Άνγκελα Μέρκελ, ο δολοφόνος γυρίζει πάντοτε στον τόπο του εγκλήματος

Άνγκελα Μέρκελ, ο δολοφόνος γυρίζει πάντοτε στον τόπο του εγκλήματος

Την περασμένη εβδομάδα ζήσαμε στην Αθήνα την επικοινωνιακή καταιγίδα Άνγκελα Μέρκελ, με την ευκαιρία της κυκλοφορίας των απομνημονευμάτων της στην Ελλάδα. Η πρώην καγκελάριος της Γερμανίας δεν αντιμετωπίστηκε από τις ελληνικές ελίτ ως η πολιτικός που, μαζί με τον αλήστου μνήμης Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και όλο το γερμανικό apparat –σε μια λογική παραδειγματικής τιμωρίας της Ελλάδας–, επιδείνωσαν τη μεγάλη κρίση του 2009 και επένδυαν συστηματικά στην έξωση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.

Αντίθετα, παρουσιάστηκε ως εκείνη που μας «διέσωσε», επειδή τελικώς δεν μπόρεσε να υλοποιηθεί το σχέδιο της έξωσης, εξαιτίας της παρέμβασης του Ομπάμα και της γαλλικής κυβέρνησης. Η εφημερίδα Καθημερινή και ο εκδοτικός οίκος Μεταίχμιο οργάνωσαν την παρουσίαση του βιβλίου στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, την Τετάρτη 02.07.2025, και την Πέμπτη αναμεταδόθηκε συνέντευξη της στον Αλέξη Παπαχελά, στον τηλεοπτικό Σκάι. 

Στην παρουσίαση του βιβλίου της Μέρκελ, καθόλου παράδοξα, δεν παρευρέθηκε κανείς πολιτικός αρχηγός, γιατί μια τέτοια εμφάνιση θα εκλαμβανόταν αρνητικά από τον ελληνικό λαό, που γνωρίζει πολύ καλά το ποιόν και τον ρόλο της Μέρκελ στη μνημονιακή καταστροφή, ούτε καν ο φίλος της, Αλέξης Τσίπρας. Ωστόσο, το πολιτικό και επιχειρηματικό σύστημα έδωσε σχεδόν σύσσωμο το παρών, διά της παρουσίας πρώην προέδρων, και πρωθυπουργών, καθώς και κάποιων περισσότερο ανενδοίαστων, ή ίσως σε διατεταγμένη υπηρεσία, νυν και πρώην υπουργών, όπως ο Άκης Σκέρτσος, ο Χρήστος Στυλιανίδης και ο Χρήστος Σταϊκούρας. 

Το «παρών» έδωσαν μεταξύ άλλων η πρώην ΠτΔ Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ο Παναγιώτης Πικραμμένος, ο Λουκάς Παπαδήμος, η Άννα Διαμαντοπούλου, προφανώς ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο Ευάγγελος Μυτιληναίος και ο πρόεδρος της Aegean Ευτύχης Βασιλάκης. 

Όμως, και ορισμένοι από όσους δεν τόλμησαν να παρευρεθούν δημοσίως στην παρουσίαση, όπως ο Τσίπρας, βρέθηκαν σε κλειστό κύκλο στο δείπνο που παρέθεσε προς τιμήν της η εφημερίδα Καθημερινή. «Δεκάλεπτη κατ’ ιδίαν συνομιλία είχαν χθες η Άνγκελα Μέρκελ και ο Αλέξης Τσίπρας, λίγο πριν το δείπνο που παρατέθηκε προς τιμήν της πρώην καγκελαρίου. Ενώ, στο δείπνο, στο Μουσείο Λαλαούνη, εκτός από τον πρώην πρωθυπουργό που κάθισε πλάι της, εκεί ήταν επίσης ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Κωστής Χατζηδάκης, οι δύο πρώην πρωθυπουργοί Ευάγγελος Βενιζέλος και Παναγιώτης Πικραμμένος, αλλά και ο πρώην πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Σωτήρης Ρίζος». ΕΦΣΥΝ, ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ, 03.07.25 15:09.

