Η συνήθης γραμμή άμυνας των κυβερνώντων - των εκάστοτε κυβερνώντων - είναι η σύγκριση με τους προηγούμενους. Είναι εμφανώς αλυσιτελής διότι είναι τετριμμένη και διότι αντίκειται στην κοινή λογική. Οι προηγούμενοι απήλθαν από την εξουσία διότι κρίθηκαν αρνητικά από τους πολίτες. Συνεπώς, η σύγκριση με τα πεπραγμένα τους δε μειώνει το μέγεθος ενός προβλήματος για το οποίο κατηγορείται η παρούσα κυβέρνηση. Οι προηγούμενοι δεν είναι μέτρο σύγκρισης διότι είναι προηγούμενοι, πολύ δε περισσότερο αν σήμερα επιζούν πολιτικά οριακά.
Η επίκληση του 13-0 δεν αποτελεί κανένα ελαφρυντικό για τα όσα ακούμε για το σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ. Το ότι ο σημερινός πρωθυπουργός απαιτεί παραιτήσεις, μπορεί πολιτικά να δείχνει μια διαφορετική αντίληψη, όμως τελικά η πολιτική ευθύνη υπάρχει για τα όσα έγιναν από το 2019 και μετά, και δεν θα έπρεπε να έχουν γίνει.
Σχεδόν σε όλες τις χώρες με δημοκρατικό πολίτευμα και θεσμούς ελέγχου της εξουσίας εμφανίζονται σκάνδαλα κάθε μορφής. Το θετικό είναι πως αποκαλύπτονται γιατί έτσι παίζεται το παιχνίδι της δημοκρατίας. Στα αυταρχικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα όσοι αποτολμούν να ψελλίσουν κάτι για ύπαρξη σκανδάλων τους τρώει το μαύρο σκοτάδι. Δεν υπάρχει ευρωπαϊκή χώρα που να μην έχει συγκλονιστεί από κάποιο σκάνδαλο. Ακούσατε τίποτα σχετικό για τη Ρωσία, την Κίνα ή την Τουρκία;
Στα καθ΄ημάς και στον ΟΠΕΚΕΠΕ. Καλώς παραιτήθηκαν τα κυβερνητικά στελέχη, διότι βρίσκονται υπό διερεύνηση. Το ότι το σκάνδαλο αφορούσε κοινοτικούς πόρους και αυτές οι πρακτικές αποτελούσαν εθνικό σπορ από προηγούμενες δεκαετίες, αυτό δεν δίνει κανένα ελαφρυντικό στη σημερινή κυβέρνηση. Τους ψηφίσαμε και για διαφάνεια, μεταξύ των άλλων.
Βέβαια, για μην τα ισοπεδώνουμε όλα, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη η αντίδραση του Μητσοτάκη. Σε αντίθεση με άλλους πρωθυπουργούς οι οποίοι σε ανάλογες περιπτώσεις πέταξαν την μπάλα στην κερκίδα, αυτός πήρε αποφάσεις. Εκ των υστέρων; Εκ των υστέρων. Αλλά τις πήρε. Θα μπορούσε κάλλιστα να μην τις πάρει. Αυτό δεν είναι δίκαιο να το προσπεράσουμε.
Ποτέ δεν περίμενα πως από την δεκαετή κρίση θα αποκτούσαμε μια συλλογική υπευθυνότητα. Ότι θα αφήναμε πίσω όλα όσα μας οδήγησαν στη χρεοκοπία. Και ένας τέτοιος παράγοντας ήταν τα πελατειακά δίκτυα. Η παρούσα υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι σε τελική ανάλυση υπόθεση πελατειακών δικτύων.
Μεσολαβεί ο βουλευτής ή ο ισχυρός τοπικός παράγοντας για να πάρει μεγαλύτερη επιδότηση ο δικός του ψηφοφόρος. Είναι ένας άκοπος πλουτισμός. Τι ακούγεται να λέει ένας από τους συμμετέχοντες στο κόλπο; «Άσχημα είναι να κάθεσαι και να εισπράττεις 30 χιλιάρικα;» Νομίζω αυτό είναι το ιδεώδες χιλιάδων συνελλήνων που αντιστέκεται σε χρεοκοπίες, σε μνημόνια, σε ιδεολογίες και σε ηθικά πλεονεκτήματα. Άκοπος πλουτισμός.
Η κυβέρνηση δεν άργησε, όπως ισχυρίζονται κάποιοι. Αναγκάστηκε να παρέμβει λόγω της Ευρωπαίας εισαγγελέως. Αν δεν υπήρχε αυτή, το πάρτι θα συνεχιζόταν. Ένα πάρτι προσοδοφόρο για πολλούς και όχι για λίγους. Αυτό φυσικά, δηλαδή η κοινωνικοποίηση της ρεμούλας, δεν αμβλύνει το σκάνδαλο, διότι τελικά –κατά τα φαινόμενα—τον λογαριασμό θα τον πληρώσουμε όλοι.
Πολιτικά η κυβέρνηση πληγώθηκε; Δεν το γνωρίζω, διότι πολλοί πολίτες είναι εθισμένοι σε τέτοιες πρακτικές, ακόμα και αν τις αποδοκιμάζουν. Τις θεωρούν μέρος της καθημερινότητας. Μπορεί μεθαύριο και αυτοί να ζητήσουν κάποιο «άκοπο εισόδημα». Ή να το θέσω διαφορετικά: πιστεύουν πως παρόμοιες μεθοδεύσεις είναι πτυχές του πολιτικού παιχνιδιού.
ΥΓ. Ο Μάκης Βορίδης άφησε κενή την κρίσιμη θέση του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής σε εποχή που καίει. Η αντικατάστασή του θα πρέπει να είναι άμεση και να σηματοδοτεί την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης στην αντιμετώπιση του φαινομένου.
