Χαρμόσυνη Ανάσταση απόψε για τους πιστούς, και συμβολική ελπίδα για όλους μας. Οι άνθρωποι μπρος στην αγωνία για το φθαρτό της ύπαρξης, από τις απαρχές της ύπαρξής τους, πάντα ανάσταιναν τους θεούς τους.
Και όπως έχει πει ο Αγιος Αυγουστίνος «Αυτό που σήμερα αποκαλείται χριστιανική θρησκεία, υπήρχε ήδη ανάμεσα στους αρχαίους και δεν έλειπε και στις απαρχές της ανθρώπινης φυλής. Όταν ο Χριστός εμφανίστηκε ένσαρκος, η αληθινή θρησκεία, που υπήρχε ήδη, έλαβε την ονομασία Χριστιανική».
Για τους σκλαβωμένους επί 400 χρόνια ραγιάδες, η Ανάσταση και η «Λαμπρή» ήταν η πιο φωτεινή γιορτή. Όχι μόνο για την μυστηριακή θρησκευτικότητα της ανάστασης. Αλλά γιατί συμβόλιζε τον μύχιο πόθο της απελευθέρωσης του έθνους των Ρωμιών, από τους αλλόθρησκους.
Φέτος λόγω της αδημονίας μετά από δύο χρόνια συμπίεσης λόγω πανδημίας, και εν μέσω γκρίνιας για την ακρίβεια που ενέσκηψε λόγω πολέμου ξεχυθήκαμε στην ελληνική περιφέρεια, πολλοί να επανασυνδεθούμε με τις ρίζες μας, να ξαναδούμε οικεία πρόσωπα ή απλώς για να ξεσκάσουν.
Την ίδια ώρα υπάρχει ένας χριστιανικός λαός, πιο πιστός από εμάς (στην αρχαϊκότητά του, καθότι βρέθηκε με απαγορευμένη την θρησκευτική του έκφραση για δεκαετίες και δεν είχε χρόνο και διάθεση των ημέτερων θρησκευτικών αμφισβητήσεων), που δυο μήνες τώρα σταυρώνεται, πονάει, αιμάσσει, διαμελίζεται, καταστρέφεται.
Ένας λαός που ο σταυρωτής είναι ομόθρησκός του. Και που απέρριψε την πρόταση του ομολόγου του της αμυνόμενης χώρας, για εκεχειρία τις ημέρες του Πάσχα. Αντιθέτως έχει ξαμολύσει τους φονιάδες Τσετσένους μουσουλμάνους, να πανηγυρίζουν «Αλλαχ Ακμπαρ» στα ματωμένα ερείπια μιας πόλης με το όνομα της Παναγιάς.
Οι Ουκρανοί ζουν την παρατεταμένη μεγάλη τους εβδομάδα. Και όπως γράφει ο εκεί δημοσιογράφος Κώστας Ονισένκο στα Νέα «παραμονές του Πάσχα οι περισσότεροι πιστοί ψάχνουν να πιαστούν από μια ελπίδα, όχι μόνο για τη λήξη αυτού του πολέμου, αλλά και για κάτι άλλο, πολύ πιο δύσκολο. Για την απόδοση δικαιοσύνης ως προς τους ενόχους».
«Σε άλλους ναούς δεν θα τελεστεί καθόλου. Δεκάδες ναοί έχουν καταστραφεί από τους ρωσικούς βομβαρδισμούς. Άγνωστος είναι ο αριθμός των ιερέων που έχουν δολοφονηθεί».
Πάντως το καθεστώς του Κρεμλίνου νιώθει τη διπλωματική απομόνωση αλλά και την απαξίωση στον κόσμο της Δύσης. Η Ρωσία ως Σοβιετική Ενωση είχε σοβαρή διπλωματική παράδοση. Με τον Πούτιν έχει ξεπέσει και σε αυτό. Τα χθεσινά γελοία παράπονα της κας Ζαχάροβα, για την απέλαση Ρώσσων διπλωματών από τη χώρα μας, δείχνει πόσο έχει μικρύνει την αυτοκρατορική Ρωσία ο Πούτιν.
