Δύο χρόνια συμπληρώθηκαν ήδη από τη δεύτερη νίκη της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές του ’23.
Μια νίκη στην οποία ο Μητσοτάκης αύξησε -έστω και λίγο- το ποσοστό του κόμματός του σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές του ’19. Πράγμα που δεν είχε πετύχει κανείς άλλος μεταπολιτευτικά εκτός από τον Σημίτη το 2000.
Και μια νίκη που έστειλε, μεταξύ άλλων, τον Σύριζα στα αζήτητα της Ιστορίας και οδήγησε στο αλλοπρόσαλλο και κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό που βλέπουμε σήμερα, ειδικά στο χώρο της Αριστεράς.
Δεν ξεκίνησαν όλα ιδανικά τη δεύτερη τετραετία.
Στην πρώτη τετραετία, η κυβέρνηση Μητσοτάκη συγκρίθηκε με την κυβέρνηση Τσίπρα. Και οι συγκρίσεις ήταν καταλυτικές υπέρ της.
Στη δεύτερη, όμως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη άρχισε να συγκρίνεται μόνο με τον εαυτό της.
Και με αυτή την έννοια, ο κόσμος είχε και έχει πολύ περισσότερες απαιτήσεις.
Για να είμαστε λοιπόν ειλικρινείς, η κυβέρνηση αυτή της δεύτερης τετραετίας ξεκίνησε κάπως νωθρά.
H έκταση της νίκης φαίνεται πως αιφνιδίασε και την ίδια που έδειξε -στην αρχή τουλάχιστον- αδυναμία διαχείρισής της.
Έπαιξε προφανώς ρόλο και το εκτεταμένο rotation όπου άλλαξαν τότε 22 υπουργοί. Όλοι δηλαδή πλην της Λίνας Μενδώνη.
Υπήρξαν αστοχίες σε πρόσωπα και ρόλους που σ ’ένα βαθμό διορθώθηκαν στη συνέχεια.
Τα Τέμπη -που έπαιξαν ελάχιστο ρόλο στις εκλογές του ’23- αποδείχθηκαν στη συνέχεια χαίνουσα πληγή. Βοήθησαν σ ’αυτό και κυβερνητικές επικοινωνιακές αστοχίες αλλά και αδράνεια απέναντι σε τερατώδεις θεωρίες συνωμοσίας που αφέθηκαν να διαδίδονται ανενόχλητα από αγύρτες.
Η κόπωση της κοινωνίας, η συνεχιζόμενη ακρίβεια, κάποια μπρος-πίσω όπως πχ με την πανεπιστημιακή αστυνομία που έδειξαν ατολμία, η αργοπορία σε κάποιες μεταρρυθμίσεις, άρχισαν να φέρνουν ένα κλίμα δυσαρέσκειας που αποτυπώθηκε πρώτα στις αυτοδιοικητικες εκλογές του ’23 και κυρίως ένα χρόνο αργότερα στις ευρωεκλογές του ’24.
Ταυτόχρονα άρχισε και η γκρίνια εντός των τειχών, πρώτα για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, αργότερα και για τα εθνικά θέματα.
Παρά ταύτα, η κυβέρνηση αυτή πάτησε γκάζι στη συνέχεια.
Εμβληματικές μεταρρυθμίσεις όπως τα μη κρατικά ΑΕΙ, άρχισαν να παίρνουν σάρκα και οστά.
Μετά το δικαίωμα ψήφου που ήταν απαίτηση ετών, δόθηκε και η δυνατότητα επιστολικής ψήφου στους απόδημους για τις ευρωεκλογές. Κάτι που αναμένουμε να γίνει και στις εθνικές εκλογές μαζί φυσικά με την εκκαθάριση των εκλογικών καταλόγων.
Έγιναν τεράστια βήματα στην καταπολέμηση της παραοικονομίας και φοροδιαφυγής με την υποχρεωτική χρήση POS και τη διασύνδεσή τους με τις ταμειακές μηχανές ενώ συνεχίζεται η ψηφιοποίηση μιας σειράς υπηρεσιών του κράτους.
Ολοκληρώνεται επιτέλους στο τέλος της χρονιάς το Κτηματολόγιο.
Έγιναν σημαντικά βήματα ως προς την επιτάχυνση της απονομής της Δικαιοσύνης με την ενοποίηση των ειρηνοδικείων με τα πρωτοδικεία και το νέο δικαστικό χάρτη.
Ψηφίστηκε ο νέος κώδικας οδικής κυκλοφορίας που κάνει τις ποινές για τους παραβάτες πολύ αυστηρότερες.
Ανανεώνεται ο στόλος των αστικών λεωφορείων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Νέα σύγχρονα ηλεκτρικά λεωφορεία αντικαθιστούν τα παμπάλαια ρυπογόνα.
Εγκαινιάστηκε το Μετρό Θεσσαλονίκης ενώ στο τέλος της χρονιάς ολοκληρώνεται και η επέκτασή του στην Καλαμαριά.
Ολοκληρώνεται η ηλεκτρική διασύνδεση Αττικής - Κρήτης αλλά και μια σειρά μεγάλων έργων όπως η νέα Εθνική Πατρών -Πύργου και το βόρειο κομμάτι της Ε65 ενώ προχωρά με γοργούς ρυθμούς ο Fly Over στη Θεσσαλονίκη και το νέο αεροδρόμιο στο Καστέλι της Κρήτης.
Πολύ σημαντικά βήματα έγιναν και στο χώρο της Υγείας με τα προγράμματα προληπτικής ιατρικής, τα απογευματινά χειρουργεία, την αναβάθμιση των Τμημάτων Επειγόντων Περιστατικών, την πρόοδο στην κατασκευή τριών νέων υπερσύγχρονων νοσοκομείων - δωρεά του Ιδρύματος Νιάρχος, την αποστολή φαρμάκων για τους βαρέως πάσχοντες στο σπίτι.
Προβλήματα φυσικά υπάρχουν. Το μεταναστευτικό π.χ. που παρουσιάζει σαφή επιδείνωση.
Τα σύννεφα που μαζεύονται πάλι στη γειτονιά μας με τη Μονή του Σινά, το καλώδιο στην Κάσο, την κρίση στις σχέσεις με τη Λιβύη, το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας με την Τουρκία που παραπέμπεται μάλλον στις καλένδες.
Έγιναν όλα τέλεια λοιπόν; Αναμφισβήτητα όχι. Και λάθη υπήρξαν και αστοχίες.
Εξαλείφθηκαν όλες οι παθογένειες του κράτους; Σε καμία περίπτωση. Το έδειξε άλλωστε και η ιστορία με τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Που αποτελεί όνειδος για όλο το πολιτικό σύστημα, ήταν όμως πρωτίστως ευθύνη της κυβέρνησης που δεν φρόντισε εξαρχής να βάλει μια τάξη.
Αλλά υπάρχει μπροστά άλλη μια διετία μέχρι τις εκλογές. Και δυο χρόνια στην πολιτική είναι αιωνιότητα. Και μια μοναδική ευκαιρία για την κυβέρνηση να πάει αυτή τη χώρα μπροστά κάνοντας το καλύτερο που μπορεί.
Και στο τέλος ας κριθεί απ’ τους πολίτες.
