Για τον πρόεδρο Τραμπ η Ελλάδα είναι το κακό παράδειγμα που χρησιμοποίησε για την πολιτική των ανοικτών συνόρων. Όπως για τον πρώην στενό του συνεργάτη Μασκ η Ελλάδα ήταν το παράδειγμα για το δημογραφικό. Η Ελλάδα είναι για τους κατοίκους της σύγχρονης Ρώμης ένας μακρινός και αδιάφορος τόπος, εκτός αν πρόκειται για τις καλοκαιρινές τους διακοπές. Κι αυτές σε περίπτωση που επιθυμούν να είναι εξωτικές. Η Ελλάδα δεν θα υποσχεθεί επενδύσεις δισεκατομμυρίων. Πολύ απλά γιατί δεν μπορεί. Άρα, θα εξακολουθήσει άσημη, σχεδόν αδιάφορη πολιτικά γι' αυτούς.
Και η προσφορά της Ελλάδας στον παγκόσμιο πολιτισμό; Στις τέχνες, στα γράμματα; Το χρέος τους απέναντι στην Αρχαία Ελλάδα το έχουν κάνει δίνοντας το όνομα της Αθήνας σε πόλεις τους. Το θέμα τους είναι τι έχουν να τους προσφέρουν οι σύγχρονοι Έλληνες. Οι αρχαίοι Αθηναίοι απαιτούσαν από τους υποτελείς τους φόρους. Οι Αμερικανοί απαιτούν επενδύσεις στην Αμερική ή αγορά αμερικανικών προϊόντων. Είναι ακριβώς το ίδιο. Η διαφορά είναι ότι στον αρχαίο κόσμο θα μπορούσε να είχε κάποιος την τύχη της Μήλου.
Αν η Ελλάδα αγόραζε σήμερα αμερικανικά όπλα 3 δισεκατομμυρίων ευρώ, ο κ. Τραμπ θα εγκατέλειπε όλους τους συνδαιτυμόνες του και θα αφιέρωνε αρκετή ώρα στον κ. Μητσοτάκη. Αλλά δεν έχουμε 3 δισεκατομμύρια. Οπότε, τι να πάρουν από μας;
Πάμε τώρα δίπλα στον Ταγίπ. Ο Ταγίπ κάνει δουλειές. Κι αν όχι αυτός, όπως ο Τραμπ, ο γαμπρός του ή οι φίλοι του. Ο Ταγίπ έκανε και παλιά δουλειές με τον Ντόναλντ και δεν βλέπουμε για ποιο λόγο δεν θα κάνουν τώρα ή στο μέλλον. Η Τουρκία, λοιπόν, έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον για τη διακυβέρνηση Τραμπ.
Τα λέμε όλα αυτά διότι εδώ έχει δημιουργηθεί η εικόνα ότι είμαστε σπουδαίοι και ότι ο πλανήτης γη θα σταματήσει να κινείται χωρίς εμάς. Είναι και οι πολιτικοί που αρέσκονται εδώ και χρόνια να πουλάνε στους ιθαγενείς καθρεφτάκια, ότι δήθεν έχουν άκρες παντού.
Η ισχυρή Ελλάδα περνάει αναγκαστικά μέσα από μια πλούσια και όχι μίζερη Ελλάδα. Ο πλούτος είναι αυτός που μας εξασφαλίζει την ασφάλεια και όχι το διεθνές δίκαιο.
Για να πάμε και στο δια ταύτα. Αν δεν σηκώσουμε τα μανίκια να δουλέψουμε για να αλλάξει ρότα το καράβι, θα έχουμε σύντομα σοβαρό πρόβλημα. Αν δεν το έχουμε ήδη. Οι συσχετισμοί αυτήν τη στιγμή δεν μας ευνοούν. Δεν είμαστε οι ισχυροί της περιοχής, δεν μπορούμε να παίξουμε κάποιον ιδιαίτερο ρόλο και να είμαστε έτσι χρήσιμοι. Σε αντίθεση με την Τουρκία που έχει αυξήσει την οικονομική της ισχύ τα τελευταία χρόνια και άρα και την πολιτική της ισχύ.
Η Chevron ήταν μια επιτυχία. Αναμφισβήτητα. Αλλά δεν φτάνει μια Chevron για να έρθει η Άνοιξη. Κι όλοι αυτοί οι εφοπλιστές που κόπτονται για το καλό της Ελλάδας, αντί να επενδύσουν τα κέρδη τους από το ρωσικό πετρέλαιο στην πτώση του Μητσοτάκη, θα μπορούσαν να τα επενδύσουν στην Αμερική στο όνομα της χώρας. Να κάνουν αυτοί δουλειές με τον Ντόναλντ. Αλλά τι λέμε!
Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε, είχε πει ο Γιώργος Παπανδρέου. Το σωστό θα ήταν να πει κάποιος ότι το μυστικό της επιβίωσης κρύβεται στο τρίπτυχο δουλειές - δουλειές - δουλειές. Πολύ φοβόμαστε ότι η χρεοκοπία δεν μας έγινε μάθημα. Ούτε να αλλάξουμε είμαστε διατεθειμένοι, ούτε να δουλέψουμε...
Θανάσης Μαυρίδης