Οι δηλώσεις της Ζαχάροβα ήρθαν την ώρα που γραφόταν το κείμενο, και άλλαξαν τη ροή τυπ. Εκανε μια απίστευτη σύγκριση ημερομηνίας. Αντιπαραβάλει τη 6η Απριλίου που ανακοινώθηκε από τη χώρα μας η απέλαση 12 Ρώσων διπλωματών ως «personae non gratae», με την 6η Απριλίου του 1941 και της επίθεσης των Ναζί, διερωτώμενη εάν πρόκειται για σύμπτωση ή «διαβολικά ακριβή υπολογισμό»! (τα έχουν χάσει από την αποτυχία της «γρήγορης επέλασης»).
Στην ανάρτησή της στο Telegram (σ.σ. κάτι αντίστοιχο του twitter) έφτασε να παραπονιέται που είμαστε τόσο αγνώμονες που δεν αναγνωρίζουμε ότι έστειλαν ως πρώτο ηγέτη μας τον υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας (έρμε Καποδίστρια). Υπενθυμίζει δεν για να μας συγκινήσει, ότι έχουμε και την ίδια πίστη (οι Ουκρανοί μάλλον φέρνουν σε… μουσουλμάνους).
Παράλληλα θυμίζει ότι οι Ρώσοι «δεν αρνηθήκαμε να βοηθήσουμε τους Έλληνες φίλους μας», κάνοντας προφανώς αναφορά στην περσινή αποστολή του πυροσβεστικού αεροσκάφους Beriev. Μάλλον… χαριστικά μας το έστειλαν λόγω φιλίας, και όχι επειδή το νοικιάσαμε και το πληρώσαμε στο πλαίσιο μιας εμπορικής συμφωνίας.
Η ανάρτηση Ζαχάροβα κραυγάζει άθελά της το ξάφνιασμα, γιατί χωρίς να το έχουμε καταλάβει, η Ρωσία μας θεωρούσε δεδομένους.
Τα πλοκάμια του ρωσικού κόμματος» που περιλαμβάνουν Μονές, «Γέροντες», παραθρησκευτικές σέχτες που ονειρεύονται τη δημιουργία νέας Ρώμης, αριστερά πολιτικά γκρουπούσκουλα και ακροδεξιές πολιτικές οργανώσεις, ήταν μεγαλύτερη από όσο νομίζαμε.
Εν τω μεταξύ όσο σοβαρός και να μην είναι ο ύπατος εκπρόσωπος της Ε.Ε. Ζακ Μπορέλ, μιλάει με βάση πληροφορίες που έχει συγκεντρώσει η Ενωση, δηλαδή το ΝΑΤΟ. Αναφέρεται σε θηριωδίες κατά αμάχων, για χιλιάδες κατοίκους της Μαριούπολης που έχουν απελαθεί στη Ρωσία ή εκτοπίστηκαν βίαια στις μη ελεγχόμενες από την κυβέρνηση περιοχές της Ουκρανίας.
Επιπροσθέτως επισημαίνει ότι «παρά το μακελειό που προκάλεσε η Ρωσία, περισσότεροι από 100.000 πολίτες παραμένουν στη Μαριούπολη.
Στο καπάκι ήρθε και η δήλωση Ρώσου αξιωματούχου ότι η κατάληψη του Νονμπάς ανοίγει το δρόμο για τη Μολδαβία. Γράφουμε το «τσάρος» σε εισαγωγικά λόγω μικρότητάς του (σε σχέση με τους ιστορικούς), έχει στόχο να πνίξει την Ουκρανία στο αίμα, εάν η Δύση δεν στείλει πολλά και σύγχρονα όπλα στους μαχόμενους ήρωες της Ουκρανίας.
ΥΓ: Οποιες επιφυλάξεις και να έχει κάποιος για το πολιτικό σύστημα και το πολιτικό προσωπικό της Ουκρανίας, αίρονται υπό το καταλυτικό γεγονός: Υφίσταται επίθεση, οι πολίτες της ματώνουν, κομματιάζονται, πεθαίνουν, ενώ οι πόλεις τους και η παραγωγική δομή της χώρας σβήνουν. Και σε αυτό δεν υπάρχει κανένας συμψηφισμός.
