Αντιστρέφοντας μια γνωστή ρήση θα λέγαμε πως όταν η Δημοκρατία γίνεται παράσταση οι πολίτες μετατρέπονται σε θεατές. Και η παράσταση ήταν παρακμιακή προχθές το βράδυ κατά την συζήτηση για την προανακριτική.
Αφού είχαν προηγηθεί επί διήμερον πρωτοφανείς χαρακτηρισμοί εναντίον της κυβέρνησης (περί καμόρας, μαφίας, χούντας και εγκληματικής οργάνωσης), στο τέλος μέσα σε ένα κακοστημένο παιχνίδι εντυπώσεων και με τις γνωστές εντάσεις και μετωπικές αντιπαραθέσεις στις οποίες πρωτοστάτησε ως συνήθως η Ζωή, κατέληξε σε τακτική ήττα της αντιπολίτευσης.
Συνέβη το πρωτοφανές: Κόμματα που είχαν καταθέσει πρόταση Προανακριτικής Επιτροπής και τα οποία ομού μετά των υπολοίπων της αντιπολίτευσης, είχαν διαβεβαιώσει δημοσίως ότι θα την υπερψηφίσουν, τελικά αποχώρησαν και δεν την ψήφισαν! Ενώ η αμφισβητούμενη για την συμμετοχή της κυβέρνηση, τελικά - δια του κόλπου της επιστολικής ψήφου - ήταν παρούσα την ώρα της ψηφοφορίας!
Είναι φανερό ότι η επιστολική ψήφος αποτέλεσε την ασπίδα της κυβέρνησης έναντι του ενδεχομένου διαρροών. Η πρακτική αυτή, μπορεί να μην πληρούσε το πνεύμα του κανονισμού, πληρούσε όμως το γράμμα του. Εξ ου και δεν υπήρξε πρόβλημα νόμιμης συγκρότησης της ολομέλειας.
Η ΝΔ, ίσως μεθοδευμένα αφού υπήρχαν οι επιστολικές ψήφοι, άφησε επί μακρόν να αιωρείται το ενδεχόμενο απουσίας της. Γι’ αυτή την αναμενόμενη απουσία της έδειχνε παραδόξως μεγάλο ενδιαφέρον η αντιπολίτευση. Προφανώς, ανέμεναν ότι η ΝΔ δεν θα συμμετάσχει στην ψηφοφορία, με αποτέλεσμα να καταστεί στόχος μαζικών καταγγελιών από τα κόμματα της αντιπολίτευσης και υπεύθυνη για την αναβολή της ψηφοφορίας.
Είναι χαρακτηριστική η αδημονία του Νίκου Ανδρουλάκη ο οποίος είχε προειδοποιήσει με στυλ: «Αν στο τέλος της ημέρας επιλέξετε την πολιτική δειλία, την έλλειψη εμπιστοσύνης στους βουλευτές σας, αν επιλέξει ο κ. Μητσοτάκης φυγομαχία, θα είναι μια πολιτική επιλογή απόδρασης».
Τελικά, δεν απέδρασε η ΝΔ αλλά… το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η Νέα Αριστερά, και οι υπόλοιποι! Ίσως, επειδή γνώριζαν ότι οι προτάσεις τους για σύσταση προανακριτικής δεν θα ψηφιστούν, διαμόρφωσαν με την σειρά τους ένα σόου αγανακτισμένης αποχώρησης, με υπόλογο την κυβέρνηση ως φέρουσα την ευθύνη που η ψηφοφορία τινάχτηκε στον αέρα.
Όμως η «εντός ορίων» όπως είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ή έστω «στο όριο» όπως θα λέγαμε εμείς, αλλά πάντως νόμιμη επιλογή της ΝΔ, αποδυνάμωσε την καταγγελτική ρητορεία της αντιπολίτευσης, πολύ περισσότερο που και η ίδια μετήλθε ίδιων τακτικών.
Σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε ο Πρόεδρος της Βουλής Νικήτας Κακλαμάνης, στην αιτούμενη ψηφοφορία «σκορποχώρι», πάνω από 40 βουλευτές, σχεδόν το 1/3 της αντιπολίτευσης, είχαν στείλει επιστολικές ψήφους για μια ψηφοφορία που ήταν μυστική. Και αυτές βεβαίως αποσύρθηκαν μετά τη δια ζώσης απόσυρση της αντιπολίτευσης. Παράσταση τσίρκο…
Τελικά, κατά το καβαφικό, όλοι «βλάπτουν την Συρίαν το ίδιο». Η αντιπολίτευση δεν έχει να αντιτείνει πολλά σε προγραμματικό επίπεδο καθώς επί μέρους προγραμματικές πτυχές της έχει καλύψει η κυβέρνηση.
Σε αυτά προστίθενται η αυξημένη ευλυγισία της κρατικής δομής (παρά κάποιες αφ υψηλού διαπιστώσεις περί ψηφιοποίησης της γραφειοκρατίας), η οικονομική ανάπτυξη και η συρρίκνωση της ανεργίας, δημιουργούν εμπιστοσύνη, παρά την σταθερότητα που επιδεικνύει η αδηφάγος ακρίβεια.
Και επειδή σε προγραμματικό επίπεδο η αντιπολίτευση δεν έχει να αντιτάξει πολλά και να σμιλεύσει προφίλ αυριανής κυβέρνησης εμπνέουσας εμπιστοσύνης για ικανότητα διακυβέρνησης, έχει επιλέξει την μετατροπή της πολιτικής ζωής σε ένα απέραντο δικαστήριο.
Με κυνικό σκεπτικό θα λέγαμε πως θα ήταν ενδεδειγμένη πρακτική εάν ήταν αποτελεσματική. Όμως οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν την ανεπίγνωστη συνέχεια της ματαιοπονίας.
Παρασύρουν όμως την κυβέρνηση να μπει στο ίδιο μικροπολιτικό παιχνίδι και να χάσει την κυριαρχική εικόνα της στην πολιτική σκηνή. Δεν θα έχανε κάτι σημαντικό αν αποσκιρτούσαν κάποιοι βουλευτές από τη γραμμή κατά την ψηφοφορία.
Αντιθέτως, θα το χρησιμοποιούσε ως απόδειξη της εσωτερικής της Δημοκρατίας. Έτσι κι αλλιώς με αυτή την αντιπολίτευση δεν έχει να φοβάται.
