Λογικοφανή φάνηκαν τα επιχειρήματα των Βορίδη - Αυγενάκη ως προς τη μη ευθύνη τους για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, κατά τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή. Ωστόσο, το σκάνδαλο υπήρξε και η εξεταστική επιτροπή που θα ακολουθήσει και η οποία θα είναι δημόσιας θέασης, θα αποδείξει ή όχι του λόγου το αληθές.
Ωστόσο, απ τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή παραμένει η επιβεβαίωση για προκατασκευασμένες αποφάσεις πολιτικής στόχευσης τις οποίες η εξεταστική δεν θα ανακάμψει. Επαφίεται στο λαό να παρακολουθήσει και να συναγάγει τα δικά του συμπεράσματα.
Παραμένει πάντως και από την χθεσινή συζήτηση, η διαχρονική αίσθηση της φτήνιας του πολιτικού λόγου, της αντιπολιτευτικής τοξικότητας με χαρακτηρισμούς αντλημένους από τα κοινωνικά δίκτυα, πλήρους εχθρότητας.
Πρωθιέρεια της τοξικότητας η Ζωή Κωνσταντοπούλου, την οποία επί τέλους χθες η ΕΣΗΕΑ καταδίκασε για την επίθεσή της, με χείριστη φρασεολογία, σε δημοσιογράφο που τυγχάνει να είναι σύζυγος πολιτικού της ΝΔ. Χαρακτηρίζει αδιανόητη, σεξιστική και απαξιωτική την επίθεση καθότι η εν λόγω δημοσιογράφος, μέλος της ΕΣΗΕΑ, προϋπήρξε επί 20 χρόνια επαγγελματίας πριν παντρευτεί τον πολιτικό.
«Θα περιμέναμε, γράφει η ανακοίνωση, από μια γυναίκα πολιτικό που τυγχάνει να είναι σε θέση να διακρίνει το δικαίωμα της γυναίκας στην εργασία και τον εργασιακό αυτοπροσδιορισμό, ανεξαρτήτως του συζύγου της και των επαγγελματικών, κοινωνικών ή πολιτικών του επιλογών.
Και σε άλλο σημείο: «Εξάλλου δεν είναι η πρώτη φορά που η Ζωή Κωνσταντοπούλου επιτίθεται με απαξιωτικούς και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς σε δημοσιογράφους, ακόμη και σε κοινοβουλευτικούς συντάκτες που εργάζονται νυχθημερόν καλύπτοντας τις εργασίες της Βουλής, τους οποίους στοχοποιεί δημόσια και από την ασφάλεια του βήματος του Κοινοβουλίου».
Κάλλιο αργά παρά ποτέ, έστω και αν απευθύνεται σε πολιτικό που δεν θα ιδρώσει το αυτί της. Είναι η πολιτικός που ‘ξωπέταξε εκλεγμένες βουλευτές στις πρώτες εκλογές του Μαΐου του 2023 για να τοποθετήσει στη θέση τους τον σύντροφό της και τους κολλητούς της. Εις δόξαν του σεβασμού της λαϊκής ψήφου βεβαίως. Και συν τοις άλλοις η ίδια - και πολύ σωστά- χρησιμοποιεί επαγγελματίες δημοσιογράφους στο γραφείο τύπου του κόμματος. Αλλά αυτοί δεν είναι κομματικοί, είναι το απαύγασμα της ανεξαρτησίας.
Και δεν είναι μόνο η Ζωή. Από το σύνολο της νυν διαλυμένης και πάλαι ποτέ ενιαίας ριζοσπαστικής Αριστεράς, υπήρξε μεθοδευμένη απαξίωση του δημοσιογραφικού επαγγέλματος, προκειμένου να κατασιγάσουν τον κριτικό του λόγο.
Να συμφωνήσουμε: Κάθε άλλο παρά αγγέλους συναντάς στον δημοσιογραφικό χώρο. Αλλά… όλως τυχαίως μόνο οι δημοσιογράφοι που έκαναν κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν παπαγαλάκια της τότε αντιπολίτευσης και νυν κυβέρνησης. Οι προσκείμενοι σε αυτόν δημοσιογράφοι, που έπαιρναν κατευθείαν γραμμή από την Κουμουνδούρου και εμφανίζονταν ως δήθεν ανεξάρτητοι στα πάνελ και τα κοινωνικά δίκτυα, είχαν άφεση αμαρτιών.
