Το υπόδειγμα ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε αποδρομή δηλώνει στο liberal.gr η Άννα Διαμαντοπούλου σημειώνοντας ότι παρά την επιθετική διάλυση και τον καθημαγμό της μεσαίας τάξης οι αντιδράσεις τείνουν προς την υποστήριξη και συσπείρωσή της. Και αυτό είναι φυσικό δεδομένου ότι οι πολίτες κατανοούν πως μεσαία τάξη και Φιλελεύθερη Δημοκρατία, είναι το δίδυμο για την συλλογική εθνική και κοινωνική προκοπή.
Σύμφωνα με την κ. Διαμαντοπούλου η μεσαία τάξη είναι προϋπόθεση για την ευημερία και συνδέεται με την πολιτική επικράτηση του Κέντρου, το οποίο, διευκρινίζει, δεν είναι το «αντιδεξιό, δημαγωγικό, και κρατικίστικο Κέντρο του μεταπολέμου» αλλά «το σύγχρονο Κέντρο της αντιδιχαστικής μετριοπάθειας, της συνεργασίας παντού του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα και της εξωστρεφούς παραγωγικής ανάπτυξης με αναδιανομή»
Οπως χαρακτηριστικά αναφέρει είναι θετικό το γεγονός πως ο ΣΥΡΙΖΑ και η λογική του βρίσκονται σε αποδρομή. «Η χρόνια καθεστωτική αντίληψη της αριστερολαϊκιστικής μεταπολιτευτικής μυθοπλασίας μετά από τα τέσσερα χρόνια ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, φαίνεται να ηττάται τώρα στις εκλογές» υπογραμμίζει.
Συνέντευξη στον Ανδρέα Ζαμπούκα
Κυρία Διαμαντοπούλου, εν όψει των εθνικών εκλογών, γίνεται μεγάλη συζήτηση για τη μεσαία τάξη και για τον επαναπροσδιορισμό του Κέντρου. Ποια είναι η δική σας τοποθέτηση;
Η απάντηση σε όλα αυτά είναι ότι η μεσαία τάξη είναι προϋπόθεση για την ευημερία και συνδέεται με την πολιτική επικράτηση του Κέντρου. Για ποιο Κέντρο όμως μιλάμε σήμερα; Τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Σήμερα το Κέντρο δεν είναι το αντιδεξιό, δημαγωγικό, και κρατικίστικο Κέντρο του μεταπολέμου. Σήμερα είναι το σύγχρονο Κέντρο της αντιδιχαστικής μετριοπάθειας, της συνεργασίας παντού του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα και της εξωστρεφούς παραγωγικής ανάπτυξης με αναδιανομή. Η περίφημη έννοια της μεσαίας τάξης, η οποία έχει αναδειχθεί (όχι τυχαία) και το επίδικο των παρατεταμένων εκλογικών μαχών στη χώρα, χαρακτηρίζεται από ευελιξία, κινητικότητα και δημιουργικότητα, ενώ ιστορικά μεταβάλλεται ταχέως σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην έννοια του πολιτικού Κέντρου.
Ενδεχομένως κάποιοι να σκεφτούν το ιστορικό ανάλογο της ριζοσπαστικοποίησης της μεσαίας τάξης και την πρόσδεσή της στον φασισμό του ευρωπαϊκού μεσοπολέμου. Ενδεχομένως δε να κάνουν συγκρίσεις με τις σημερινές τάσεις επαφής των μεσοστρωμάτων με το Brexit, τα Κίτρινα Γιλέκα, το Afd στη Γερμανία. Στην Ελλάδα δεν έχουμε αντίστοιχες τάσεις και αυτό έχει την ιστορική , οικονομική και κοινωνική του εξήγηση.
O ΣΥΡΙΖΑ ποια σχέση επέλεξε με την μεσαία τάξη;
Το υπόδειγμα ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε αποδρομή. Εννοώ ότι είναι σε αποδρομή η αντίληψη που θεωρεί ότι η εναπομείνασα μεσαία τάξη γίνεται αιμοδότης και τροφοδότης μιας φτωχοποιούμενης και κρατικά επιδοτούμενης πολιτικής πελατείας. Είναι η περίφημη λογική Τσακαλώτου για την ταξική μεροληψία κατά της μεσαίας τάξης, που όμως φτωχοποιεί την Ελλάδα και, σε βάθος χρόνου, λειτουργεί σε βάρος των πλέον αδύναμων. Αυτή είναι η περίπτωσή μας. Να το πω αλλιώς, η Ελλάδα παρέμεινε (με συγκεκριμένες μόνο εξαιρέσεις) έως τώρα, μια ιδιότυπη περίπτωση αριστερολαικιστικού κρατικού καπιταλισμού, παρά τα τόσα χρόνια μεταπολίτευσης και τα παθήματα της τελευταίας χρεοκοπίας. Αυτή, η χρόνια καθεστωτική αντίληψη της αριστερολαϊκιστικής μεταπολιτευτικής μυθοπλασίας μετά από τα τέσσερα χρόνια ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, φαίνεται να ηττάται τώρα στις εκλογές. Ο στόχος μας είναι η οριστική υπέρβασή της. Το ερώτημα είναι με ποιο πολιτικό σχέδιο και βεβαίως με ποια πολιτική εκπροσώπηση και κυβερνητική διαχείριση θα το πετύχουμε.