Εάν όμως η παρουσία πολιτικών και προσωπικοτήτων στην παρουσίαση του βιβλίου της Μέρκελ μπορεί να εκληφθεί για ορισμένους/ες –και ονόματα δεν λέμε– και ως δίψα για προβολή, εντελώς αχαρακτήριστη είναι η πληθώρα των άρθρων και κειμένων που υποστήριξαν ανενδοίαστα τα λεγόμενα της Μέρκελ και πολύ συχνά ενάντια στην Ελλάδα. Ο Αλέξης Παπαχελάς, τουλάχιστον, ρώτησε τη Μέρκελ, στη συνέντευξη που του παραχώρησε, «αν νιώθει ότι πρέπει να ζητήσει συγγνώμη από τους Έλληνες», για να λάβει ένα κατηγορηματικό τευτονικό Nein. Ωστόσο, ο τόνος ενός τουλάχιστον κειμένου στην εφημερίδα που διευθύνει ήταν εντελώς διαφορετικός. Σε άρθρο με τον εύγλωττο τίτλο «Η Μέρκελ και ο ΟΠΕΚΕΠΕ» (Καθημερινή, 04.07.2025), η Γιούλη Επτακοίλη γράφει:

«Σε μια ασπρόμαυρη αφίσα της εποχής –βρισκόμαστε στο 2014–, βλέπουμε την Άνγκελα Μέρκελ και γραμμένο πάνω στο πορτρέτο της το σύνθημα «No More Thank You». Ήταν οι μέρες των μεγάλων διαδηλώσεων, της οργής για την καγκελάριο της Γερμανίας, στην οποία μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας επέρριπταν ευθύνες για την κατάσταση της χώρας μας.

Βοηθούσε και η ρητορική του τότε ανερχόμενου Αλέξη Τσίπρα… και διάφορα άλλα επαναστατικά τσιτάτα που δυναμίτιζαν την ατμόσφαιρα[ ].

Παρακολουθώντας την κ. Μέρκελ στη συζήτηση με τον Αλέξη Παπαχελά, ήταν δύσκολο να μη σκεφθώ πού θα βρισκόμασταν σήμερα εάν είχε υποκύψει στις πιέσεις του Σόιμπλε για το Grexit. [ ] 

Η Μέρκελ δεν δούλευε για τους Έλληνες, θα ήταν ανόητο να το υποστηρίξει κάποιος. Προτεραιότητά της ήταν τα συμφέροντα της χώρας της και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην οποία πιστεύει βαθιά, όμως, πλέον οι περισσότεροι, ακόμη και οι πιο δύσπιστοι και εχθρικοί απέναντί της, γνωρίζουμε ότι δεν ήταν εκείνη η κακιά της Ιστορίας. Πώς το γνωρίζουμε; Από τα Τέμπη, την πολύπαθη σύμβαση 717, [ ], από τον ΟΠΕΚΕΠΕ, το φαγοπότι στα βοσκοτόπια της Ελλάδας [ ]». 

Το συμπέρασμα είναι σαφές. Σύμφωνα με την κυρία Επτακοίλη –και δυστυχώς δεν είναι η μόνη–, δεν ευθύνεται η Μέρκελ, αλλά οι διεφθαρμένοι Έλληνες, όπως κραύγαζε ο γερμανικός τύπος και το γερμανικό Κοινοβούλιο. Η δε Μέρκελ μας διέσωσε από αυτούς τους διεφθαρμένους Έλληνες πολιτικούς και τον εμμονικό Σόιμπλε. 

