Τι προβλέπει η πρόταση της επιτροπής Πισσαρίδη

Τι προβλέπει η πρόταση της επιτροπής Πισσαρίδη

Στροφή στην μεταποίηση και σε τομείς με έντονη δυναμική όπως η παραγωγή φαρμάκων, μαζί με κεφαλαιοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος και γενναίες μεταρρυθμίσεις στο κράτος, στη Δικαιοσύνη, στην Παιδεία, στο ΕΣΥ, συγκαταλέγονται στις προτάσεις της επιτροπής Πισσαρίδη, ένα προσχέδιο των οποίων δόθηκε σήμερα στο Μαξίμου.

Ένα πιο αναλυτικό κείμενο θα παραδοθεί εντός των αμέσως επόμενων ημερών, ενώ σύμφωνα με τις πληροφορίες την Τρίτη προγραμματίζεται επίσημη συνάντηση της επιτροπής με τον Κυρ.Μητσοτάκη.

Κοινός παρονομαστής των προτεινόμενων αλλαγών, οι οποίες και θα ποσοτικοποιηθούν σε ένα τελικό πόρισμα που θα είναι έτοιμο το Σεπτέμβριο, είναι η παραδοχή ότι το κράτος, αν δεν μεταρρυθμιστεί, δεν θα μπορέσει να στηρίξει ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο, όσα κεφάλαια και να έρθουν από την Ευρώπη. Στη λογική αυτή οι μεταρρυθμίσεις αφορούν καταρχήν στο Δημόσιο, στην υγεία, στην απονομή δικαιοσύνη, στις αγορές προϊόντων όπου ο ανταγωνισμός υστερεί και στην φορολογία.

Κεντρική επίσης θέση των προτάσεων της επιτροπής Πισσαρίδη έχουν η πράσινη οικονομία, η ψηφιακή μετάβαση και η στήριξη της απασχόλησης και της κοινωνικής συνοχής, δηλαδή οι τομείς που θα χρηματοδοτηθούν από το ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης και θα περιλαμβάνονται στο κυβερνητικό σχέδιο, το οποίο θα υποβληθεί ως τα μέσα Οκτωβρίου στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή προκειμένου να χρηματοδοτηθεί από το πακέτο του Next Generation EU.

Στην πράξη η κυβέρνηση θέλει να έχει στα χέρια της όσο πιο γρήγορα τις προτάσεις της επιτροπής προκειμένου ενόψει των κρίσιμων επικείμενων διαπραγματεύσεων στην ΕΕ σχετικά με την κατανομή ανά χώρα των κονδυλίων του Next Generation EU, να μπορεί να προτάξει συγκεκριμένα σχέδια προς χρηματοδότηση. Σε μια συγκυρία όπου τίποτα δεν έχει ακόμη "κλειδώσει" και με πολλές χώρες (Frugal four) να ζητούν αλλαγές ως προς το ύψος των επιδοτήσεων, ένα έτοιμο πλάνο για την επόμενη ημέρα ενισχύει τις πιθανότητες να δοθούν στη χώρα τα κονδύλια που της είχαν αρχικά κατανεμηθεί, όταν και είχε γίνει γνωστή προ μηνών η πρόταση της Κομισιόν.

Κοινός τόπος των εισηγήσεων της επιτροπής Πισσαρίδη είναι ότι ένας μεγάλος αριθμός ελληνικών επιχειρήσεων αντέχουν και επιβιώνουν χάρη στα κρατικά δεκανίκια, σε αθέμιτες πρακτικές ή και στα δύο. Στο νέο επομένως περιβάλλον, αυτό που ξημερώνει από το 2021 και θα συνοδεύεται από τα κεφάλαια του Ταμείου Ανάκαμψης - είτε αυτά είναι 32 δισ ευρώ, είτε λιγότερα-  χωρίς ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο, όσοι πόροι και να πέσουν στην ελληνική οικονομία θα έχουν την τύχη των πακέτων Ντελόρ και των ΕΣΠΑ.

Στροφή στη μεταποίηση

Σε αυτή την λογική, το σχέδιο της επιτροπής Πισσαρίδη είναι ολιστικό αλλά και απλό, θέτει βασικούς στόχους και σαφείς οικονομικές προτεραιότητες, αλλά μένει ακόμη να εμπλουτιστεί περαιτέρω και να εξειδεικευτεί σε βάθος με χρονοδιάγραμμα τον Σεπτέμβριο.