Ποιο είναι το μέλλον της μεσαίας τάξης στην Ελλάδα;
Παρά την επιθετική διάλυση από την κρίση και το καθημαγμό, στη συνέχεια, της μεσαίας τάξης από τον ΣΥΡΙΖΑ, οι αντιδράσεις τείνουν προς την υποστήριξη και συσπείρωση της μεσαίας τάξης. Η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών, αισθάνονται ότι ανήκουν στην μεσαία τάξη, η οποία δεν προσδιορίζεται μόνο οικονομικά, αλλά και μορφωτικά , πολιτισμικά και μέσα από τις προσδοκίες για το μέλλον.
Είναι οι πολίτες που κατανοούν πως μεσαία τάξη και Φιλελεύθερη Δημοκρατία, είναι το δίδυμο για την συλλογική εθνική και κοινωνική προκοπή, που μπορεί πραγματικά να στηρίξει τους αδύναμους. Η επόμενη κυβέρνηση θα κληθεί να τελέσει το τιτάνιο έργο της ταχείας ανασύστασης της μεσαίας τάξης, μέσα από ένα κράτος που δεν θα ανήκει στο κόμμα , μέσα από μια δυναμική καινοτόμα επιχειρηματικότητα που δεν θα είναι παρασιτική, και μέσα από μικρές επαναστάσεις σε όλους τους επιμέρους τομείς, που θα μπορέσουν να φέρουν την Ελλάδα στον 21οαιώνα. Η θα στραφεί προς το Κέντρο και θα υπηρετήσει την Φιλελεύθερη Δημοκρατία ή θα οδηγηθούμε πάλι σε αδιέξοδα. Η επόμενη, λοιπόν, περίοδος, η οποία απαιτεί πολιτική σταθερότητα και σιδερένια βούληση για την αλλαγή πορείας της χώρας, δεν μπορεί παρά να στηρίζεται στην μεσαία τάξη, στην οποία ανήκει στην πλειοψηφία της η μεσαία και μικρή επιχείρηση.
Με ποιον τρόπο επομένως, θα μπορούσε στα επόμενα χρόνια η αναδιάρθρωση των παραγωγικών διαδικασιών να προσδιορίσουν και τον ρόλο της μεσαίας τάξης;
Η Ελλάδα προχωρά με αργούς ρυθμούς στην ενσωμάτωση της ψηφιακής τεχνολογίας (στους πίνακες της ΕΕ Desi είναι 27η στους 28). Υπάρχουν όμως εντυπωσιακά παραδείγματα επιχειρήσεων που σε μικρό χρονικό διάστημα έκαναν την διαφορά και, αντίστοιχα, υπάρχει σημαντική δυναμική από νέους ανθρώπους, που πρέπει όμως να μείνουν στην Ελλάδα.
Κοιτώντας, όμως, συνολικά τον κόσμο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, είναι πλέον αισθητή η ανάγκη του ψηφιακού μετασχηματισμού. Αυτό δεν σημαίνει απλά μια διαδικασία ψηφιοποίησης της επιχείρησης, αλλά αφορά στην αξιοποίηση των ψηφιακών τεχνολογιών σε όλες τις διαδικασίες μιας επιχείρησης
Ο ψηφιακός μετασχηματισμός απαιτεί τέσσερις προϋποθέσεις: Σύνθετο και ευέλικτο θεσμικό περιβάλλον, που ξεκινά από την ενημέρωση του επιχειρηματία και φτάνει μέχρι την νέα φορολογική ψηφιακή πραγματικότητα και την ασφάλεια του κυβερνοχώρου. Eυρωπαϊκές και εθνικές ψηφιακές υποδομές. Πρόσβαση των επιχειρήσεων σε κεφάλαια, για νέου τύπου επενδύσεις. Κατάλληλες ψηφιακές δεξιότητες επιχειρηματιών και εργαζομένων, που σημαίνει οργανωμένη συνεργασία με εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Μέσα στην ιστορία της ανθρωπότητας τόσο το εμπόριο όσο και η παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών δεν πεθαίνουν ποτέ. Εξελίσσονται και αλλάζουν συνεχώς και μια επιχείρηση δημιουργείται και παραμένει ζωντανή και ακμαία, μόνο όταν πιάνει το νόημα των καιρών και μπαίνει στην πρωτοπορία.
Η άνθηση των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων με τις εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένους, τις δορυφορικές υπηρεσίες γύρω από αυτές και, κυρίως, η αλλητροφοδότηση με τον τεράστιο εκπαιδευτικό τομέα της χώρας, είναι ο κορμός για την ανάπτυξη της μεσαίας τάξης, η οποία εντέλει συναρτάται με την ανέλιξη και ευημερία της φιλελεύθερης δημοκρατικής τάξης, σε αντίθεση με τον εγκλωβισμό της στην αριστερολαϊκιστική, ιδιοτελή εκμετάλλευση, που έζησε κυρίως τα τελευταία χρόνια.
Στην μεταπολίτευση που δεν λέει να τελειώσει και με την εμπειρία μιας δραματικής κρίσης, ίσως το πιο ασφαλές συμπέρασμα είναι ότι το πολιτικό Κέντρο και η μεσαία τάξη είναι το δίδυμο της επιτυχούς πορείας της χώρας.