Σε ένα άλλο δημοσιογραφικό συγκρότημα, εκείνο του Βαγγέλη Μαρινάκη, ακούσαμε στην τηλεόραση του Mega (03.07.2025, 13:27) πως: « Η Άνγκελα Μέρκελ υπήρξε αρωγός της Ελλάδας για την παραμονή στο ευρώ»: 

«Η “Σιδηρά Κυρία” της Ευρώπης αναφέρθηκε στην προσπάθειά της να κρατήσει την Ελλάδα εντός της ζώνης του ευρώ, κόντρα όχι μόνο στον “τσάρο” της γερμανικής οικονομίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αλλά και στον τότε εταίρο της, επικεφαλής των Σοσιαλδημοκρατών, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, ο οποίος ήταν —έστω και για σύντομο διάστημα— υπέρ του Grexit». 

Ωστόσο, και στην αντιμνημονιακή Εφημερίδα των Συντακτών, δεν διαβάζουμε τίποτε το επικριτικό για τη Μέρκελ που υπήρξε ο μεγάλος χορηγός για την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία· ο τίτλος του σχετικού άρθρου του Νίκου Παπαδημητρίου είναι επίσης εύγλωττος «Ο Αλ. Τσίπρας δεν συνέδεε το “όχι” με έξοδο από το ευρώ» (ΕΦΣΥΝ, 03.07.25) … Το μόνο που μοιάζει να τον απασχολεί ιδιαίτερα ήταν το ότι ο Αλ. Τσίπρας δεν συνέδεε το «όχι» με έξοδο από το ευρώ. Στο ερώτημα, μάλιστα, του Αλ. Παπαχελά αν, κατά τη γνώμη της, ο Αλ. Τσίπρας είχε σχέδιο επιστροφής στη δραχμή, η Αν. Μέρκελ απάντησε πως δεν είχε τέτοιο (σχέδιο). 

Παράλληλα δε, η Μέρκελ θα επαινεθεί εμμέσως για την άθλια στάση της στο Ουκρανικό: «Εγώ από κοινού με τον Σαρκοζί ήμασταν κατά της ένταξης Ουκρανίας και Γεωργίας στο ΝΑΤΟ. Θεωρούσα ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις» [ ] «Η Ρωσία όμως δεν εξαφανίζεται από τον χάρτη και είναι πυρηνική δύναμη, δεν μπορείς να το αγνοήσεις αυτό». 

Οι «παραφωνίες»

Υπήρξαν όμως και ορισμένες «παραφωνίες» –έστω sotto voce– σε αυτή την καταθλιπτική συγχορδία. Σχεδόν όλοι στην Ελλάδα γνώριζαν ότι η Μέρκελ είναι εκείνη που είχε σχεδιάσει την έξοδό μας από την Ευρωζώνη ή, στη χειρότερη περίπτωση, την επιβολή νέων δρακόντειων μέτρων χρησιμοποιώντας τον Αλέξη Τσίπρα. Γι’ αυτό ακριβώς, σε συνεργασία με τους ντόπιους ολιγάρχες, θα ρίξει και την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. «Είναι ΣΥΡΙΖΑ η Άνγκελα Μέρκελ;» αναρωτιέται προσφυώς ο Γιάννης Μεϊμάρογλου στην Athens Voice (04.07.2025):

«Θα περίμενε κανείς[ ] οι δηλώσεις, οι αναφορές και οι συνεντεύξεις της στην Αθήνα να έχουν και ένα διορθωτικό χαρακτήρα, τον οποίο δεν είδαμε στο βιβλίο αλλά ούτε και στον προφορικό λόγο.[ ]. Δεν είναι τέτοια η περίπτωση της Μέρκελ. Μας κατανόησε, μας λυπήθηκε, δάκρυσε κάποια στιγμή, αλλά δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς, αν θέλαμε να συνεχίσουμε να έχουμε το ευρώ ως νόμισμα». [ ] Ως προς «τη διευκρίνιση της στάσης της στην περίπτωση της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, η Μέρκελ βρέθηκε σε ακόμα πιο δύσκολη θέση.