Κεντρική θέση στις προτάσεις έχει η μεταποίηση η οποία αποκτά μεγαλύτερη δυναμική έναντι άλλων τομέων στο νέο αναπτυξιακό πρότυπο της χώρας, ενώ ειδική αναφορά θα γίνεται στα χημικά, στα φάρμακα, και σε τομείς και υποτομείς που σχετίζονται με την καινοτομία και την τεχνολογία. Στο μέτωπο των εξαγωγών, αυτές «σπάνε» σε κατηγορίες, αναλύεται το από ποιους τομείς μπορεί να έρθει αύξηση της παραγωγικότητας και προτείνονται πολιτικές, προκειμένου να πάψει η Ελλάδα να έχει τόσο μικρή «ποικιλία» στα προϊόντα που εξάγει συγκριτικά με άλλες χώρες, όπως για παράδειγμα η Πορτογαλία. Σήμερα οι εξαγωγές βιομηχανικών προϊόντων είναι 8,6% του ΑΕΠ, όταν για την Ισπανία και την Πορτογαλία ανέρχονται σε 17,3% και 23,5%, αντιστοίχως. Η εξειδίκευση της χώρας μας σε λίγους εξαγωγικούς κλάδους αποτελεί σοβαρό πρόβλημα, όπως απέδειξε εμφατικά η παρούσα κρίση.

Αλλά για να γυρίσει σελίδα η μεταποίηση και να είναι σε θέση να εκμεταλλευθεί τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης, η επιτροπή εισηγείται άμεση ελάφρυνση από τα ρυθμιστικά βάρη, την υψηλή φορολογία στη μισθωτή εργασία, το κόστος μεταφορών και ενέργειας, μαζί με γενναία βήματα στην σύνδεση πανεπιστημίων και επιχειρήσεων. Είναι παράγοντες που εμποδίζουν την ανάπτυξη και άλλων κλάδων της οικονομίας, και πρέπει να αντιμετωπιστούν κατά προτεραιότητα.

Φορολογία

Στο μέτωπο της φορολογίας, που επίσης θα ποσοτικοποιηθεί το φθινόπωρο, προτείνεται ένας επανασχεδιασμός του συστήματος, προκειμένου η παραγωγή να φορολογείται όσο το δυνατόν λιγότερο. Σύμφωνα με τις πληροφορίες προτείνονται κίνητρα για επενδύσεις, όπως η μείωση στην φορολογία της εργασίας, η μείωση των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης για τα υψηλότερα εισοδήματα, αλλά και κίνητρα για τα χαμηλότερα προκειμένου να αποθαρρύνεται η «μαύρη» εργασία, καθώς και η ενθάρρυνση της αύξησης του μέσου μεγέθους των ελληνικών επιχειρήσεων. Κινήσεις τις οποίες είχε περιγράψει στις αρχές Ιουλίου μιλώντας για την ανάγκη μετασχηματισμού του οικονομικού μοντέλου της Ελλάδας σε συνέδριο της ΕΕ από κοινού με το ΙΟΒΕ, ο επικεφαλής του Οικονομικού Γραφείου του πρωθυπουργού Αλέξης Πατέλης.

Κεφαλαιοποίηση Ασφαλιστικού

Κεντρική επίσης θέση στο σχέδιο κατέχει η ανάγκη κεφαλαιοποίησης του ασφαλιστικού, όπου συνεχίζουμε να έχουμε μια από τις μεγαλύτερες συνταξιοδοτικές δαπάνες στην Ευρώπη, επιμένοντας σε μια χώρα που γερνάει με ταχύτατους ρυθμούς και δεν παράγει αρκετά να είναι το κράτος αυτό που συνεχίζει να πληρώνει τις συντάξεις, γυρνώντας την πλάτη στο τρίτο πυλώνα. Η λογική είναι ότι ένα σύστημα πολλαπλών πυλώνων είναι ικανό και να μας. Αυτό θα έχει ευεργετικές συνέπειες για το κόστος κεφαλαίου των ελληνικών επιχειρήσεων (το οποίο είναι αντίστοιχα υψηλό). Η μετατόπιση του φορολογικού βάρους από την παραγωγή στην κατανάλωση επίσης θα τονώσει την αποταμίευση.

Δικαιοσύνη, Πανεπιστήμια

Στην ίδια λογική κινούνται σύμφωνα με τις πληροφορίες οι προτάσεις για την Δικαιοσύνη, όπου στο τραπέζι έχουν πέσει ιδέες για αξιολόγηση των δικαστών με βάση την ποιότητα όλων των προγενέστερών τους αποφάσεων, στην εκπαίδευση όπου οι πόροι που δίνει το κράτος στα πανεπιστήμια θα πρέπει να είναι συνάρτηση των επιδόσεών τους σε έρευνα (διεθνείς δημοσιεύσεις) και διδασκαλία. Επίσης στο μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων, ο στόχος είναι αυτές να εξασφαλίζουν τον μέγιστο δυνατό ανταγωνισμό όχι μόνο κατά την πώληση αλλά, κυρίως μετά από αυτήν, αποφεύγοντας τη δημιουργία στη θέση των κρατικών μονοπωλίων, ολιγοπωλιακών αγορών με μεγάλα κέρδη.