Ήταν λαϊκοί αγωνιστές, εμβαπτισμένοι στην κολυμβήθρα του Συριζαϊκού σταλινισμού. Υποβοηθήθηκαν βέβαια και από το Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ που έκρινε ως ασύμβατη με τη δημοσιογραφική ιδιότητα και προπαγανδιστική τη θέση υπέρ του «Ναι» στο δημοψήφισμα, και τους εγκάλεσε σε απολογία. Ενώ οι υπέρ του « Όχι» δεν ήταν προπαγανδιστές, ήταν γνήσιοι εκφραστές του πόνου του αγνού λαού (ο οποίος με την επιλογή του θα πήγαινε άκλαυτος αν ο Τσίπρας δεν έκανε την κωλοτούμπα).
Τι να πρωτοθυμηθούμε; Τον Καμμένο με σηκωμένο το χέρι σε χειρονομία νίκης για το τελευταίο τότε φύλλο εφημερίδας του ΔΟΛ; Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ όπου έπαιζαν σε οθόνη παρουσιαστές δελτίων με απαξιωτικά σχόλια και το κοινό των συντρόφων να γιουχάρει; (δεν έχουμε καμία συντεχνιακή αλληλεγγύη με τους εν λόγω, καθότι είμαστε σε διαφορετικό - χαμηλό - στάτους. Την σταλινική αλητεία του ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνουμε).
Τον Πολάκη να δημοσιεύει φωτογραφίες δημοσιογράφων με πολιτικούς σε επαγγελματικές συναντήσεις και να τις παρουσιάζει ως απόδειξη δημοσιογραφικής διαπλοκής, ενώ οι ίδιοι δημοσιογράφοι - όπως και όλοι οι πολιτικοί συντάκτες άλλωστε - είχαν φωτογραφίες με όλους τους πολιτικούς όπως και με τον τότε αρχηγό του;
Και ειδικά ο Πολάκης! Αυτός που φωτογραφιζόταν παρέα με εκδότη δημοσιογράφο, να χορεύει ζεϊμπέκικο και ο δημοσιογράφος να του χτυπάει παλαμάκια; Αλλά και αυτός ήταν λαϊκός αγωνιστής. Οι άνθρωποι ήταν τόσο εκτός κοινωνίας και τόσο βέβαιοι για το δίκιο τους (ως φανατικοί ή ως ανόητοι) που δημοσίευαν συμπεριφορές τους για τις οποίες κατηγορούσαν όσους θεωρούσαν αντιπάλους τους.
Ή να θυμηθούμε τον μετέπειτα εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ να φωνάζει σε διαδήλωση το σύνθημα «Πρετεντέρη θα τρέχεις σαν τον Κώστα τον Κεντέρη». Η επίσης να θυμηθούμε τον Παπαγγελόπουλο που έψαχνε να βρει να φορτώσει οπωσδήποτε παρανομίες σε δημοσιογράφους για να τους φιμώσει. Τον 13-0 δεν χρειάζεται να τον θυμηθούμε. Τον έμαθε όλη η Ελλάδα.
Πολλά τα ανομήματα αλλά η ΕΣΗΕΑ ως τώρα στάθηκε φοβική απέναντι στην στοχοποίηση που έκανε η Αριστερά στο επάγγελμα (πλην ΚΚΕ, το οποίο έχει άλλη πολιτική προσέγγιση, καταγγέλλει εκδοτικά συμφέροντα, αλλά δεν στοχοποιεί προσωπικά επαγγελματίες δημοσιογράφους).
Είναι η πρώτη φορά που θα καταλάβουν ότι δεν μπορούν αβρόχοις ποσίν να απαξιώνουν έναν ολόκληρο επαγγελματικό κλάδο με αφορμή δημοσιογράφους που δεν τους αρέσουν. Γιατί ήταν η πρώτη φορά στην ελληνική δημοκρατία που πολιτικές δυνάμεις φέρθηκαν με τόση σκαιότητα.