Προκειμένου να δικαιολογήσει την άρνησή της να προχωρήσει σε γενναίο κούρεμα του ελληνικού χρέους, παρά τις πιέσεις που είχε δεχθεί ακόμα και από τον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, η πρώην καγκελάριος επικαλέστηκε το επιχείρημα ότι δήθεν δεν είχε προχωρήσει η υλοποίηση του μνημονιακού προγράμματος.

Και πάλι επιλεκτικά, η Μέρκελ λησμονεί ότι η τότε κυβέρνηση είχε υλοποιήσει 78 από τα προαπαιτούμενα. Ο πραγματικός λόγος που δεν εγκρίθηκε το κούρεμα του χρέους ήταν άλλος και ακούει στο όνομα Αλέξης Τσίπρας. Το σχέδιο που είχε καταστρώσει η Μέρκελ για την Ελλάδα αποδείχτηκε ρεαλιστικό και πετυχημένο.

Μετά από δύο σκληρά μνημόνια, ο ελληνικός λαός είχε εξουθενωθεί. Θα ήταν εντελώς άσκοπο να ζητήσει από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ να σηκώσουν το βάρος ενός τρίτου προγράμματος. [ ] Έβαλε το σχέδιό της σε εφαρμογή, αμέσως μετά την εκλογή του Αλέξη Τσίπρα ως πρωθυπουργού της χώρας». 

Αλλά και η Κάκη Μπαλή ( Άνγκελα Μέρκελ / Τι γυρεύει στην Αθήνα; Αυγή, 01.07.25 ), αναφερόμενη στην έλευσή της στην Ελλάδα, σημειώνει: «Αυτές τις μέρες η Άνγκελα Μέρκελ θα πρέπει να είναι πολύ χαρούμενη που δεν είναι πια καγκελάριος [ ] δεν χρειάζεται [ ] να παίζει τον καλό και τον κακό μπάτσο με τον μακαρίτη Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για να αναγκάζει την Ελλάδα “να κάνει τα μαθήματά της” και να σφίγγει κι άλλο το ζωνάρι.[ ] Πρωτίστως όμως θα υπερασπιστεί την υστεροφημία της, τόσο απέναντι στο ελληνικό κοινό, το οποίο δεν τρέφει και τη μεγαλύτερη αγάπη για την επί σειρά ετών “ισχυρότερη γυναίκα του κόσμου”, όσο και απέναντι στο γερμανικό κοινό, το οποίο, όσο περνάει ο καιρός, αμφισβητεί όλο και περισσότερο τα πεπραγμένα της “μητερούλας”». 

Η Έμη Βαϊκούση (« Ό,τι θυμάται η Άνγκελα Μέρκελ», The books’ journal, Πέμπτη, 20 Φεβρουαρίου 2025) 

είχε ήδη επισημάνει πως, στο βιβλίο, ως προς «τις επιπλοκές της ένταξης της Βόρειας Μακεδονίας στην ΕΕ λόγω του ελληνικού βέτο, με την πρώην καγκελάριο να αποδίδει εύσημα στον Αλέξη Τσίπρα για την πρωτοβουλία που έλαβε με τη Συνθήκη των Πρεσπών.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει μια δεύτερη, λακωνική αναφορά, σχετικά με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. “Αξιοσημείωτο”, σημειώνει η Άνγκελα Μέρκελ, “ήταν επίσης το γεγονός ότι η Τουρκία και η Ελλάδα συμμετείχαν σ’ αυτή την αποστολή [της Μόνιμης Ναυτικής Ομάδας του ΝΑΤΟ] από κοινού, παρά την ασυμφωνία μεταξύ των δυο αυτών χωρών “σχετικά με το ποια νησιά του Αιγαίου ανήκαν σε ποια από τις δυο” (σ. 538)». [ ] Αρμόδια δεν είμαι για το θέμα, αν ωστόσο δεν μου διαφεύγει κάτι, κρίνω πως μια ορθή, σύμφωνη με την πραγματικότητα, διατύπωση, θα ήταν πως η ασυμφωνία προέκυψε από το γεγονός ότι η Τουρκία αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία νησιών του Αιγαίου». 

