Από πάντα γράφαμε ότι δεν υπήρξε κανένα καθαρόαιμο μαζικό ναζιστικό κίνημα στην μεταπολιτευτική Ελλάδα. Ο ισχυρισμός ήταν απλός και τεκμηριωνόταν από τα εκλογικά αποτελέσματα. Στις εκλογές του 2009 η ΧΑ που είχε ιδρυθεί από το 1980, έλαβε το ισχνότατο ποσοστό του 0,29% των ψήφων, 383 ψήφους κάτω και από τους «Έλληνες Οικολόγους» του Δημοσθένη Βεργή.
Αν υπήρχε ιδεολογικό ναζιστικό ρεύμα θα είχε συμπτυχθεί στις τάξεις της από πολύ νωρίς και δεν θα την άφηνε να σέρνεται στο 0,29%. Τι συνέβη και βρέθηκε στη Βουλή; Η οργή των μνημονίων και η συνολική ενοχοποίηση του δημοκρατικού πολιτικού συστήματος, που ναι μεν είχε ατέλειες και έκανε λάθη, αλλά κατά το κλισέ του Τσόρτσιλ «Η Δημοκρατία είναι το χειρότερο πολίτευμα, με εξαίρεση όλα τα άλλα».
Ήταν η οργή που ώθησε κάποιους, και όχι μόνο οπαδούς της ΧΑ, να θελήσουν να μπουκάρουν αφρισμένοι στο κοινοβούλιο για «να καεί το μπουρδέλο η Βουλή». Και βρέθηκε μόνο το ΚΚΕ για να τους εμποδίσει. Ηταν μια κίνηση ανακλαστική από την πείρα του, μια και στο παρελθόν, σε διεθνές επίπεδο, πολλές προβοκάτσιες είχαν αποδοθεί στους κομμουνιστές με στόχο τις διώξεις τους (όπως ας πούμε ο εμπρησμός του Ράιχσταγκ, όπου ακολούθησαν διωγμοί και συνελήφθη ακόμη και ο ΓΓ του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας, Έρνστ Τέλμαν).
Στο πνεύμα της εποχής όπου κυριαρχούσε η οικτρή άποψη ότι τα συστημικά κόμματα που είχαν κυβερνήσει «πούλησαν τη χώρα», όπου οι κρεμάλες και η Μέρκελ με χιτλερικό μουστάκι ήταν το μόνιμο ντεκόρ, όπου οι κατάρες και οι απειλές η μόνη ηχητική υπόκρουση, και τα «τραπεζάκια έξω» στο Σύνταγμα με εμβριθείς πολιτικοοικονομικές αναλύσεις ήταν τα μόνα νομιμοποιημένα και αποδεκτά πάνελ, ήταν φυσικό κάποιο τμήμα του λαού να ψηφίσει ΧΑ.
Όχι γιατί αποδεχόταν την ιδεολογία της. Άλλωστε κυριαρχούσε μια θολή εικόνα ότι επρόκειτο περί ενός κόμματος πούρας εθνικοφροσύνης. Τους ψήφισαν για να τιμωρήσουν αυτούς που και ο ΣΥΡΙΖΑ ονόμαζε «προδότες». Με αδημονία και αγαλλίαση αυτό τμήμα του λαού φαντασιωνόταν τους ΧΑτες βουλευτές να μπαίνουν στο Κοινοβούλιο και να «πλακώνουν στις σφαλιάρες» τους εκπροσώπους των μνημονιακών κομμάτων ( Συγνώμη για το αδόκιμο της έκφρασης, αλλά αποδίδουμε το κλίμα της εποχής)
Το ότι δεν υπήρχε ναζιστικό ιδεολογικό ρεύμα τεκμηριώνεται πάλι από τις εκλογές. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα ήταν ο καταλύτης, και η αρχή της καθόδου. Οι ψηφοφόροι τους κατανόησαν ότι δεν είχαν να κάνουν με… εθνικούς εκδικητές, αλλά με μια δολοφονική παρέα του υποκόσμου. Έτσι τους εγκατέλειψαν μαζικά όπως και τους είχαν προσεγγίσει, και η ΧΑ έμεινε εκτός Βουλής.
Στο ενδιάμεσο όμως ο ΣΥΡΙΖΑ την κανάκεψε, αν και τώρα προσπαθεί να οικειοποιηθεί αποκλειστικά όλη την λαϊκή κινητοποίηση ενόψει της δικαστικής απόφασης. Λες και δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που από τη μια πλευρά και η ΧΑ από την άλλη διέπραξαν το ανόσιο: Διέλυσαν την στρατιωτική παρέλαση της Θεσσαλονίκης το 2011 βρίζοντας Προδότη τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια (και μνήμη υπάρχει και οι φωτογραφίες της εποχής την τεκμηριώνουν).
Λες και δεν συμμετείχαν Συριζαίοι βουλευτές με ΧΑτες στο Καστελόριζο, ως προσκεκλημένοι του «κεντροδεξιού» κατά Τσίπρα, Πάνου Καμμένου. Λες και δεν ήταν ο Νίκος Βούτσης που είχε δηλώσει ότι «στη Βουλή δεν υπάρχουν ευπρόσδεκτες και μη ευπρόσδεκτες ψήφοι», την ώρα που συνεχιζόταν η συζήτηση εάν θα είναι τοξική η ενδεχόμενη θετική ψήφος της ΧΑ στην αλλαγή του εκλογικού νόμου (Αντιθέτως για τον ευπατρίδη Σταύρο Δήμα υπήρχαν «μη ευπρόσδεκτες ψήφοι», όταν κατά την υποψηφιότητά του για ΠτΔ, δήλωσε με δημοκρατικό ήθος «Δεν πρόκειται να δεχθώ να εκλεγώ Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας με ψήφους της Χρυσής Αυγής»).
Είναι πάλι ο Νίκος Βούτσης που με την ιδιότητα του Γραμματέα της Κ.Ο. κατηγόρησε την κυβέρνηση Σαμαρά ότι… μεθοδεύει να θέσει εκτός νόμου τη ΧΑ για να εισπράξει την εκλογική της πελατεία (σ.σ δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση η δημοκρατικότητα του Νίκου Βούτση. Απλώς από τις θέσεις κλειδιά που κατείχε ήταν αναγκασμένος να συμπυκνώνει και να εκφράζει τον ασυγκράτητο λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ).
Ήταν επίσης και η προτροπή του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Παρασκευόπουλου, ο οποίος παρότρυνε τον Δεκέμβριο του 2016 να υπάρξει «σύγκλιση και όχι τη ρήξη με την ΧΑ»! Ήταν και οι τόσες φορές που ψήφιζαν μαζί (βλέπε Θάνου), ήταν και η συγκεκριμένη δίκη που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν έβρισκε αίθουσα να διεξαχθεί. Αλλά όλα αυτά δεν τους αποθαρρύνουν να οικειοποιούνται τις αντιδράσεις κατά της ΧΑ.
Όσο για τις ίδιες τις κινητοποιήσεις, το γράφουμε με κάθε επιφύλαξη, οι πολιτικοί αρχηγοί που θα παραβρεθούν ίσως θα έπρεπε να είναι πιο επιφυλακτικοί, και να σκεφθούν ότι οι δικαστές δεν θα μπορούν να αποφασίζουν υπό την πίεση του κοινού περί δικαίου αισθήματος, όσο δικαιολογημένο να είναι και το αίσθημα και το αίτημα.
