σε υπαρκτό διάχυτο και ισχυρό ιδεολογικό υπόστρωμα, ιδιαίτερα μεταξύ νεότερων ηλικιών. Τα στοιχεία από αρκετές έρευνες είναι τρομακτικά για την πολιτική υγεία της κοινωνίας και δυσοίωνα για τη μελλοντική της πορεία. Ακόμα και υπό κανονικές συνθήκες το κοινωνικό σώμα διακατέχεται αδιαλείπτως από θυμό, οργή, απογοήτευση, θεωρεί τον εαυτό του θύμα, φτωχό και τρισάθλιο, απαξιώνει τα πάντα, τις αξίες και τους θεσμούς της Πολιτείας και της φιλελεύθερης δημοκρατίας κι ότι γενικά τα πράγματα βαδίζουν σε λάθος κατεύθυνση χωρίς να ξέρει τι θέλει και ποιος είναι ο ορθός προσανατολισμός που επιζητεί. Πλήρης σύγχυση μέχρι παράνοιας. Πολτός. Το φαινόμενο δεν είναι βέβαια αποκλειστικά ελληνικά αλλά έχουμε πολλές δικές μας «ιδιαιτερότητες» γι αυτό και πρέπει να απασχολήσει σοβαρά πολλούς επιστημονικούς κλάδους συμπεριλαμβανομένων της πολιτικής ψυχολογίας και ψυχιατρικής.
Το δεύτερο, σχετίζεται άμεσα με το γεγονός ότι 5 με 7 αθώα άτομα βρήκαν το θάνατο από ασφυξία στην επιβατική αμαξοστοιχία λόγω της εκδήλωσης πυρκαγιάς μετά τη σύγκρουση των δυο τρένων. Φρικτός θάνατος πέραν από κάθε αμφιβολία. Όπως και κάθε θάνατος που προκύπτει αναπόφευκτα σε ανάλογες συνθήκες. Χωρίς οξυγόνο. Παρανάλωμα πυρός. Τι είναι, όμως, αυτό που διαφοροποιεί το θάνατο από φωτιά εύφλεκτης ύλης ή ελαίων σιλικόνης ή άλλων εύφλεκτων υλικών; Ποιο είναι το κίνητρο, η ειδοποιός διαφορά που υπαγορεύει την προτίμηση προς το εύφλεκτο «λαθραίο» υγρό ορισμένης μερίδας συγγενών των θυμάτων; πώς μπορεί να δικαιολογήσει ή να ερμηνεύσει κανείς ένα τέτοιο απύθμενο πολιτικό μένος; Την απαξίωση θεσμών, προσώπων, διαδικασιών και το μηδενισμό των πάντων; Την εδραιωμένη και δημόσια εκφρασμένη εκ των προτέρων πεποίθηση ότι τα πάντα είναι «στημένα» από το «σάπιο σύστημα» κι ότι δε θα αποδοθεί δικαιοσύνη; Πώς μπορεί να αποφύγει κανείς το συμπέρασμα ότι οι επιλογές αυτές δεν είναι κατ’ εξοχήν πολιτικές;
Όσο για την πολιτική εργαλειοποίηση της τραγωδίας από όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, με πρωτοπόρο τον κ. Ανδρουλάκη, θα χρειαστεί να επανέλθουμε. Διότι, δικαιώθηκε πλήρως η άποψη του «γενίτσαρου» Γ. Φλωρίδη, του Υπουργού Δικαιοσύνης, ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι, δυστυχώς, για τα μπάζα.