Ωστόσο, παρά την υποδοχή της, ως μη όφειλαν, μετά βαΐων και κλάδων από το μεγαλύτερο μέρος της ελληνική ελίτ, αρνήθηκε την οποιαδήποτε συγγνώμη στους ‘Έλληνες. Στους υποτελείς που κάνουν τεμενάδες ρίχνεις και μια τευτονική κλωτσιά στα πισινά: «Τι θα λέγατε στον μέσο Έλληνα σήμερα αν τον βρίσκατε στον δρόμο;», ρωτήθηκε και απάντησε: «Συγγνώμη δεν θα ζητούσα, παρουσίασα τα κίνητρά μου. Θα έλεγα, “καταφέραμε πολλά, δεν μπορώ να φανταστώ την ΕΕ χωρίς την Ελλάδα”». 

Και όμως, άλλοι υπεύθυνοι του στραγγαλισμού της Ελλάδας είχαν προβεί σε μια έστω στοιχειώδη αναγνώριση σφαλμάτων: Στις 29 Ιουλίου 2016, «Η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, με δήλωσή της, υποστηρίζει ότι: “…η χώρα επλήγη σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι οι άλλες χώρες και η ύφεση στη χώρα είναι πολύ βαθύτερη σε σχέση με τις αρχικές προβλέψεις του Προγράμματος”.

Η Κρ. Λαγκάρντ αναγνωρίζει ότι “κανένα από αυτά τα εμπόδια που προέκυψαν κατά την εφαρμογή του Προγράμματος δεν είχε προβλεφθεί”….». . Αλλά ακόμα και ο τόσο μισητός Γερούν Ντάισελμπλουμ, ο πρώην επικεφαλής του Eurogroup, μιλώντας στη γαλλική υπηρεσία του Euronews … δεν κρύβει την απογοήτευσή του, επισημαίνοντας ότι «κάποιοι άνθρωποι θεωρούν ως μεγάλη επιτυχία την έξοδο της Ελλάδας από τα προγράμματα διάσωσης. Όμως δε νομίζω ότι μπορούμε να το πούμε αυτό, γιατί τα προγράμματα είχαν πολύ μεγάλη διάρκεια, ήταν πολύ σκληρά με πολλές αποτυχίες». 28 Σεπτεμβρίου 2018 (Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ). 

Θα γυρίσω δεκαπέντε χρόνια πίσω, όταν άρχιζαν όλα. Σέ άρθρο μου, στις 26 Φεβρουαρίου 2010, που μέρος του μοιράστηκε και ως προκήρυξη έξω από τη Γερμανική Πρεσβεία, έγραφα: 

«Η αποδοχή του ευρώ και η ένταξή μας στον σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης διέλυσε την ισχνή παραγωγική βάση που διαθέταμε, και εκτίναξε τα εμπορικά μας ελλείμματα έναντι των ευρωπαϊκών βιομηχανικών κολοσσών, ιδιαίτερα της Γερμανίας. Χιλιάδες γερμανικά προϊόντα, από ψυγεία και τηλέφωνα, μέχρι αυτοκίνητα κυριάρχησαν στις ελληνικές αγορές εκτοπίζοντας τα ελληνικά. [ ]

Έτσι, αν η Ελλάδα έχει καθαρά έσοδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ (διότι, από τα 5 περίπου δισ. που εισπράττει, τα 2,5 είναι συνεισφορές της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Ταμείο), το εμπορικό της έλλειμμα με τις χώρες της Ένωσης έφτασε τα 30 δισ. ευρώ το 2008 και, μόνο με τη Γερμανία, τα 5 δις ευρώ. Ταυτόχρονα, όπως περίτρανα αποδείχθηκε στην υπόθεση της Ζήμενς, ο γερμανικός παράγοντας ενεπλάκη βαθιά στους μηχανισμούς της διαφθοράς που στήθηκαν κατά την κυριαρχία του εκσυγχρονισμού του «Γερμανού» Σημίτη, και συνεχίστηκαν κατά τη διακυβέρνηση της ΝΔ.

