Η εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» στον σαββατιάτικο τίτλο της γράφει: «Το Μαξίμου θέλει τον Τσίπρα του». Πιασάρικο και ουσιαστικό πρωτοσέλιδο, αποτυπώνει σε χοντρά γράμματα –κυριολεκτικά και μεταφορικά– το κλίμα που επικρατεί στο πρωθυπουργικό περιβάλλον για τη φημολογούμενη επιστροφή του πρώην πρωθυπουργού. (Βέβαια, σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν και οι αστερίσκοι, όπως επισημαίνει η εφημερίδα). Το γιατί η κυβέρνηση καλοβλέπει αυτήν την εξέλιξη έχει αναλυθεί επαρκώς. Μόνον να κερδίσει έχει, χωρίς να κινδυνεύει να χάσει. Οι διεργασίες θα αφορούν, σε πρώτο επίπεδο, τον χώρο που βρίσκεται στα αριστερά της. Εκεί θα γίνει ο χαμός, αν δεν υπάρξουν συναινετικές λύσεις, κάτι που με τα σημερινά δεδομένα φαντάζει αδύνατον.
Με απλά λόγια, ο Α.Τσίπρας δεν κινδυνεύει από τους κεντροδεξιούς. Αυτοί σε κάτι τέτοια είναι είτε άγαρμποι είτε πολύ κυριλέ. Θα κινδυνέψει από τους παλιούς συντρόφους του, που έχουν πείρα σε τέτοιου είδους πόλεμο. Έναν πόλεμο, όπως έλεγαν οι παλιότεροι σύντροφοι, «χωρίς αρχές». Τι σημαίνει χωρίς αρχές; Πως επιτρέπονται όλα τα χτυπήματα, διότι επικρατεί ο νόμος της επιβίωσης: ο θάνατός σου η ζωή μου. (Η λέξη «ζωή» παραπέμπει και αλλού…)
Και όντως, στον χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά και στην Κεντροαριστερά, βλέπε ΠΑΣΟΚ, όλοι κάτι θα έχουν να χάσουν από την επανεμφάνιση Τσίπρα. Κάτι θα τσιμπήσει απ' όλους. Και αυτό το ξέρουν και ήδη έχουν βγάλει τα μαχαίρια από τα θηκάρια τους. Η άλλη του είπε πως κάνει ζωάρα και του έλειψαν τα φράγκα. Οι κεντροδεξιοί –σε γενικές γραμμές comme il faut– άντε να του υπενθυμίσουν τα 100 δισεκατομμύρια που μας στοίχισε το φροντιστήριό του και άλλα χιλιοειπωμένα πράγματα για τα οποία ο Τσίπρας θα χαράξει τις γραμμές άμυνας του, διότι τα έχει ξανακούσει πολλές φορές. Στο κάτω - κάτω κεντροδεξιοί είναι, τη δουλειά τους κάνουν.
Αλλά οι παλιοί του σύντροφοι; Το στόμα τους είναι απύλωτο. Και όχι μόνον αυτό. Γνωρίζουν και πολλά και κυρίως απευθύνονται σε ένα ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται και αυτός. Θα μπορούσα να πω ότι αυτοί οι εμφύλιοι στην Αριστερά έχουν ενσωματωθεί στο ιστορικό τους γονιδίωμα και να κλείσω το ζήτημα. Όμως, ο Α. Τσίπρας, ως ένας πρώην πρωθυπουργός, δεν θα αρκεστεί σε ένα 10-12%. Δεν τον ενδιαφέρει να ιδρύσει ακόμα ένα κόμμα της Αριστεράς. Ο στόχος του πρέπει να είναι στην επόμενη βουλή η θέση του ηγέτη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ώστε να δώσει στο κοινό του το όραμα του πρωθυπουργού εν αναμονή. Δεν είναι ψιλικατζής.
Υψηλός στόχος, αλλά είναι η μοναδική του επιλογή. Παρεμπιπτόντως, ο Α. Σαμαράς, αν τελικά αποφασίσει να ιδρύσει κόμμα, θα έχει ένα στρατηγικό μίνιμουμ ιδιαίτερα προσιτό. Να κόψει την αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας. Και ένα ελάχιστο 3% μπορεί να σταθεί αρκετό. Αυτή είναι ίσως η σημαντικότερη διαφορά που υπάρχει μεταξύ των δύο πρώην πρωθυπουργών στη φημολογούμενη προσπάθειά τους να επανεμφανιστούν στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Πάντως, εν όψει αυτών των δυσκολιών που θα αντιμετωπίσει ο Α. Τσίπρας, είναι πιθανόν το εγχείρημά του να πάει πίσω και να βρεθεί απροετοίμαστος στην έλευση του απρόοπτου. Πολιτική χωρίς ρίσκα δεν υπάρχει.
