Δεν θεωρεί ότι υπάρχουν σύννεφα στον ΣΥΡΙΖΑ ο Στ. Κασσελάκης, κατά την παρουσία του στο κομματικό ραδιόφωνο.
Προφανώς η ομάδα Αχτσιόγλου με το ένα πόδι εκτός, η Ομπρέλα που έφυγε, ο Δραγασάκης, ο Μπαλτάς, ο Τόσκας, ο Σταθάκης, η νεολαία και οι γραμματείς Νομαρχιακών Θεσσαλονίκης, η ομαδική αναχώρηση από τη Νομαρχιακή Αχαΐας, κ.α. είναι απλώς κάτι μικρά ξέθωρα συννεφάκια σε έναν ανέφελο καταγάλανο ουρανό.
Ο Κασσελάκης αποτελεί τον ένα παράγοντα δυσαρέσκειας αυτών που αντιδρούν. Δεν έχουν εντελώς το δίκιο με το μέρος τους. Ο Πρόεδρος εξελέγη με δημοκρατικές διαδικασίες από τη βάση του κόμματος και όχι από έναν κλειστό κύκλο μυημένων στελεχών, φανερά ή υπογείως δικτυωμένων.
Αν δεν στάθηκε στο ύψος των προσδοκιών τους, ή αν εισήλθαν αλλότρια στρώματα κάποιων δεκάδων χιλιάδων που είδαν φως και μπήκαν να ψηφίσουν, αφορά την αδυναμία του καταστατικού το οποίο και οι ίδιοι ομοφώνως αποδέχτηκαν.
Σε αναλαμπή αυτογνωσίας, το παραδέχτηκε και ο ίδιος χθες, κατά την παρουσίαση βιβλίου που τον αφορούσε. Στη γλώσσα των σόσιαλ μίντια θα λέγαμε τους τρόλαρε και μια σατιρική εκπομπή θα μπορούσε σε ελεύθερη εκδοχή να το μεταφράσει, εάν ήσασταν σοβαροί δεν εκλέγατε εμένα!
Είπε συγκεκριμένα ότι η εκλογή του στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύει πως δεν ήταν σωστή η εσωκομματική λειτουργία του! Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ, είπε, είχε μια κοινωνική γείωση και ανοιχτούς ορίζοντες με τα νέα στελέχη, θα μπορούσε να εκλεγεί κάποιος άλλος στη θέση μου!
Ο έτερος λόγος εκρηκτικής δυσαρέσκειας είναι η διαφαινόμενη παντοδυναμία του Παύλου Πολάκη. Ο αψύς ήταν που τροφοδότησε προσφάτως την ειδησεογραφία οξύνοντας το ήδη τοξικό κλίμα με το επεισόδιο που δημιούργησε με την Σία Αναγνωτοσπούλου, σαν να την προέτρεπε «φύγε»!
Έφτασε στο σημείο να προσωποποιήσει μεταχρονολογημένα την πολιτική κριτική που του είχε ασκήσει η Σία, αναφερόμενος σε προσωπικό θέμα υγείας, αυτής και του συζύγου της. Ενδεχομένως όχι σοβαρό, αλλά η ιατρική δεοντολογία δεν κάνει διαβάθμιση σοβαρότητας ως προς τη διακριτικότητα επί θεμάτων υγείας.
Ωστόσο ο Κασσελάκης δεν το καταδίκασε. Πήρε απλώς αποστάσεις από την επίθεση λέγοντας «αυτό δεν ήταν χρήσιμο, δεν βοήθησε». Εστίασε κυνικά στη χρησιμότητα της επίθεσης, αφαιρώντας τη διάσταση της δεοντολογίας. Παράλληλα τον κάλυψε λέγοντας να μην κρίνουμε τον Παύλο πριν δούμε το δείγμα γραφής από τις ΕΠΕΚΕ που συντονίζει. Να δούμε αν Παύλος είναι ένα άτομο που μπορεί να προσφέρει.
Μα ουδείς το αμφισβητεί αυτό. Το πρόβλημα με τον Πολάκη είναι η δημόσια παρουσία του, εκρηκτικά επιθετική, ώστε να επισκιάζει την όποια θετική προσφορά ουσίας μπορεί να έχει στο κόμμα.
Ακόμη και ο παντοδύναμος Τσίπρας δεν τόλμησε να τον αφήσει εκτός Βουλής. Ο Κρητικός μέσω των σόσιαλ μίντια έχει «στρατολογήσει» το δικό του κοινό. Ένα κοινό που πιστεύει σε αυτόν και συχνά τον παρακινούσε να γίνει ο ίδιος αρχηγός, «να πάρει το κόμμα στα χέρια του», γιατί ο Τσίπρας τους φαινόταν πολύ λάιτ.
Προφανώς το πήρε, δεδομένου ότι οι δηλώσεις του Κασσελάκη πολλές φορές αποπνέουν πνεύμα Πολάκη. Όπως πρόσφατα, που κοτζάμ πολιτικός αρχηγός, μη ιστάμενος στο ύψος της θέσης του, καταδέχτηκε να ασχοληθεί με τηλεοπτικό δημοσιογράφο, τον οποίο κατήγγειλε ότι διαστρεβλώνει τη θέση του για τα εθνικά θέματα.
Και ας πούμε εντάξει ως εδώ, αν και η απάντηση ήταν αρμοδιότητας του Γραφείου Τύπου, όχι του Προέδρου. Άντε και του Κύρτσου που έτρεξε προς βοήθεια. Όμως οι πολιτικοί αρχηγοί αντιπαρατίθενται στο δικό τους επίπεδο, δεν σχολιάζουν μεμονωμένα δημοσιογράφους.
Και κυρίως δεν κάνουν φτηνό χιούμορ, όπως έκανε ο Στέφανος: «Κύριε Μητσοτάκη, κάντε επιτέλους τον άνθρωπο υποψήφιο ευρωβουλευτή». Δηλαδή ανέβασε τον Αυτιά ως ισάξιο στο επίπεδό του ή κατήλθε αυτός στο δικό του! (θεσμικώς πάντα).
Βεβαίως δεν είναι μόνο ο Πολάκης που αποτελεί την εμπροσθοφυλακή Κασσελάκη στα σόσιαλ. Υπάρχει ένα κομματικό κοινό, συνήθως τελευταίας σοδειάς, με εμπροσθοφυλακή τα τρολ, που διαχέουν οξύτητα, δολοφονούν χαρακτήρες, ευτελίζουν τον διάλογο και ξευτελίζουν τα πρόσωπα που δεν αποδέχεται, ή στέκονται επικριτικά προς τον νέο αρχηγό.
Το αναγνώρισε και ίδιος το Κασσελάκης λέγοντας «γενικά, υπάρχει ένα κύμα στα κοινωνικά δίκτυα που είναι τοξικό, πολλές φορές υπέρ μου, αλλά δεν με εκφράζει». Δεν τον εκφράζει αλλά δεν το καταδικάζει αποφασιστικά, γιατί τον εξυπηρετεί.
Στην παρουσίαση του βιβλίου εκμυστηρεύτηκε και κάτι άλλο: Ότι δεν αισθάνεται πως ήταν ο εαυτός του στην Κεντρική Επιτροπή. Ε, πως να είναι εκφωνώντας μια ομιλία ψυχροπολεμική, που ακόμη και αν δεν είχε βάλει το χεράκι του ο Παύλος, ήταν ωσεί παρών στο κείμενο;