[ ] Και όλα αυτά ενώ ταυτόχρονα η Γερμανία αρνείται να αναλάβει τα χρέη που έχει απέναντι στη χώρα μας, για την Κατοχή του 1941-44 και τη συστηματική λεηλασία στην οποία την είχε τότε υποβάλει. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ευρώπης που δεν έχει εισπράξει ούτε τις πολεμικές αποζημιώσεις για τις καταστροφές των ναζί στη διάρκεια της Κατοχής, ούτε καν της επεστράφη το αναγκαστικό δάνειο που της επέβαλαν οι Γερμανοί κατακτητές. [ ]

[ ] Βεβαίως, και οι ελληνικές κυβερνήσεις φέρουν εγκληματικές ευθύνες για τη δεινή κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει. Βεβαίως και οι ελληνικές ελίτ κατασπατάλησαν πόρους χωρίς να προωθήσουν τον παραγωγικό αναπροσανατολισμό της χώρας στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης. [ ]

Η Γερμανία επιθυμεί την εκδίωξη της Ελλάδας από την ευρωζώνη, ώστε σε αυτήν να απομείνει μόνο ένας σκληρός πυρήνας, εκδίωξη η οποία, στις συνθήκες της σημερινής κρίσης, θα οδηγήσει σε μια δραματική υποτίμηση κατά 50% του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων. Η, στην «καλύτερη» περίπτωση, εφόσον παραμείνει στο ευρώ, σε μια υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου του ελληνικού λαού με δρακόντεια μέτρα, στο 30% τουλάχιστον του σημερινού του εισοδήματος (στην πραγματικότητα, έφθασε το 33,2%. Σημ. 2025). (Βλ. « Η στρατηγική των Γερμανών»

Αναρωτιέμαι, γιατί άνθρωποι ομολογουμένως ευφυείς σαν τον Ευάγγελο Βενιζέλο, οι οποίοι γνωρίζουν πολύ καλά το παιγνίδι που έπαιζε η Μέρκελ –έχοντας σαν «μπροστινό» τον Σόιμπλε και ως ενεργούμενο τον Αλέξη Τσίπρα–, η οποία οδήγησε μάλιστα στην πτώση της κυβέρνησης στην οποία συμμετείχε και στο ουσιαστικό τέλος της πολιτικής του σταδιοδρομίας, επιστρέφει, παρότι «θύμα», στον τόπο του εγκλήματος μαζί με τον «θύτη» του;

Ο άλλοτε Στέλιος Ράμφος, πριν από σαράντα χρόνια, το 1985, στη Μελέτη θανάτου, έγραφε με εκπληκτική ευστοχία:

«Θὰ πρέπει νὰ πῇ κανεὶς ἔξω ἀπὸ τὰ δόντια: ἡ ἀσυστόλως κερδοσκοπικὴ άρχουσα τάξη, περιστοιχιζόμενη ἀπὸ διασκορπισμένους διανοούμενους, πολιτικούς, γραφειοκράτες καὶ δημοσιογράφους, εἶναι ὁ ὑπ' ἀριθμὸν ἕνα ἐθνικὸς κίνδυνος, γιατί ἀνάγοντας σὲ ὑπέρτατη ἀξία τὸ χρῆμα, δίνει τὸ παράδειγμα στὴ λαϊκὴ ψυχή, ποὺ ἀποβάλλει μὲ τὴ σειρὰ της κάθε εὐγενικὴ πνοὴ καὶ προσχωρεῖ ἀδίστακτα στὸ πνεῦμα τῆς ζούγκλας».


* Ο Γιώργος Καραμπελιάς είναι συγγραφέας, εκδότης του περιοδικού Άρδην