Ένας καθηγητής, από τους παριστάμενους στο αμφιθέατρο Νομικής, δήλωσε χθες πως οι επιδρομείς δεν ήταν αριστεριστές, αλλά είχαν νεοναζιστική συμπεριφορά. Ένας άλλος θέλησε να κάνει επιτόπου μια κοινωνιολογική ανάλυση της συμπεριφοράς τους, ενώ ένας τρίτος—αυτός είναι ο καλύτερος—στη Θεσσαλονίκη, πρόταξε τα στήθη του για να υπερασπιστεί τους καταληψίες του Φυσικού.
Κάποιος θα μου πει «προς τι η έκπληξη; Τι περίμενες, να βγουν και να κατονομάσουν τον ιδεολογικό χώρο των τραμπούκων; Άλλοι φοβούνται και άλλοι, όπως αυτός της Θεσσαλονίκης, είναι ομοϊδεάτες. Το ότι δε γίνεται τίποτα στα πανεπιστήμια στο ζήτημα της βίας εδώ και 40 χρόνια, οφείλεται και στη νοοτροπία ενός σημαντικού κομματιού του διδασκόντων, όλων των βαθμίδων. Είναι κοινός τόπος ότι κανένα μέτρο δεν υλοποιείται αν δε βρει στηρίγματα μέσα στον κοινωνικό χώρο που αφορά.
Έτσι, για πολλοστή φορά, η Πρυτανεία έριξε τις ευθύνες στην ΕΛΑΣ, αν και η ίδια ουδέν έπραξε για να ελέγχει το ποιος μπαίνει στους πανεπιστημιακούς χώρους. Αν υπήρχε αυτός ο έλεγχος οι δέκα τραμπούκοι είτε δε θα μπορούσαν να μπουν μέσα στο αμφιθέατρο είτε αν παραβίαζαν τα τουρνικέ θα εντοπιζόταν πριν δράσουν.
Ήταν επόμενο, ώσπου να φτάσει η ΕΛΑΣ, οι δράστες να έχουν γίνει καπνός. Το να πούμε σήμερα πως αν λειτουργούσε η Πανεπιστημιακή Αστυνομία η επέμβασή της θα ήταν άμεση, είναι άνευ νοήματος.
Να υπενθυμίσω πως το συγκεκριμένο μέτρο το πολέμησαν πρώτα—πρώτα οι ίδιοι οι πανεπιστημιακοί και στη συνέχεια όλα τα κόμματα της αριστερής αντιπολίτευσης. Και για να ακριβολογούμε η Πανεπιστημιακή Αστυνομία δεν απέτυχε—κάτι αποτυγχάνει όταν εφαρμόζεται—απλώς ουδέποτε εμφανίστηκε στους χώρους ευθύνης της, με πολιτική απόφαση.
Το ουσιαστικό πρόβλημα είναι πως ένα τμήμα σημαντικό της πανεπιστημιακής κοινότητας—διδάσκοντες και διδασκόμενοι— που πρόσκειται στη συνολική Αριστερά, δεν πιστεύει αξιακά στην ακαδημαϊκή ελευθερία.
Δηλαδή, δεν την ερμηνεύει απλώς με τον δικό της τρόπο, την απορρίπτει ως αξία και την έχει υποβιβάσει σε ένα εργαλείο προκειμένου να διαμορφώνονται συσχετισμοί με τον εξοστρακισμό απόψεων που δεν είναι αρεστές στη συγκεκριμένη πανεπιστημιακή κοινότητα.
Δεν είναι τυχαίο που οι ερυθροτραμπούκοι χτύπησαν εκδήλωση της ΔΑΠ. Θεωρούν ότι οι πανεπιστημιακοί χώροι ανήκουν στην Αριστερά και το έργο της περιφρούρησης το έχουν αναλάβει αυτές οι ομάδες κουκουλοφόρων.
Και στην ερώτηση και τώρα τι γίνεται; Η απάντηση είναι: απολύτως τίποτα, μέχρι την επόμενη επιχείρηση των ερυθροτραμπούκων. Και πάλι θα ανοίξει η ίδια κουβέντα και ούτω καθεξής. Τελικά, φαίνεται πως οι καταδρομείς έρχονται από άλλον πλανήτη, ουδείς γνωρίζει την προέλευσή τους, εμφανίζονται και εξαφανίζονται σαν Αγνώστου Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα.--ΑΤΙΑ.
